บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 3 หน้า 3
สัทธารับไหว้มองพรรณี แล้วก็ยิ้ม ประทับใจตั้งแต่แรกเห็นไม่ต่างกัน พรรณียิ้มนิดๆเขินๆ
สัทธาพาพรรณีไปตีมินิกอล์ฟ .. สัทธาตีอย่างเท่ หันมาทางพรรณี สัทธาส่งไม้ให้ พรรณีส่ายหน้า สัทธาไม่ยอมส่งให้อีก พรรณีส่ายหน้า จนสัทธาเดินมาแล้วขู่ “ถ้าณีไม่ยอมลอง .. พี่จะยืนอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหนทั้งนั้น”
“พี่ปุ๊คะ..แต่ณี..ไม่เคยตี ณี “กลัว” ว่าจะตีไม่ถูกลูก”
“ไม่ถูกก็ไม่ถูก ไม่เห็นต้องกลัวเลย .. พี่สอนให้เอง”
พรรณีคิดๆ แล้วก็พยักหน้า “ก็ได้”
พรรณีหัดตีกอล์ฟ มีสัทธาสอน พรรณีตีตอนแรกไม่โดน สัทธาปรับท่าก็ยังไม่โดน พรรณีใจเสียสัทธาส่งสายตาให้กำลังใจ พรรณีรวบรวมสมาธิแล้วก็ตีอย่างแรง โดนลูกอย่างจัง ลูกลอยไปไกล พรรณีดีใจกระโดดตัวลอยด้วยความลืมตัว แล้วก็รีบเก็บกริยากลับมาเรียบร้อยเหมือนเดิม แต่ยังยิ้มดีใจสุดๆ
สัทธาหัวเราะกับท่าทางของพรรณี แล้วก็ปรบมือ สัทธามองพรรณีด้วยความเอ็นดู พรรณียิ้มมีความสุข สัทธาเหมือนคนที่พาเธอก้าวผ่านกรอบที่แม่ยัดเยียดให้ตั้งแต่เด็กและค้นพบอิสระภาพบางอย่างที่อยู่ในตัวเอง..พรรณีหันมาทางสุดาและหทัยรัตน์ที่ยืนดูอยู่ห่างๆ ทั้งสองคนรับรู้ความรู้สึกของสัทธากับพรรณีเป็นอย่างดี
ทางด้านพินิจวาดรูปหทัยรัตน์อย่างตั้งใจ แล้วก็คิดถึงหทัยรัตน์ ..
มหาวิทยาลัยตอนเย็นๆ ที่ชมรมวาดรูป พินิจถือสมุดสเก็ตซ์รูปยืนอยู่กับเพื่อนๆ ผู้ชายอีก ๔-๕ คน มีรุ่นพี่ยืนสั่ง
“วันนี้เราจะวาดภาพเหมือนกัน หาเพื่อนช่วยเป็นแบบ ครั้งที่แล้วเราวาดรูปผู้ชายแล้ว วันนี้ผมขอเป็นผู้หญิงนะครับ ส่งภายในวันนี้”
เพื่อนรับคำและแยกย้าย แต่ละคนก็ไปขอเพื่อนผู้หญิงที่นั่งอ่านหนังสืออยู่แถวนั้นๆ ช่วยมาเป็นแบบ .. พินิจยืนเขินๆ อายๆ มองๆไปรอบๆ เห็นผู้หญิงนั่งก็ไม่กล้าเดินไปขอ พินิจเครียดทำยังไงดี ...
เสียงหทัยรัตน์ดังขึ้น “พี่พินิจคะ สวัสดีค่ะ ปุ้มเพิ่งรู้ว่าพี่พินิจอยู่ชมรมวาดรูป แล้วนี่..กำลังทำอะไรคะ ?”
พินิจกำลังจะตอบ แล้วก็นึกได้ “ปุ้ม..พี่ขอความช่วยเหลือสักอย่างได้มั้ย ?”
-หทัยรัตน์ขมวดคิ้วสงสัย
หทัยรัตน์เป็นแบบนั่งให้พินิจวาดรูป พินิจวาดอย่างตั้งใจ หทัยรัตน์นั่งเมื่อยแต่ก็ทน พินิจเห็นใจและเห็นน้ำใจของหทัยรัตน์ ยิ่งพินิจวาดยิ่งเห็นความสวยงามที่ประทับใจ ขึ้นเรื่อยๆ หทัยรัตน์จนหลับสัปหงกแล้วก็ตื่นมาใหม่ พินิจขำ หทัยรัตน์เขินๆ พินิจมองหทัยรัตน์แล้วก็ยิ้มกับความเป็นธรรมชาติ ไม่มีฟอร์มของหทัยรัตน์
พรรณีเล่นขิมด้วยอารมณ์ที่คึกคักขึ้น ความคิดถึงยังพลุ่งพล่าน นึกถึงในอดีตที่พรรณีกับสัทธาและกิจกรรมต่างๆที่สัทธาพาพรรณีไปทำแบบที่ไม่เคยทำ เช่น ยิงปืน / ขี่ม้า / กระโดดน้ำที่คลอง และว่ายน้ำในคลองอย่างสนุกสนาน ..