บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 9 หน้า 2

“คงไม่มีวันสบายใจไปได้หรอก เพราะฉันเป็นประธานฯ ครั้นจะพักผ่อนก็ยังหาตัวลูกสาวไม่เจอ” ธาราสีหน้าไม่สบายใจ หันไปมองรูปน้ำรินอีกครั้ง พร้อมๆ กับจิบน้ำชา

“วันจันทร์นี้จะมีงานวันครอบครัวต้านภัยยาเสพติดที่เราจัดเป็นประจำทุกปีร่วมกับสำนักงานสืบสวนฯ ครับ”

“อาต้องไปเป็นประธานเปิดงานใช่มั้ย”

“พักผ่อนเถอะครับ ผมจะดูแลให้เอง”

“อาจะไปเอง ให้ได้ทำอะไรบ้างเถอะ...อย่างน้อยมันอาจจะทำให้เลิกคิดเรื่องน้ำรินไปได้บ้าง”

นับดาวฟังแล้วก็หันมามองหน้ากันกับภพธร

น้ำรินนอนหลับอยู่พลิกตัวไปมา เหยี่ยวตื่นนอนแล้วหันมามองน้ำรินเห็นว่ายังไม่ตื่น เหยี่ยวจึงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป 

น้ำรินกำลังหลับฝันอยู่  

ภัตตาคารโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง ไม่มีแขกคนอื่นเลยนอกจากน้ำริน .มีเชิงเทียนกลางโต๊ะ น้ำรินมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นใคร หญิงสาวยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา ถอนหายใจ “เมื่อไหร่จะมา”

ไฟในภัตตาคารดับลง พรึ่บ! น้ำรินตกใจ ลุกขึ้นยืน หันไปมองรอบๆ บริกรค่อยๆ จุดไฟที่เชิงเทียนทีละดวง น้ำรินหันมามองเชิงเทียนกลางโต๊ะนั้น ไฟในห้องอาหารค่อยๆ ติดไล่ไปเรื่อยๆ แบบสลัวๆ รวมทั้งไฟที่แชนเดอเลีย ได้บรรยากาศที่โรแมนติก 

มีมือหนึ่งอ้อมมาจากด้านหลัง ชูสร้อยที่มีอักษร PN อยู่ตรงระดับสายตาของน้ำริน เธอขยับถอยหลัง ชนกับร่างของเขา 

“น้ำ.. สุขสันต์วันครบรอบที่เรารู้ใจกันจ้ะ” ผู้ชายคนนั้นสวมสร้อยลงที่คอของน้ำริน หญิงสาวจับมือเขาไว้และกำลังหันหลังกลับมาช้าๆ “พี่ธร....”

แต่แล้วเสียงนาฬิกาปลุกของเหยี่ยวก็ดังขึ้น 

น้ำรินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น เหยี่ยวเดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว ใส่เสื้อกล้าม มีผ้าเช็ดตัวพาดที่คอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ กดปิดนาฬิกาปลุก แล้วจึงหันไปมองน้ำริน 

น้ำรินทอดสายตาเหม่อสีหน้าอยู่ในอารมณ์ชวนฝัน ดูเขินๆ มีความสุข หันมาเห็นเหยี่ยวมองเธออยู่ “ฉันฝันถึงเรื่องในอดีตด้วย”

“แน่ใจนะว่าเป็นภาพในความทรงจำ ไม่ได้คิดไปเอง”

“ฉันรู้สึกได้ว่ามันเป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นจริง ฉันอยู่กับคนรัก”