บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 10 หน้า 5
13 เมษายน 2557 ( 21:01 )
6.8M
5
บิวตี้หน้าสลดเมื่อได้ยินธีภพพูดว่าจะไปหาอรวิภา รีบเดินหนีจากตรงนั้น ธีภพเห็นบิ้วตี้เดินหนีรีบวางสาย
“เดี๋ยวเจอกันครับ” ธีภพรีบเดินตามบิวตี้ “บิวตี้ จะไปไหน”
“กลับบ้าน”
“ก็บอกแล้วไงว่าจะไปส่ง”
บิวตี้หันกลับมายิ้มแย้มพูดจาดีๆ กับธีภพ “ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันกลับเองได้ อย่าปล่อยให้คุณน้องอรเค้ารอเลย รีบไปหาเค้าซะเถอะ บ๊ายบาย Have fun นะคะ” บิวตี้พูดด้วยท่าทางร่าเริงไม่ใส่ใจแต่สายตานั้นดูเศร้าสร้อยและเดียวดาย รีบจ้ำเดินหนีไปที่ลิฟท์
“เดี๋ยว บิวตี้...” ธีภพรีบเดินตามบิวตี้ แต่จังหวะลิฟท์มาพอดี บิวตี้ก้าวเข้าไปในลิฟท์คนเดียว ก่อนที่ลิฟท์จะปิด บิวตี้มองเห็นหน้าธีภพที่ค่อยๆ หายไปพร้อมกับประตูลิฟท์ปิด
บิวตี้ทั้งเสียใจ น้อยใจว้าวุ่น หลับตายืนพิงผนังลิฟท์อย่างท้อแท้ ความเจ็บปวดก่อนแปลงร่างแผ่ซ่าน บิ้วตี้ตกใจลืมตาขึ้น
“ลืมได้ยังไง ไม่นะ ทำไมต้องมาเกิดตอนนี้ด้วย”
บิวตี้มือสั่นรีบกดลิฟท์ชั้นใกล้ที่สุด ความเจ็บปวดทวีขึ้น ประตูลิฟท์เปิดบิวตี้วิ่งโซเซจากลิฟท์ไปตามทางเดินหน้าห้องผู้ป่วย มองเห็นป้ายสัญลักษณ์ห้องน้ำ บิวตี้ใกล้แปลงกายเต็มที่ พยายามลากขาไปให้ถึงห้องน้ำ บิวตี้รวบรวมพลังผลักประตูเข้าไปด้วยแรงมนุษย์ เฮือกสุดท้าย
ทางด้านธีภพวิ่งตามบิวตี้มาที่ประตูทางออกหน้าโรงพยาบาล พยายามกวาดตามองหาบิวตี้แต่ก็ไม่พบ จนฝนด้านนอกตกลงมายิ่งทำให้ธีภพทวีความกังวลเข้าไปอีก
“ฝนตกด้วย เรียกรถได้หรือเปล่า”
ธีภพหยิบโทรศัพท์มาโทรตามบิวตี้ แต่โทรศัพท์ดังไม่มีคนรับสายยิ่งทำให้ธีภพรู้สึกหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น “ดื้อชะมัดเลย”
ธีภพตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในโรงพยาบาลเพื่อเอารถ
บิวตี้ที่กลายร่างเป็นนกเกาะอยู่ที่หน้ากระจกในห้องน้ำ บิ้วตี้เหม่อมองกระจกด้วยความเศร้าหมองพึมพำกับตัวเอง “เธอมันก็แค่นกตัวหนึ่ง อย่าหวังเลยว่าจะมีใครมารัก”
บิวตี้น้ำตาคลอไปชั่วครู่แล้วสั่นหัวสลัดความคิดเศร้าหมองเชิดหน้าขึ้นด้วยแววตาเด็ดเดี่ยว บินออกจากหน้าต่างระบายอากาศในห้องน้ำออกไป
ด้านนอกฝนกำลังตก บิวตี้นกบินสู้ลมฝนไม่ไหว ตัดสินใจบินเข้ามาหลบในอาคารจอดรถ บิวตี้ตัวเปียกนั่งหลบในซอก ตัวสั่นด้วยความหนาว
“จะบินกลับบ้านยังไงเนี่ย อูย หนาว”
บิวตี้นั่งขดตัวสั่นอยู่ในซอก มืดๆ อับๆ ดูอ้างว้างเดียวดาย น่าสงสาร เสียงฟ้าผ่าดังสนั่น บิวตี้สะดุ้ง หนาวสั่น น้ำตาไหลด้วยความกลัวและว้าเหว่