บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 9 หน้า 4
ทั้งอนวัชและหทัยรัตน์ชะงัก หันมาทางสุดา สุดาเดินยิ้มมาหา
อนวัชรีบถาม “นายปุ๊พูดอะไรถูก?”
“ก็แป้นเดินหาปุ้ม แล้วพี่ปุ๊ก็บอกว่าถ้าอยากเจอปุ้มต้องหาพี่หนึ่งให้เจอ เพราะปุ้มอยู่ในสายตาของพี่หนึ่งตลอดเวลา แล้วก็ถูกต้องจริงๆ” สุดายิ้ม
อนวัชสะอึก แต่ทำกลบเกลื่อน “ก็นายปุ๊เป็นคนฝากให้พี่จับตาดูเอง ถ้าไม่ฝากฝังหางตาก็ไม่อยากแล”
หทัยรัตน์สะอึกไป .. แต่ไม่อยากต่อปากต่อคำ รีบชวนเปลี่ยนเรื่อง “พี่แป้นตามหาปุ้มมีอะไรเหรอคะ ?”
“พี่แป้นจะชวนปุ้มเล่นน้ำ แดดยังไม่แรงมาก คงเล่นได้สักชั่วโมงสองชั่วโมง.. ไปกันนะ.. “
“เอ่อ..” หทัยรัตน์คิดเหลือบมองอนวัชแล้วปฎิเสธ “ปุ้มไม่เล่นดีกว่าค่ะ..พอดี..ปุ้มอยากจะอ่านหนังสือน่ะค่ะ”
“ว้า..น่าเสียดายจัง.. “ สุดาหันไปถามอนวัช “แล้วพี่หนึ่งหล่ะคะอยากเล่นน้ำกับแป้นหรือเปล่า”
“ไม่ดีกว่าจ้ะ เพราะพี่จะออกไปเยี่ยมเพื่อนแถวนี้สักหน่อย คงจะกลับเย็นๆ” หทัยรัตน์แอบฟัง ในใจลิงโลด “แป้นรอพี่หนึ่งก่อนสิ แล้วตอนเย็นพี่หนึ่งจะกลับ มาเล่นด้วย..แต่ตอนนี้พี่ขอตัวก่อนนะจ้ะ” อนวัชเดินไป..
หทัยรัตน์มองตาม เห็นอนวัชเดินลับไปแล้วก็หันมาทางสุดา “พี่แป้นคะ..ปุ้มเปลี่ยนใจแล้วค่ะ ปุ้มเล่นน้ำกับพี่แป้นก็ได้ค่ะ..เราชวนคุณหญิงไปนั่งเล่นด้วยกันนะคะ..ไปค่ะ รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันดีกว่า..” หทัยรัตน์พูดด้วยความกระตือรือร้น
ที่มุมหน้าห้อง อนวัชแอบฟังแล้วก็ยิ้มกวนก่อนจะเดินไป
หทัยรัตน์กับสุดาเปลี่ยนใส่ชุดว่ายน้ำสีสันสดใส บรรยากาศสนุกสนาน อนวัชขับรถออกมาจากชิดชายชล หทัยรัตน์แอบดูอยู่ พอเห็นรถอนวัชออกไปแล้ว หทัยรัตน์รีบวิ่งออกจากห้องในชุดเสื้อคลุมหน้าตาร่าเริงสุดๆ
อนวัชขับรถออกมาจากชิดชายชล พอพ้นรั้วบ้าน อนวัชจอดแอบอยู่ข้างทาง เขานั่งอยู่ในรถ ดูนาฬิกาข้อมือ และยิ้มหน้าตาเจ้าเล่ห์
สีสุก ส่องแสง ชุลี เดินอยู่ในตลาด แต่งตัวแรงมาก ดูแปลกแยกมาก ชุลีเดินมองซ้ายมองขวาไม่มา ส่องแสงกับสีสุกสะกิดกันซุบซิบๆ
“เราเดินวนในตลาดหลายรอบแล้วนะคะคุณแม่ จะสลัดยัยชุลีออกไปยังไงดีคะ”
“เดี๋ยวแม่จัดการเอง”
ชุลีหันมาถาม “ส่อง..เมื่อไหร่คุณอนวัชจะมา นี่ก็สายมากแล้วนะ คุณอนวัชจะมาจริงหรือเปล่า”
“จริงสิจ๊ะ น้านัดคุณหนึ่งไว้ที่ร้าน...ตรงโน้น..” สีสุกชี้ไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล “น้ากับส่องจะเดินดูของอีกสักพัก ชุลีไปนั่งรอคุณหนึ่งแทนเราสองคนได้มั๊ยจ๊ะ”
ชุลีตาวาว “ได้สิคะ..แหม..ชุลีก็ไม่ได้จะอยากเดินซื้อของอยู่แล้ว เดี๋ยวชุลีไปนั่งรอคุณอนวัชให้เองค่ะ”
“อ้อๆ นี่ถ้าพี่หนึ่งมา แล้วฉันกับคุณแม่ยังซื้อของไม่เสร็จ ฝากเธอดูแลพี่หนึ่งแทนฉันหน่อยนะ..ลำบากหรือเปล่า” ส่องแสงแกล้งหยั่งเชิง