บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 6 หน้า 4
“เด็กที่บ้านเพื่อนฉันเอง ฉันจำชื่อไม่ได้แล้ว จำได้แต่ว่าตัวอ้วนๆ ขาสั้นๆ ดูแล้วเหมือนกระปุกตั้งฉ่าย” อนวัชปรายตามาทางปุ้มอย่างเย้ยหยัน กรกนกกับแม่โอขำ หทัยรัตน์เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่พอใจ “เสียดายที่เป็นเมื่อก่อน ถ้าเค้ามากัดฉันตอนนี้ฉันจะไม่ผลักเค้าเหมือนเมื่อสิบปีก่อน”
แม่โอถาม “แล้วคุณหนึ่งจะทำยังไงคะ?”
“ฉันจะดึงจมูกเด็กนั่นให้ขาดน่ะสิ เวลาทำท่าหยิ่งจองหองจะได้ไม่มีจมูกไว้เชิดขึ้นอย่างอวดดี”
หทัยรัตน์รู้สึกตัว ก้มหน้าลงนิดนึงอย่างอัตโนมัติ เผลอจับจมูกตัวเอง พอนึกได้ก็ดึงมือลง หทัยรัตน์สวน “แล้วคุณอนวัชคิดว่าเด็กคนนั้นจะยอมให้ดึงจมูกขาดเหรอคะ?”
“ต้องยอมสิ..เพราะเค้ารู้ดีว่าไม่มีวันที่เค้าจะชนะฉัน!!!” อนวัชดึงผ้าพันแผลอย่างแรงเป็นการยืนยัน หทัยรัตน์สะดุ้ง อนวัชทำแผลเสร็จ และเดินออกไป
หทัยรัตน์ได้แต่นั่งนิ่งและเก็บความแค้นไว้
นวลกับพรรณีเดินซื้อของในตลาด
“ผักไม่ค่อยสวยเลยเอามาขายได้ยังไง นี่ถ้าเอาผักเก่าๆ แบบนี้มาขาย ใครจะเข้ามาซื้อของในตลาดฉันล่ะ เอ้อ..แล้วนี่ถ้าคราวหน้ายังเอาผักเน่าๆ แบบนี้มาขายอีก ฉันจะไม่ให้เช่าแผงแล้วนะ”
“ค่ะๆ..ไม่เอามาขายแล้วค่ะ”
“งั้นกำนี้ฉันขอฟรีแล้วกัน ปล่อยวางไว้ก็คงไม่มีใครซื้อหรอก” นวลหยิบผักมาเลย ไม่รอฟังคำตอบ “หัวหอมนั่นด้วยเน่าเชียว ตายแล้วเอามาวางให้เสียชื่อตลาดฉันได้ยังไง เก็บๆเอามานี่เลย ผักชีนี่ก็เหี่ยวเชียว ตายๆๆๆ ลำบากฉันต้องเก็บกลับบ้านอีกแหละ แล้วเศษผักพวกนั้นหล่ะ ? จะเอาไปทิ้งใช่มั้ย ?”
“ค่ะ ผักมันไม่สวย ฉันก็เลยปาดทิ้ง”
นวลโบกมือ “เอามานี่เลย ฉันเอาไปต้มจับฉ่ายเอง”
พรรณีอายมาก “แม่คะ..นั่นมันเศษผักนะคะแม่”
“นี่แหละ อร่อยนัก ณีไปช่วยเก็บมาใส่ตะกร้าแม่หน่อยเร็ว” พรรณียืนอึกอักๆ นวลรีบเร่ง “เอ๊า เร็วๆสิ รีบไปหยิบมา”
“ค่ะ” พรรณีก้มหน้าเดินไปหยิบเศษผักหลังแผงมาใส่ตะกร้า
นวลยิ้มหน้าแป้น แม่ค้าเบ้ปากใส่ด้วยความไม่พอใจ ทำปากแบบไม่ได้ยินเสียง “อีงก” พรรณีก้มหน้าแสนจะอาย
นวลกับพรรณีเดินหอบของพะรุงพะรังเดินออกมาจากตลาด
“แม่ณี เดินตามแม่เก็บค่าเช่าแผงมาตั้งแต่เล็กจนโต เห็นแม่ทำยังไงก็จำๆไว้บ้างนะ พอแม่แก่ไปเดินมาเก็บค่าเช่าไม่ไหว เราจะได้ทำเหมือนแม่” พรรณีเหวอ.. “จะดีเหรอ?” นวลหันมาถามย้ำ “รู้หรือเปล่า ?”
พรรณีจำใจ “ค่ะ”
“ดีมาก” นวลหันหน้ากลับ แล้วก็ถามเข้าเรื่อง “แล้วนี่ยังแอบไปหาไอ้พี่ชายของนังเด็กปุ้มอีกหรือเปล่า ?”
พรรณีโกหก “ไม่แล้วค่ะ”