บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 9 หน้า 3
เหยี่ยวเลือกเสื้อมาใส่ น้ำรินยังเพ้อๆ คิดถึงเรื่องที่ฝัน “จริงๆ นะ ฉันอยู่ในภัตตาคารโรแมนติค อยู่ๆ ไฟก็ดับลง แล้วก็มีผู้ชายเอาสร้อยที่มีตัวอักษร PN มาใส่ให้ เนื่องในโอกาสครบรอบวันที่รู้ใจกัน”
“โห... จำมาจากละครหลังข่าวรึเปล่า”
“ฉันมั่นใจว่า ผู้ชายคนนั้นคือแฟน... ฉันเรียกเค้าว่าพี่ธร”
พอได้ยินว่ามีแฟนแล้ว เหยี่ยวอึ้งเล็กน้อย “มีแฟนแล้วแน่เหรอ?”
“แน่นอน คนสวย เริ่ดเลอเพอร์เฟ็ค อย่างฉัน จะโสดอยู่ได้ยังไง” เหยี่ยวทำหน้าเป็นไม่สนใจ “พี่ธร... พี่ธรเป็นแฟนฉันแน่นอน !”
น้ำรินยิ้มอวดอย่างภูมิใจที่ได้ความทรงจำนี้กลับคืนมา เหยี่ยวหน้าเสียโดยไม่รู้ตัว
มือของธารากำลังคนชาในถ้วย วางช้อนลงข้างๆ แล้วยกถ้วยชาขึ้นมาจิบ ข้างถ้วยกาแฟเห็นกล่องชาที่มีสารพิษที่นับดาวเคยใส่ไว้
ธาราแต่งตัวดูดี พร้อมจะออกเดินทางไปร่วมงานสัมมนา เธอหันมามองเก้าอี้ว่างข้างๆ ที่ตรงนั้น ธารานึกถึงภาพน้ำรินดื่มกาแฟอีกแก้วนึงอยู่เป็นเพื่อน
“เช้าวันนี้อากาศดีจังเลยนะคะแม่ นานๆ จะได้ทานอาหารเช้ากับคุณแม่แบบนี้น้ำชอบจังเลย”
เธอยิ้มๆ เอ็นดูลูกสาว “ทีหลังก็ตื่นให้เช้า ปาร์ตี้ให้น้อยหน่อยสิจ๊ะคุณลูกสาว มีเพื่อนเยอะเกินไปมั้ยจ๊ะ”
“แหม.. ไปทุกครั้งก็รายงานคุณแม่ตลอดนะคะ สัญญาค่ะว่าตั้งแต่เดือนหน้าเป็นต้นไป จะเข้าไปช่วยคุณแม่ทำงานที่โรงแรม” น้ำรินลุกขึ้นมากอดธารา
ธาราสบตาน้ำรินแล้วยิ้ม แต่แล้วภาพน้ำรินค่อยๆ จางหายไป
ธาราสลดลง...น้ำตาเอ่อคลอ “น้ำ...แม่คิดถึงลูก”
“คุณธาราคะ...ใกล้เวลางานเริ่มแล้วค่ะ เราคงต้องไปที่โรงแรมกันแล้ว” พยาบาลเดินเข้ามาเลื่อนรถเข็น จะพาธาราออกไปหน้าบ้าน
“ฉันจะไปที่ห้องก่อน ฉันลืมของ..” ธารากดรถวีลแชร์อัตโนมัติ เลื่อนออกไปเอง พยาบาลเดินตาม
เหยี่ยวเดินออกจากประตูบ้านไปตรงจุดที่จอดจักรยาน
น้ำรินเดินตามมา “แล้ววันนี้หมวดเก๊กนึกเฮี้ยนอะไรขึ้นมา ใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหม่...ไม่เคยเห็น”
“ใหม่อะไร เก่า...ได้มานานแล้ว ไม่ค่อยได้เอาออกมาใส่”
“เท่ดีเหมือนกัน...ใครซื้อให้เหรอ”
เหยี่ยวมองน้ำรินนิ่งๆ ไม่ตอบ หันไปเล่าเรื่องอื่นให้ฟัง “วันนี้มีงานสัมมนาสำนักงานสืบฯ ที่โรงแรม เนื่องจากคุณตัวติดกับผม...เพราะฉะนั้นคุณคงต้องไปงานนี้ด้วย”
“แหม.. แต่วันนี้ฉันอยากให้คุณช่วยหาพี่ธรให้”
“ยังจำหน้าแฟนไม่ได้ไม่ใช่เหรอ”