บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 6
สุดากำลังเอาต้นไม้เล็กๆ มาแยกปลูกในกระถาง
สัทธาถามขึ้น “ตกลงได้คำตอบจากปุ้มหรือยัง เรื่องพินิจน่ะ มันยังไงกันแน่”
สุดาคุยไป ปลูกต้นไม้ไป “ปุ้มเค้าไม่อยากทำให้ชาวบ้านเข้าใจผิด เป็นผู้หญิงเดินเข้าเดินออกบ้านผู้ชายบ่อยๆมันดูไม่ดีน่ะค่ะ”
“แต่วันนั้นดูปุ้มโกรธผิดปกติ แน่ใจนะว่าไม่อยากสุงสิงกับบ้านโน้น เพราะไม่อยากให้ชาวบ้านเข้าใจผิด ไม่ใช่เพราะผิดใจกับใครเข้า ?”
สุดาชะงัก..แต่ทำเป็นปลูกต้นไม้ต่อ เฉไฉไม่ตอบ “แล้วพี่ปุ๊เคยคุยกับพรรณีเรื่องนี้มั้ยคะ ? พรรณีเค้ามีความเห็นว่ายังไงบ้าง ?”
“ไม่เคย ส่วนมากเจอกันก็คุยกันเรื่องของเรา” สัทธายิ้มมีความสุข “ไม่ได้คุยเรื่องคนอื่นเลย”
“แล้วณีมีพาดพิงถึงแม่เค้าหรือเปล่า ? พี่ปุ๊เคยเจอแม่เค้าบ้างมั้ยคะ ?”
สัทธาส่ายหน้า “พี่ยังไม่เคยเจอกับคุณนายนวลแม่ของณีสักที เคยขอณีไปพบท่าน แต่ณีบอกว่าท่านงานยุ่ง ไม่ค่อยสะดวก ก็เลยยังไม่เคยเจอสักที
สุดาพูดลอยๆ “เจอกันสักทีก็ดีนะคะ จะได้รู้ว่าเป็นคนยังไง” สัทธางง .. “หือ?” สุดารีบเฉไฉ “คือ..รู้จักในฐานะที่เป็นญาติผู้ใหญ่ของณีไงคะ ดูว่าเข้ากันได้หรือเปล่า”
“พี่ก็คิดไว้เหมือนกัน นี่..คุยแต่เรื่องความรักของพี่..แล้วเราน่ะมีกับเค้าบ้างหรือเปล่า ? หมู่นี้ดูอารมณ์ดีผิดปกตินะ แหม..มีปลูกต้นม้ง ต้นไม้ซะด้วย”
สุดาขำ “ไม่มีหรอกค่ะ แป้นอยากปลูก ก็เพราะอยากปลูก ไม่ได้ปลูกต้นไม้เพราะมีความรักสักหน่อย..เรื่องความรักแป้นไม่รีบหรอกค่ะ..เมื่อไหร่จะมา ก็คงจะมาเอง แล้วแต่พรหมลิขิต” สุดายิ้มสดใส แล้วก็หยิบกระถางต้นไม้ไปวางไว้ที่ริมระเบียงอย่างมีความสุข
เวลาผ่านไปอาทิตย์กว่า ในที่พักคุณชายประสาทพรที่ต่างประเทศ...เป็นห้องพักขนาดกลาง ตกแต่งอย่างเรียบง่าย คุณชายประสาทพรนั่งที่โต๊ะทำงาน บนโต๊ะเป็นจดหมายสุดาวางอยู่ เขากำลังลงมือเขียนจดหมายตอบ
“สวัสดีครับคุณสุดา .. ผมได้รับจดหมายฉบับแรกของคุณแล้ว ขอบคุณมากครับ จดหมายของคุณอ่านสนุก จนทำให้ผมลืมความเหงาไปได้ชั่วขณะ .. ผมเริ่มปรับตัวได้บ้างแล้ว .. ขอบคุณที่ใส่ใจถาม”
ที่บ้านเดือนประดับ สุดากำลังเขียนจดหมาย “สวัสดีค่ะคุณชาย.. จดหมายฉบับนี้เป็นจดหมายฉบับที่สอง .. รายงานความคืบหน้าเพิ่มเติม หลังจากที่ปุ้มเริ่มไปสอนที่เพชรลดาได้หลายวันแล้ว”
สุดาเขียนจดหมายฉบับที่ 2 ในขณะที่ประสาทพรเขียนตอบ ฉบับที่ 1 แต่เนื้อหาในจดหมายกลับคล้องจอง ใจตรงกันได้อย่างประหลาด