บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 23 หน้า 2
หทัยรัตน์สงสารและพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “แต่ดิฉันไม่ได้คิดว่าการดูแลคุณเป็นการเสียเวลา...และใช่ว่าผู้หญิงทุกคนจะต้องการแต่งงานกับผู้ชายที่เพียบพร้อมและมั่นคงแค่นั้น..บางคนอาจจะต้องการแต่งงานกับคนที่เรารัก โดยไม่สนใจว่าเค้าจะเป็นยังไง”
“ใคร ? เธอลองบอกฉันสิว่าใครที่มีจิตใจงดงามแบบนั้น..ฉันต้องการจะรู้..ใครเหรอ..”
หทัยรัตน์กำลังจะพูด..
เสียงสัทธาดังขึ้น “หนึ่ง!!! รถพยาบาลพร้อมแล้ว ! พร้อมกลับหรือยัง” สัทธามองหน้าอนวัชแล้วก็งง...หน้าอนวัชเคืองมากกกก ทำไมมาจังหวะเน้!! “เอ่อ...ฉันมาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า?”
ทั้งหทัยรัตน์ทั้งอนวัชไม่ตอบ แต่ใบหน้าบอกว่า “ใช่” !!
ที่บ้านพัก สัทธากับบุญเติมประคองอนวัชลงนอนที่เตียงในห้องนอน และปรับเตียงให้เหมาะสมกับสภาพร่างกาย หทัยรัตน์ยืนอยู่ไม่ห่าง
บุญเติมหันมาถามสัทธาด้วยความสงสัย “คุณปุ๊ครับ..คุณหนึ่งยังไม่หายดีแล้วทำไมรีบกลับมาบ้านหล่ะครับ”
“คุณหนึ่งของนายบ่นเบื่อโรงพยาบาลน่ะยิ่งอยู่ยิ่งหดหู่ ฉันเลยทำเรื่องให้กลับมารักษาตัวที่บ้าน”
“งั้นผมไปดูแลจัดเตรียมอาหารให้นะครับ ถ้าคุณปุ้มมีอะไรก็เรียกใช้ผมได้นะครับ”
“ขอบใจจ้ะ”
บุญเติมเดินออกไป
สัทธาอธิบาย “ปุ้ม..หมอบอกว่าเราต้องคอยช่วยให้หนึ่งได้เคลื่อนไหวบ้างนะ ถึงหนึ่งจะใส่เฝือกอยู่แต่ก็ต้องขยับออกกำลังกายบ่อยๆ เพื่อไม่ให้กล้ามเนื้อลีบ”
“ได้ค่ะ ปุ้มจะดูแลให้คุณอนวัชได้ออกกำลังกายสม่ำเสมอ”
อนวัชแอบส่งสัญญาณให้สัทธาพูดต่อ
“แล้วก็ต้องเช็ดตัวเช้าเย็นด้วย” หทัยรัตน์ชะงัก หือ? สัทธารีบบอก “เพื่อสุขภาพอนามัย แล้วพี่กับบุญเติมก็ทำไม่ค่อยเป็น ปุ้มเช็ดตัวให้หนึ่งได้มั้ย”
อนวัชลุ้นๆ หทัยรัตน์คิด ๆ
“ไม่ต้องรบกวนหทัยรัตน์เค้าก็ได้...ฉันก็...จะพยายาม...ดูแลตัวเอง มันอาจจะไม่ดี แขนขาอาจจะไม่มีแรง ทำความสะอาดตัวเองได้แค่บางส่วน แต่ฉันก็จะพยายามดูแลตัวเอง อย่ารบกวน” อนวัชยังพูดไม่จบ
หทัยรัตน์สวนขึ้น “ได้ค่ะ...ปุ้มเช็ดตัวให้เองค่ะ”
อนวัชแอบอมยิ้มนิดนึง แล้วก็ตีหน้าเศร้าต่อ “ขอบใจเธอมากที่ยังเวทนาคนพิการอย่างฉัน”
“ขอบใจมากนะปุ้ม..เหลือแต่ปุ้มคนเดียวที่จะช่วยไอ้หนึ่งมันได้ เฮ่อ...เวรกรรมของมันแท้ๆ” สัทธาโอดครวญ
หทัยรัตน์พลอยเศร้าไปด้วย หญิงสาวนึกได้ “ว่าแต่คุณอนวัชจะถอดเฝือกได้เมื่อไหร่คะ”
“ก็..เห็นหมอบอกว่า ต้องรอให้กระดูกประสานตัว อย่างน้อยก็” สัทธาลังเลว่าจะเอาสักเท่าไหร่ดี “สัก..สองเดือน”
“สองเดือน คุณอนวัชต้องใส่เฝือกนานขนาดนั้นเลยเหรอคะ” หทัยรัตน์ทั้งตกใจ และ เป็นห่วง
อนวัชตีหน้าเศร้า.....โถๆๆๆๆ ดราม่าสุดๆ