บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 10 หน้า 2
13 เมษายน 2557 ( 21:01 )
6.8M
5
แต่ธีภพไม่ทันได้มองบิวตี้เพราะใจห่วงลูกป้าศรีนวล เดินผ่านบิวตี้ไปไม่ทันสังเกต บิวตี้ได้แต่ยืนเก้อรู้สึกน้อยใจที่ธีภพทำเหมือนเธอเป็นอากาศธาตุ
“ท่านประธาน” ส้มเช้งยกมือไหว้ธีภพหันไปบอกน้อง “เจ้านายของพี่ ไหว้ซะ”
องุ่นยกมือไหว้แต่โดยดี แต่ฝรั่งยังข้องใจไม่ยอมไหว้
“เห็นแม่ผมเป็นแค่คนงานในโรงงาน ใช่ไหมถึงได้เพิ่งมา”
“เฮ้ย หรั่ง พูดอย่างงั้นกับท่านประธานได้ไง”
“ไม่เป็นไร ผมตรวจงานอยู่ที่ลาดหลุมแก้ว พอรู้ข่าวก็รีบมาเลย”
“แล้วค่ารักษาแม่ผมจะว่าไง”
“ไอ้หรั่ง เอาใหญ่แล้วนะแก”
“ไม่เป็นไร ดีแล้วที่ถามตรงๆค่ารักษาพยาบาล บริษัทจะรับผิดชอบทั้งหมด”
“ค่อยยังชั่วหน่อย เรามันคนจน ค่ารักษาพยาบาลเราไม่ค่อยมีหรอก”
“ขอบคุณท่านประธานค่ะ” ส้มเช้งยกมือไหว้ขอบคุณธีภพ พร้อมกับดึงฝรั่งและองุ่นให้ไหว้ตาม
บิวตี้ยืนเคว้งคว้างไม่มีใครใส่ใจ
หมอออกมาจากห้องผ่าตัด ส้มเช้งร้อนใจปราดเข้าไปถามอาการของศรีนวล
“แม่เป็นไงบ้างคะหมอ”
“การผ่าตัดเรียบร้อยดีคนไข้ปลอดภัยครับ ตอนนี้อยู่ในห้องพักฟื้น”
บิวตี้โล่งใจที่ได้ยินว่าป้าศรีนวลปลอดภัย แต่ยังคงรู้สึกผิดมองมือตัวเองที่เปื้อนเลือด ด้วยความเสียใจ ธีภพมองบิวตี้ด้วยสายตาตำหนิ ทำนองว่า “ทำไมไม่ไปล้างมือ”
บิวตี้ประสานสายตากับธีภพ เห็นแววตาตำหนินึกว่าเรื่องที่ทำป้านวลเจ็บ รู้สึกเสียใจน้ำตาคลอ รู้สึกว่าในตอนนี้ต้องการกำลังใจอย่างมาก
ส้มเช้งเดินไปถามหมอด้วยน้ำเสียงเจือสะอื้น “แม่...ต้องตัดมือ ...มั้ยคะหมอ”
ธีภพเบือนหน้าจากบิวตี้มาฟังคำตอบหมอ บิวตี้รู้สึกเหมือนธีภพเมินไม่อยากมองหน้า
องุ่นเริ่มรู้สึกขวัญเสีย “แม่จ๋า...ฮือๆ”
ธีภพปลอบองุ่น “ไม่ต้องร้อง หมอไม่ได้ตัดมือแม่หนูหรอก ใช่ไหมครับหมอ”
“ไม่ตัดครับ แต่ต้องใส่เฝือกไว้ระยะหนึ่ง เพื่อให้เส้นเอ็น และแผล สมานติดกัน”
“แม่ไม่เป็นอะไรแล้ว ฮือๆ” ส้มเช้งหันไปกอดน้องๆด้วยความดีใจ
”ผมจะขอเป็นเจ้าของไข้รายนี้ครับ” ธีภพบอกกับหมอ
“เชิญติดต่อที่เคาน์เตอร์ได้เลยครับ”
ธีภพให้พี่น้องปลอบใจกัน เขาเดินไปติดต่อที่เคาน์เตอร์พยาบาลเอง บิวตี้รู้สึกเจ็บปวดสุดทน น้ำตาเอ่อท้นขึ้นมาอีกที่ธีภพไม่สนใจ เดินหนีไปจากตรงนั้น