บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 22 หน้า 5
“ครับ .. ตอนนี้ทิ้งเรื่องไอ้หนึ่งกับปุ้มไปได้เลยครับปล่อยให้เค้าได้อยู่กันสองต่อสอง..และเดี๋ยวคืนนี้ผมจะพาคุณลุง คุณพ่อ คุณแม่ไปทานขันโตกร้านดังรับรองว่างานนี้ลำแต้ๆ” สัทธายิ้มหน้าทะเล้น.....
สุทธิ์ วิทย์ ยิ้มรับ ทิพย์มองสัทธาด้วยความหมั่นเขี้ยว..
หทัยรัตน์ป้อนอาหารอนวัช.....อนวัชทำเป็นนอนเจ็บอย่างสำออย เรียกร้องความสนใจ....หทัยรัตน์ป้อนจนหมด..
“อิ่มมั้ยคะ .. ถ้าไม่อิ่มจะได้ขออาหารมาเพิ่ม”
“ไม่เป็นไรฉันอิ่มแล้ว..” หทัยรัตน์เอาถาดอาหารไปเก็บ.....อนวัชถามขึ้นอย่างลองเชิง “หทัยรัตน์..ฉันมีเรื่องอยากจะถามเธอหน่อย..” หทัยรัตน์หันมา “วันนั้นที่เธอเห็นส่องแสงป้อนอาหารให้ฉัน...ทำไมเธอถึงได้กลับไปโดยไม่เข้ามาหาฉัน..เธอไม่พอใจอะไรหรือเปล่า”
“เปล่านี่คะ “
“เธอ..หึงฉันเหรอ?”
หทัยรัตน์รีบแย้ง “ไม่ใช่นะคะ..ดิฉันจะหึงคุณทำไม”
“ไม่หึงแล้วทำไมต้องทำเหมือนไม่พอใจแล้วก็รีบกลับไปแบบนั้น..”
“ดิฉันไม่ได้ไม่พอใจ.. แต่ฉันเห็นคุณกำลังมีความสุขก็เลยไม่อยากขัดจังหวะ”
“ฉันไม่เชื่อ”
หทัยรัตน์เสียงเข้ม “ไม่เชื่อก็เรื่องของคุณ !! “
“นี่คุณอย่าดุผมนักสิ..ผมกำลังป่วยอยู่นะ..ดุแบบนี้เดี๋ยวก็ตกใจไม่หายกันพอดี..หรือคุณอยากเห็นผมตรอมใจจะได้ตายเร็วๆ” อนวัชสำออยสุดฤทธิ์ “โอย.. โอย..”
หทัยรัตน์เสียงอ่อนลง “ขอโทษค่ะ..ก็คุณอยากพูดกวนฉันก่อนนี่”
“ผมไม่กวนคุณแล้วก็ได้..คุณเข้ามาใกล้ๆผมหน่อยสิ..ผมมีอีกเรื่องที่อยากจะถามคุณ”
หทัยรัตน์เดินเข้ามาใกล้ “คุณนี่..ตั้งแต่มาถามไม่หยุดเลย..สงสัยอะไรกันหนักหนา”
“ก็คุณนั่นแหละที่ทำให้ผมต้องถาม..ผมอยากรู้ว่าวันที่คุณพูดว่า “ผมรักส่องแสง” ทำไมคุณคิดแบบนั้น” หทัยรัตน์อึกอักไม่อยากตอบ “มีใครบอกคุณหรือว่าคุณคิดเอง”
“มันไม่สำคัญหรอกค่ะ คุณอย่ารู้เลย”
“สำคัญสิ..เพราะถ้าคุณคิดเองผมก็จะบอกว่าคุณคิดผิด แต่ถ้ามีใครมาพูดกับคุณ..แสดงว่าเค้าโกหก..คุณอย่าไปเชื่อเค้านะ..คุณต้องเชื่อผม..และผมก็บอกคุณแล้วว่าใครคือคนที่ผมรัก” อนวัชเอื้อมมือมาจับมือหทัยรัตน์และ มองหทัยรัตน์ด้วยแววตาจริงใจ......
หทัยรัตน์สะท้านไป..หลบสายตาด้วยความอาย..