บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 3 หน้า 4
พรรณีกระโดดน้ำตูม แล้วก็หาสัทธาไม่เจอ ทันใดนั้นสัทธาก็โผล่ขึ้นมาตรงหน้าพร้อมกับเอาสาหร่ายมาทำเป็นหนวด แล้วก็ทำหน้าเข้มๆ แกล้งพรรณี พรรณีตกใจร้องวี๊ดว้าย สัทธาหัวเราะ พรรณีเอาสาหร่ายยัดปาก สัทธารีบหุบปากแต่ไม่ทันสำลักน้ำ พรรณีหัวเราะบ้าง แล้วก็รีบว่ายน้ำหนี สองคนเล่นน้ำหยอกล้อกันอย่างมีความสุข พรรณีได้หัวเราะสุดเสียงแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
หทัยรัตน์กำลังซ้อมดรัมเมเยอร์งานกีฬาสี พินิจซ้อมวิ่งไปมองหทัยรัตน์ไปด้วย หทัยรัตน์หันมายิ้มและโบกมือให้อย่างไม่ถือตัว พินิจโบกมือรับด้วยความดีใจ หนุ่มๆมองด้วยความอิจฉา
พินิจนั่งกุมขมับอ่านภาษาอังกฤษ หทัยรัตน์เดินเข้ามามองไปรอบๆ แต่โต๊ะเต็ม พินิจหันไปเห็น โบกมือเรียก หทัยรัตน์เดินมายกมือไหว้ แล้วก็นั่งด้วย พินิจกลุ้มใจกับภาษาอังกฤษต่อ หทัยรัตน์ชำเลืองมองนิดๆ แล้วก็เขียนยุกยิกๆ ในกระดาษส่งให้
พินิจรับมาดูแล้วก็ยิ้ม เย้ !! ลืมตัวโพล่งออกมาเสียงดัง “ขอบคุณมากเลยปุ้ม !! พี่คิดตั้งนาน คิดไม่ออก ขอบคุณจริงๆ !!”
คนทั้งห้องสมุดหันขวับมาแล้วก็จุ๊ปาก..ชู่ว์ !!! พินิจรีบปิดปาก หทัยรัตน์ขำๆกับความลืมตัวของพินิจ พินิจหัวเราะอายๆ แล้วก็ทำปากแบบไม่มีเสียง “ขอบคุณมาก” หทัยรัตน์ทำตอบไม่มีเสียงเหมือนกัน “ไม่เป็นไรค่ะ” แล้วก็เปิดหนังสืออ่าน พินิจมองหทัยรัตน์ด้วยความประทับใจ ที่ใส่ใจตัวเอง แม้จะไม่ได้ถามแต่ก็รู้ว่ากำลังมีปัญหาอยู่
พินิจวาดรูปหทัยรัตน์เสร็จแล้วก็มองด้วยความคิดถึง ....
พรรณีเล่นขิมด้วยความเศร้า....จบเพลง....พรรณีค่อยๆวางเครื่องดนตรีลง เสียงนวลดังเข้ามาใสความคิด
“ยศแค่ร้อยโทอย่าหวังจะได้มาเป็นลูกเขยคุณนายนวล คนที่จะเข้ามาร่วมชายคาพนัสพงษ์ไม่ว่าจะเป็นเขย หรือ สะใภ้จะต้องมีสมบัติไม่น้อยไปกว่าที่แม่มีอยู่..จำไว้ทั้งสองคน !!”
เช้าวันต่อมา ที่บ้านพนัสพงษ์.. นวลเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนพรรณี แล้วตะโกนเรียก “ยัยณี .. ณี ... พรรณี ..”ไม่มีเสียงตอบ นวลกวาดตาไปรอบๆ รีบเดินหา “พรรณี ยัยณี”
พินิจเดินออกมาจากห้องนอน “ณีบอกว่าที่โรงเรียนมีงานสำคัญ ครูใหญ่เรียกให้เข้าไปช่วยด่วนครับ”
“ไม่จริง แม่ไม่เชื่อ ยัยณีคิดจะเก ไม่อยู่เจอคุณหนึ่งใช่มั้ย ? ไม่ได้นะ ให้คนรถไปตามมาเดี๋ยวนี้เลย ไปโรงเรียนใช่มั้ย แม่ไปตามเอง”
เสียงรถอนวัชแล่นเข้ามาในบ้าน พินิจได้ทีรีบบอก “แม่ครับ..หนึ่งมาพอดี ถึงคุณแม่ไปรับณีที่โรงเรียนตอนนี้ ก็กลับมาไม่ทันหนึ่งอยู่ดี ..เสียเวลาเปล่าครับ” พินิจพูดจบก็เดินไปเลย ..
นวลได้แต่ยืนกัดฟันกรอดๆๆ ด้วยความไม่พอใจ “ยัยณี นะยัยณี ขัดใจแม่จริงๆ !!! ตานิจคุยกับคุณหนึ่งไปนะ แม่จะเข้าไปดูในครัว .. คุณหนึ่งเค้าพูดอะไรเราก็ตั้งใจฟังเค้าหน่อยนะ” พินิจหันมามองหน้านวลแปลกใจ แต่ก็พยักหน้ารับแบบงงๆ ก่อนจะเดินไปต่อ นวดบ่น “ยัยณีนะยัยณี ขัดใจแม่จริงๆ”