บทละครโทรทัศน์ กุหลาบร้ายของนายตะวัน ตอนที่ 3 หน้า 4
โรสรินปัดมือแปะๆ ยิ้มมั่นใจ “ปิดจ๊อบ! ทุกอย่างเรียบร้อย แค่รอลุ้นผล วันพรุ่งนี้ “
ไก่บนรั้วขันรับวันใหม่ ตะวันมาเคาะประตูหน้าห้องนอนโรสรินรัวอย่างไม่เกรงใจ ปังๆๆๆๆๆ !
แต่เงียบกริบ ไม่มีเสียงตอบรับ
“คุณโรส ! คุณโรสริน ไม่รู้เวลาทำงานรึไง”
เงียบ ยังไม่มีเสียงตอบรับ ตะวันกำลังจะเคาะอีก แต่แล้วก็ชะงัก นึกอะไรได้บางอย่าง
“เราโหดเกินไปรึเปล่าวะ” ตะวันมองประตูห้องโรสริน ”เอ้า..ให้สายสักวันก็ได้”
ตะวันคิดแล้วก็ยอมผละไปแต่โดยดี
ที่ฟาร์มดอกไม้ ตะวันตกใจมากที่ไดรู้ข่าวจากน้ำค้าง
“ห๊ะ!!! ยัยคุณหนูโรสยังไม่เสด็จออกมาจากห้อง !!”
น้ำค้างวางปิ่นโตให้ตะวัน “มาขึ้นเสียงกับน้ำค้างทำไมล่ะ ไปบอกพี่โรสเองสิ”
“พวกคนกรุงนี่ไม่ไหว” ตะวันส่ายหน้า “ยังไม่ทันไรเลย !”
น้ำค้างฉุกคิด “เอ หรือว่า พี่โรส เค้าจะเป็นไปด้วยอีกคน”
ตะวันเตรียมตักข้าวเข้าปาก ชะงัก ถามอย่างสงสัย
“เป็นอะไร”
“ละเมอน่ะสิ เมื่อคืนนี้ นายพีระละเมอออกมาเดินแถวแปลงกุหลาบด้วย”
ตะวันรู้สึกตะหงิดๆชอบกล “ละเมอบ้าอะไรซะไกลขนาดนั้น”
ไม่ทันไร แย้วิ่งแหกปากมาแต่ไกล
“ลูก.. ลูกพี่ ! มาดูทางนี้เร็ว !!!”
ตะวันและน้ำค้าง เห็นสีหน้าท่าทางของแย้ที่ราวกับโลกทั้งใบได้แตกสลาย ชะงักกันไปทันที
ที่โรงเรือนกล้วยไม้ ตะวันช็อค! กล้วยไม้ฟุบสลบ หอพับคอตกไปเป็นแถบ!! ชาญมองอย่างห่วงตะวัน อาทิตย์และอึ่งมองกล้วยไม้ที่เหี่ยวอย่างสงสาร
“โถ… ไปที่ชอบที่ชอบนะ ไม่น่าอายุสั้นเลย”
อาทิตย์เดินเข้าไปจะจับกล้วยไม้ ตะวันรีบรวบตัวอาทิตย์ไว้
“อาทิตย์อย่า!!!” ตะวันดันตัวอาทิตย์กับอึ่งออกไปยืนห่างๆ
“ออกไปยืนห่างๆ มีแต่สารเคมีอันตรายทั้งนั้น ใคร ใครมันเป็นคนทำแบบนี้!!!” ตะวันแค้น
“พี่ตะวันทำใจดีๆ ไว้ก่อน อย่าเพิ่งจี๊ดส์”
แย้เอาแกลลอนยาฆ่าหญ้าออกมาส่งให้ “พวกคนงานเจอนี่ซุกอยู่ด้านหลังครับ”
ตะวันมองแกลลอนยาฆ่าหญ้าอย่างโกรธจัด เขวี้ยงมันลงกับพื้นอย่างโมโห
“โธ่เว้ย!!!!”
“ตะวัน.. ใจเย็น”
ตะวันเดือดดาลสุดขีด “ฉันไม่เคยอนุญาตให้ใครใช้ยาฆ่าหญ้าในไร่ของเรา ใคร !! ฝีมือใคร “
น้ำค้าง แย้ ชาญ อาทิตย์ อึ่งและคนงาน 2-3 คน หน้าซีดกันไปหมด เมื่อเห็นตะวันโกรธขนาดนี้
ตะวันตาโพลง ! เหมือนนึกอะไรบางอย่างได้ หันกลับ วิ่งออกไป
“พี่ตะวัน พี่จะไปไหน “ น้ำค้างและแย้วิ่งตามตะวันไป
หน้าบ้านพักโรสริน พีระเดินผิวปากสบายใจเข้ามา ตะวันพรวดพราดมาถึงตัวพีระ กระชากคอเสื้ออย่างโมโห
“เมื่อคืนนายออกไปทำอะไร สารภาพความจริงออกมา!!!”
พีระกลัว “อย่าแตะต้องฉันนะเว้ย“
อุษาวดีได้ยินเสียงโหวกเหวกรีบเดินมาดู อุษาวดีแกะมือตะวันออก
“อย่านะ นี่มันเรื่องอะไร ทำไมเกเรแบบนี้คะ”