บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 6 หน้า 2
คุณชายประสาทพรเขียนจดหมายอย่างมีความสุข “หลังจากจดหมายฉบับแรกหทัยรัตน์เป็นอย่างไรบ้างครับ ? การไปสอนที่เพชรลดาสร้างปัญหาให้เธอหรือเปล่า?”
สุดาเขียนตอบ “เหตุการณ์ดำเนินไปได้อย่างดีค่ะ ปุ้มไม่ได้บ่น หรือ เล่าถึงปัญหาใดๆ”
คุณชายประสาทพรเขียนต่อ “น้องหญิงเป็นอย่างไรบ้าง? หทัยรัตน์เล่าให้คุณฟังบ้างหรือเปล่า?”
สุดาเขียนตอบ พอดิบพอดี ราวกับรู้ใจ“ส่วนคุณหญิงก็ทรงร่าเริง สนุกสนานกับบ้านใหม่ และบทเรียนใหม่ๆ ที่ปุ้มพยายามจะทำให้เธอตื่นเต้น จะได้ลืมเรื่องที่ต้องย้ายมาอยู่ที่ใหม่ และห่างไกลจากคุณชายไปบ้าง”
คุณชายประสาทพรคิด แล้วก็เขียนต่อ “ผมไม่มีคำถามอะไรแล้ว นอกจากจะถามสารทุกข์สุขดิบของเจ้าหน้าที่พิเศษของผมบ้าง หวังว่าปฎิบัติการลับนี้จะไม่ทำให้คุณต้องเสียเวลามากจนเกินไป”
สุดาเขียนต่อ “สำหรับดิฉันเอง สบายดี และสนุกกับการปฎิบัติหน้าที่อย่างมากค่ะ”
คุณชายประสาทพรเขียนต่อ “อย่าหักโหมกับการปฎิบัติหน้าที่จนเกินไปนะครับ”
สุดาเขียนต่อ “รักษาสุขภาพนะคะ”
คุณชายประสาทพรเขียนไปยิ้มนิดๆไป“รักษาสุขภาพด้วย”
สุดายิ้มๆ สนุกสนาน “ด้วยความนับถือ จอนอทอพอศอ สุดา เดือนประดับ”
คุณชายประสาทพรยิ้มลงท้าย ด้วยความขอบใจ หอ นอ ปอ ตอ กอ พอ ศอ (วงเล็บ) หัวหน้าปฎิบัติการพิเศษ มอ รอ วอ ประสาทพร จรูญลักษณ์” คุณชายประสาทพรยิ้มๆ ขำๆ เขาซึมซับความสนุกสนานมาจากสุดาโดยไม่รู้ตัว เป็นรอยยิ้มที่ทำให้คุณชายประสาทพรดูน่ารักมากมาย
ที่เรือนสีฟ้า กรกนกมองหทัยรัตน์ปอกแอปเปิ้ลและพาลคิดถึงคุณชายประสาทพร
“เมื่อก่อนนี้ตอนที่พี่ชายอยู่ พี่ชายจะเป็นคนปอกผลไม้ให้หญิง หญิงคิดถึงพี่ชายค่ะคุณครู คุณครูคิดว่าพี่ชายจะคิดถึงหญิงมั้ยคะ”
“คิดถึงซิคะ..คุณชายต้องคิดถึงคุณหญิงแน่นอนค่ะ”หทัยรัตน์ตอบไป ปอกผลไม้ไป อนวัชเดินมาพอดี
“คุณครูคิดว่าพี่ชายของหญิงเป็นคนดีมั้ยคะ?”
อนวัชชะงักหยุดฟัง
“ดีค่ะ”
“คุณครูคิดถึงพี่ชายมั้ยคะ?”
หทัยรัตน์ชะงักเงยหน้ามาเห็นแววตาใสซื่อของกรกนกที่มองอย่างมีความหวัง ที่หน้าห้องอนวัชเองก็รอคำตอบ หทัยรัตน์จำต้องกลั้นใจตอบ “คิดถึงค่ะ” หทัยรัตน์หันไปปอกผลไม้ต่อ
ทันใดนั้น เสียงอนวัชก็ดังขึ้น “คุณหญิงถามอีกสิครับว่าคุณครูคิดถึงพี่ชายมากแค่ไหน?”
หทัยรัตน์ตกใจ สะดุ้ง มีดบาดลึกเข้าไปที่นิ้ว “อุ๊ย..”
กรกนกหันไปทางหทัยรัตน์ “พี่หนึ่ง!!! อุ๊ย.. มีดบาดคุณครูค่ะพี่หนึ่ง”