บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 7 หน้า 5
เหยี่ยวยังคงไม่สนใจเปิดแฟ้มหาต่อไปเรื่อยๆ น้ำรินเริ่มหัวเสียมากขึ้น พยายามวางนิ้วและพิมพ์ลงบนแป้นพิมพ์ ปรากฏว่านิ้วทะลุแป้นพิมพ์ไปหมด เพราะหยิบจับอะไรไม่ได้ น้ำรินหงุดหงิด... โกรธ... เผลอตัวยกขึ้นทั้งสิบนิ้ว แล้ววางฟาดลงบนคีย์บอร์ด ... โครมๆๆๆ !!!
มือของน้ำรินโดนคีย์บอร์ดเต็มๆ หน้าจอคอมของเหยี่ยวดับวูบทันที
“เฮ้ย...” เหยี่ยวตกใจ
น้ำรินยกมือขึ้นมาดู สีหน้าดีใจที่จู่ๆ ก็สามารถหยิบจับอะไรได้แล้ว “คุณ... ฉันทำได้แล้ว ฉันจับของได้แล้ว”
เหยี่ยวย่อตัวนั่งลงแล้วลองกดเปิด CPU ใหม่ พยายามกดเปิด ปรากฏว่าเปิดเท่าไหร่ก็ไม่ติด “ทำอะไรของคุณเนี่ย ... ดูสิ เห็นมั้ย เปิดไม่ติดเลย ตายๆๆ แล้วสำนวนคดีเก่าๆของผมจะทำยังไงเนี่ย”
น้ำรินเห็นอาการของเหยี่ยวแล้วเริ่มจ๋อยๆ รู้ว่าตัวเองสร้างเรื่องอีกแล้ว “ฉันขอโทษ...” แต่แล้วจู่ๆ เครื่องก็ติดขึ้นมาทำให้น้ำรินดีใจยกมือชี้ใหญ่ “ติดแล้ว... ฉันไม่ได้ทำพังแล้ว ไชโย!”
เหยี่ยวมองน้ำรินแบบไม่ค่อยสบอารมณ์ แล้วเดินไปเปิดแฟ้มเอกสารต่อ
“อ้าว...ไม่ยอมใช้เครื่องคอมฯ จริงๆ เหรอ” น้ำรินร้อง
ภพธรนั่งเซ็นเอกสารอยู่ในห้อง นับดาวเดินเปิดประตูเข้ามาทันทีพร้อมกับเอกสารฉบับหนึ่ง หน้าไม่สู้ดีนัก เขาเงยหน้าขึ้นมาด้วยแววตาไม่พอใจ “ทำไมไม่เคาะประตูก่อน”
“มีเรื่องด่วน”
“ด่วนแค่ไหนคุณก็ต้องเคาะประตู”
นับดาวมองหน้าภพธรอย่างเอาเรื่อง “ระหว่างเรายังมีเรื่องอะไรต้องปิดปังกันอีกเหรอคะ”
ภพธรมองนับดาวด้วยแววตาอึดอัด ถอนหายใจออกมาเบาๆ หยุดทำงาน พิงพนักเก้าอี้แล้วมองนับดาว
หญิงสาววางเอกสารลงบนโต๊ะ จ้องหน้าภพธรแบบค้นหาความจริง “เมื่อเดือนที่แล้วพี่ธรโอนเงินหลายแสน...ไปที่ชลบุรี?”
ภพธรอึกอักนิดหนึ่ง “แปลกตรงไหน”
“โอนไปทำไม?”
“เพื่อนเก่าเดือดร้อน ขอความช่วยเหลือ”
“ดาวถามไปที่แบงค์แล้ว พี่ธรโอนไปที่โรงพยาบาล”
“ใช่..ก็เค้าป่วย”
“ดาวไม่เคยได้ยินว่าพี่ธรมีเพื่อนที่ชลบุรี”
“เธอต้องรู้จักเพื่อนพี่ทุกคนเหรอ ทำไม..คิดว่าอะไร นับดาว...เธอต้องรู้จักให้เกียรติกันมากกว่านี้นะ ถ้าต้องการจะคบกันต่อไป” ภพธรเผชิญหน้ากับนับดาว นับดาวจ้องภพธรอย่างจับผิด