บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 22
สัทธาเดินไปมาหน้าห้องคอยมองว่าหทัยรัตน์และชาวคณะมาหรือยัง ที่ทางเดิน หทัยรัตน์ วิทย์ สุทธิ์ ทิพย์ เดินเข้ามาด้วยความร้อนใจ สัทธาตาโตรีบวิ่งเข้าไปในห้อง
อนวัชกำลังถอดเฝือกออกมาเกาด้วยความคัน และผ้าที่พันหน้าไว้ก็ถูกเลิกขึ้นด้วยความรำคาญ
สัทธาพรวดเข้ามา “ยัยปุ้มมาแล้ว” สัทธาเห็นสภาพอนวัช “เฮ้ย...ไอ้หนึ่งทำอะไร”
“ก็มันคัน” อนวัชเกาใหญ่
“โอย..ไม่ต้องเกาแล้ว..ยัยปุ้มมาแล้ว..ใส่เข้าไปเร็ว”
อนวัชตกใจ..สัทธารีบวิ่งเข้ามาหาและยัดเฝือกเข้าไปในขา อีกมือก็พันผ้าที่หน้าอนวัชเหมือนเดิม
“เอ้ย..เบาๆสิวะ..”
“ก็เร็วๆสิเว้ย”
ด้วยความรีบร้อนจัดฉากสัทธากระแทกอนวัชจนเจ็บจริงไปหลายที
“โอ๊ย! เบาๆ สิเว๊ย”
เหตุการณ์ชุลมุนลุ้นระทึก
หทัยรัตน์ วิทย์ สุทธิ์ ทิพย์ เดินเข้ามาด้วยความตื่นเต้น หทัยรัตน์เร่งฝีเท้าโดยไม่รู้ตัวจนนำหน้าคนอื่นๆ ไปมองดูป้ายชื่อหน้าห้อง “ห้องนี้ค่ะ..” หทัยรัตน์เดินนำไปด้วยความตื่นเต้นและเป็นห่วง
ประตูห้องพักอนวัชถูกเปิดออกมาอย่างช้าๆ หทัยรัตน์เข้ามาเป็นคนแรกและต้องตกตะลึงกับสภาพของอนวัชที่เห็น..อนวัชนอนหลับอยู่บนเตียงสภาพต่างจากเมื่อกี๊อย่างสิ้นเชิง..อนวัชอยู่ในสภาพที่ดูแย่มาก ใส่เฝือกเกือบทั้งตัว หน้าพันผ้าที่มีรอยเลือดจางๆซึมออกมา..มีสัทธายืนทำหน้ากังวลอยู่ข้างๆ
หทัยรัตน์อึ้งไป...ด้วยความเป็นห่วงและสงสาร “คุณอนวัช... “
อนวัชนอนอยู่บนเตียง หทัยรัตน์ วิทย์ สุทธิ์ ทิพย์ ยืนฟังหมอประสงค์ อธิบายอย่างตั้งใจ “ตอนนี้อาการของคุณอนวัชไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง..นอกจาก..” หมออึกอัก..... สัทธาลุ้น....หทัยรัตน์ วิทย์ สุทธิ์ ทิพย์ อยากรู้
“นอกจากอะไรครับ” วิทย์ถาม
“นอกจากขาข้างขวาของคุณอนวัชที่เรายังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง .. เพราะต้องรอให้แผลผ่าตัดแห้งกว่านี้อีกสักวันหรือสองวันถึงจะให้คุณอนวัชลองเดินดู...ตอนนั้นเราถึงจะรู้ว่าขาใช้การได้ตามปกติหรือเปล่าน่ะครับ”
ทุกคนตกใจ ห๊ะ..