รีเซต

บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 9 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 9 หน้า 5
28 พฤษภาคม 2558 ( 23:59 )
6.7M
5
หนึ่งในทรวง ตอนที่ 9
17 หน้า

“อู้ยยยยย ไม่ลำบากเลย เรื่องดูแลคนอื่น ฉันถนัด เดี๋ยวฉันจะดูแลคุณอนวัชอย่างดี ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องรีบด้วยนะ เดินกันตามสบายเลยนะจ๊ะ” ชุลีพูดจบก็หันหลังรีบเดินไปที่ร้านอาหารที่สีสุกหลอกไว้ 

คล้อยหลังชุลี สองแม่ลูกขำกันคิกคัก แล้วก็รีบจูงมือกันหนีทันที “รีบไปกันลูก ก่อนจะรู้ตัว” สองแม่ลูกรีบแจ้นหนีหน้าเริ่ด

 

หทัยรัตน์อยู่ในทะเล สุดาถือลูกบอลไว้ในมือ ยืนอยู่กับกรกนกที่นั่งอยู่บนรถเข็น มีแม่โอยืนอยู่ข้างๆ 

“คุณหญิงขา..พี่แป้นจะให้ลูกบอลกับคุณหญิงนะคะ ให้คุณหญิงเป็นคนโยนลูกบอลลงไปในทะเล แล้วพี่แป้นกับคุณครูและคอยแย่งลูกบอล ใครได้ลูกบอลก่อนเป็นคนชนะนะคะ” 

“ค่ะ..”

สุดาให้ลูกบอลกับกรกนก และรีบวิ่งลงน้ำทะเลไป สุดากับหทัยรัตน์รออยู่ในทะเล 

“คุณหญิงขา..คุณครูกับพี่แป้นพร้อมแล้วค่ะ..”

“หนึ่ง..สอง..สาม..” กรกนกโยนลูกบอลลงทะเล..หทัยรัตน์กับสุดาว่ายน้ำไปแย่งกันอย่างสนุกสนาน...เสียงหัวเราะดังสดใส หทัยรัตน์แย่งบอลกับสุดา และสุดาจับลูกบอลได้

สุดาลุกขึ้น “ได้แล้วค่ะ..”

กรกนกตบมือให้ “สนุกจังเลยค่ะ..หญิงโยนให้อีกนะคะ..”

“ได้ค่ะ..”

แม่โอวิ่งไปรับลูกบอลมาส่งให้กรกนก

กรกนกให้สัญญาณ “พร้อมนะคะ..หนึ่ง..สอง..สาม” กรกนกโยนลูกบอลลงทะเลอีกครั้ง.. 

หทัยรัตน์กับสุดาแย่งลูกบอลกัน..หทัยรัตน์ชนะ  หทัยรัตน์จับลูกบอลได้แล้วลุกขึ้นพรววด “ได้แล้วค่ะ” 

ทันใดนั้นเสียงอนวัชดังขึ้น “เล่นอะไรกันครับน่าสนุกจัง พี่หนึ่งเล่นด้วยนะครับ..”

หทัยรัตน์ตกใจกับเสียงอนวัช..หทัยรัตน์หันไปตามเสียง  อนวัชเดินมาจากชายหาด อนวัชอยู่ในชุดว่ายน้ำ ผิวขาวโอโม่ กล้ามพองาม หทัยรัตน์เหวอ..รีบดำน้ำลงไปเหลือแต่คอ ไม่ให้อนวัชเห็นชุดที่ใส่

สุดาแปลกใจ “อ้าว..พี่หนึ่ง..” อนวัชวิ่งลงน้ำมา หทัยรัตน์รู้สึกอยากจะหายไปตัวให้ได้ในบัดดล สุดาซัก “เมื่อกี๊พี่หนึ่งขับรถออกไปแล้วไม่ใช่เหรอ” 

“อ๋อ..คือ..พอพี่ขับรถออกไป แล้วรถมันก็เกิดเครื่องดับขึ้นมาเฉยๆ พี่ก็เลยจอดทิ้งไว้ข้างหน้า แล้วก็เปลี่ยนใจยกเลิกแผนไปเยี่ยมเพื่อน” หทัยรัตน์คิดในใจ “โกหก..ไม่เชื่อ!!!!“ อนวัชพูดต่อ “พอพี่เดินกลับมาเห็นว่ากำลังเล่นน้ำกันอยู่ดูน่าสนุกดีพี่เลยมาร่วมวงด้วย แป้นคงจะไม่รังเกียจนะ”

“แป้นจะรังเกียจได้ยังไงคะ..เล่นกันหลายๆคนสิ สนุกดี..เนอะปุ้มเนอะ”

หทัยรัตน์นิ่งไม่ตอบ..ไม่สบตา  อนวัชยิ้มที่มุมปากด้วยความพอใจ “ไม่ตอบแบบนี้แสดงว่ายินดีให้พี่เล่นด้วย พี่ว่าเราเริ่มกันเลยดีกว่าครับ คันไม้คันมืออยากชนะขึ้นมาแล้ว” อนวัชยิ้มมั่นใจ 

หทัยรัตน์เบ้หน้า..หมั่นไส้ 


17 หน้า