บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 6 หน้า 3
อนวัชรีบเข้ามาดู “ไหนดูสิ..” อนวัชเอื้อมมือมาจะจับมือหทัยรัตน์ ด้วยสัญชาติญาณหทัยรัตน์ดึงมือออก อนวัชมองและไม่ยอมแพ้ “ขอดูสิว่ามีดบาดมากมั้ย เห็นหรือเปล่าว่าเลือดไหลไม่หยุด ยังจะดื้ออีก”
“ดิฉันไม่ได้ดื้อ”
อนวัชดึงมือหทัยรัตน์มาไม่ฟังเสียง “ไม่ดื้อก็อยู่เฉยๆ” อนวัชล้วงหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาและกดลงที่แผล หทัยรัตน์สะดุ้งนิดๆ
กรกนกอาสา “หญิงไปเรียกแม่โอให้นะคะ”
“ไม่ต้องไปหรอกค่ะคุณหญิง”
อนวัชสวน “ไปเถอะครับคุณหญิง” หทัยรัตน์ชะงัก..
“แม่โอจ๋า..แม่โอ” กรกนกรีบเข็นรถออกไปนอกห้อง
หทัยรัตน์เห็นว่ากรกนกออกไปแล้วรีบบอกอนวัชพร้อมกับพยายามดึงมือกลับ “ปล่อยนะคะ”
อนวัชไม่ยอมปล่อย “เลือดออกมามากไม่เห็นหรือไง ต้องกดไว้ เลือดจะได้หยุด”
“ออกมากหรือน้อยก็เรื่องของดิฉัน ดิฉันห้ามเลือดเองได้ไม่ต้องลำบากคุณ” หทัยรัตน์ดึงมือกลับ
อนวัชไม่ยอม ยิ่งจับแน่น “อย่าอวดเก่งไปหน่อยเลย อยู่เฉยๆ ที่ฉันช่วยเพราะฉันเป็นต้นเหตุ ทำให้เธอโดนมีดบาด แล้วเธอเป็นอะไรแค่ได้ยินเสียงฉันถึงกับต้องตกใจมากขนาดนี้ หรือว่ากำลังแอบทำอะไรไม่ดีลับหลังฉันอยู่ เลยกลัวว่าจะโดนจับได้” ชายหนุ่มมองตาท้าทาย
“คนอย่างดิฉันไม่เคยทำอะไรลับหลัง ถ้าคิดจะทำต้องทำต่อหน้า” หทัยรัตน์ดึงมือกลับ “เท่านั้น!”
อนวัชดึงกลับมาอีก “ปากเก่งจริงนะ ขอให้เป็นอย่างที่พูดก็แล้วกัน”
หทัยรัตน์เชิดขึ้น...เสียงแม่โอดังมา “มาแล้วค่ะ..ยากับผ้าพันแผลมาแล้วค่ะ”
อนวัชหันไปทางแม่โอ “ส่งมาทางนี้เลยจ้ะ ฉันทำแผลให้เอง”
หทัยรัตน์ปฎิเสธ “ไม่ต้องค่ะ ดิฉันทำเองได้”
“ทำเองถนัดที่ไหน “
หทัยรัตน์จะแย้ง แต่แม่โอสนับสนุนอนวัช “จริงค่ะ คุณปุ้มให้คุณหนึ่งทำแผลให้ดีกว่านะคะ “
อนวัชยิ้มอย่างพอใจ ไม่ยอมปล่อยมือหทัยรัตน์และทำแผลให้ หทัยรัตน์มองดูมือของอนวัช และชะงักกับรอยแผลเป็นที่มือของอนวัชนึกถึงเรื่องในอดีต ที่ตนเป็นคนกัด
เสียงกรกนกดังเข้ามา “มือพี่หนึ่งไปโดนอะไรมาคะ เป็นแผลน่ากลัวจังเลยค่ะ”
หทัยรัตน์สะดุ้งกลับมาจากภวังค์
อนวัชยังทำแผลอยู่เกือบเสร็จแล้ว อนวัชตอบกรกนกยิ้มๆ “พี่หนึ่งเคยถูกเด็กใจร้ายคนนึงกัดเมื่อหลายปีก่อน แต่แผลเป็นก็ไม่หายสักที สงสัยจะไม่อยากให้พี่หนึ่งลืมความดุร้ายของเด็กคนนั้น”
“เด็กที่ไหนคะคุณหนึ่ง”