บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 22 หน้า 4
อนวัชพยักหน้าอย่างว่าง่าย..อนวัชหาจังหวะและค่อยๆพูดขึ้น “เธอได้รับจดหมายที่ฉันฝากประสาทพรไว้แล้วใช่มั้ย..” หทัยรัตน์ชะงัก..และพยักหน้า “งั้นเธอก็คงจะรู้แล้วว่าฉันทำไมถึงได้หนีเธอมาที่นี่ “
หทัยรัตน์โกหก “ดิฉันไม่ทราบค่ะ เพราะว่ายังไม่ได้อ่าน “
อนวัชแปลกใจ “ทำไมไม่อ่าน มันเป็นข่าวดีนะ..เธออ่านแล้วจะได้ดีใจ แล้วคุณชาย..ไม่อยากรู้เหรอว่าจดหมายของฉันเขียนว่าอะไร”
“ดิฉันไม่ทราบค่ะ ไม่ได้ถามคุณชาย”
“แล้วที่เธอมาดูแลฉันแบบนี้ คุณชายรู้หรือเปล่า “
“ดิฉันให้พี่แป้นบอกแล้วค่ะ”
“แล้ว” อนวัชจะถามต่อ
หทัยรัตน์ตัดบท “ดิฉันว่าคุณอย่าเพิ่งคิดถึงเรื่องนี้เลยค่ะ ตอนนี้เรื่องอื่นไม่สำคัญเท่ากับเรื่องสุขภาพของคุณ..ทำใจให้สบายหายแล้วค่อยคุยกันนะคะ”
หทัยรัตน์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน.....อนวัชอมยิ้มมีความสุข “แล้วเธอจะอยู่ดูแลฉันนานแค่ไหน”
“จนกว่าคุณจะหาย..”
“แล้วถ้า..ฉันไม่มีวันหายล่ะ..”
หทัยรัตน์นิ่งไปตอบไม่ได้..
ที่โรงแรม สัทธานั่งพับเพียบอยู่ตรงหน้า ทิพย์ สุทธิ์ วิทย์ พร้อมพาน ธูป เทียน ชุดขอขมา ชายหนุ่มพนมมือไหว้ “ผมต้องกราบขอขมาคุณลุง คุณพ่อ และคุณแม่ด้วยนะครับ “
ทิพย์งงๆ “ปุ๊ ขอโทษเรื่องอะไรลูก ? “
“เรื่อง...เอ่อ...ที่ผมโกหกเรื่องหนึ่ง คือ .. เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ทั้งหมดไม่เป็นความจริงเลยครับ เป็นเรื่องโกหกทั้งหมด”
ทิพย์ วิทย์ สุทธิ์ ตกใจ
สุทธิ์อึ้ง “อะไรนะ..ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหกงั้นเหรอ ? “
“ครับ ..” สัทธายิ้มเจื่อนๆ
ทิพย์ต่อว่าลูกชาย “นี่ทำไมเราถึงได้คิดทำอะไรแผลงๆแบบนี้นะตาปุ๊..ถ้าคุณลุงเกิดตกใจหัววายขึ้นมาจะทำยังไง”
วิทย์ขำ “อย่าไปว่าปุ๊เลยคุณทิพย์..พี่ว่าปุ๊เค้าคิดถูกแล้วล่ะที่ทำแบบนี้..เพราะถ้าไม่ใช่ไม้นี้..เจ้าหนึ่งก็คงจะไม่มีวันจะเข้าใจกับหนูปุ้ม”
“ใช่ครับ..คุณลุงพูดถูกที่สุด..เพราะทั้งหนึ่งกับปุ้มน่ะ..ทั้งดื้อทั้งปากแข็ง ถ้าไม่ใช้ไม้แข็งไม่มีทางจะปรับความเข้าใจกันได้แน่ๆ..คุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องห่วงครับ..ถ้าอยากจะให้สองคนนี้ได้แต่งงานกันต้องไว้ใจผม..”
ทิพย์เหน็บ “จ้า..พ่อยอดขมองอิ่ม..เรื่องพิเรนธ์ๆเนี่ยคิดเก่งนักนะ..”
สุทธิ์เริ่มสบายใจ “ถ้าเรื่องจริงเป็นแบบนี้ก็แสดงว่าไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วสิ..”