บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 8
หน้าบ้านลั่นทม จิ้มลิ้ม สวาท ยาใจ ฉ่ำ วิเวกและสมพรกำลังนั่งจับกลุ่มคุยกัน หวานนั่งเงียบอยู่มุมหนึ่งตาแดงก่ำ
“น้าฉ่ำไม่ได้โม้แน่นา” ยาใจไม่เชื่อ
“นั่นสิอย่าหลอกกันเล่นนะ แค่นี้ฉันก็กลัวหัวหดแล้ว” จิ้มลิ้มเสียงสั่น
“โธ่ข้าสาบานได้ คุณผู้หญิงจริงๆ ยืนร้องไห้ มองคุณผู้ชายเขม็งเลยแก” ฉ่ำยืนยันอย่างหนักแน่น
สวาทฟังแล้วก็รู้สึกสงสาร “คุณผู้หญิงต้องเสียใจมากแน่ๆ”
“แน่ละสิ ก็ดูคุณผู้ชายทำกับท่าน เฮ้อ ข้าก็ไม่ชอบใจนักหรอก แต่เรามันเป็นขี้ข้าจะไปพูดอะไรได้” สมพรเองก็ได้แต่ปลง
รถชีพเลี้ยวเข้ามา วิเวกรีบบอกทุกคน “ใครยังไม่อยากถูกไล่ออกก็หุบปากได้แล้ว”
ทั้งหมดหันไปมองชีพกับรสสุคนธ์ลงจากรถ รสสุคนธ์เดินวางมาดเข้ามา “อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาก็ดีแล้ว” รสสุคนธ์ดึงใบทะเบียนสมรสออกมาสะบัดไปมา “นี่คือทะเบียนสมรส ดูกันซะให้เต็มตา เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ฉัน รสสุคนธ์คือภรรยาที่ถูกต้องของคุณชีพ และเป็นคุณผู้หญิงคนใหม่ของบ้านนี้”
ทุกคนอึ้ง หวานโมโหเดือด ลุกพรวด “นังกิ้งก่า ชูคออวดความเลวอย่างหน้าด้านๆ ภูมิใจมากนักเหรอวะกับสิ่งที่แกฉกชิงมาอย่างไม่อายฟ้าอายดิน”
รสสุคนธ์แทบเต้นมองหวานตาถลน “น้าหวานจะมากไปแล้วนะ อย่าคิดว่าเป็นน้าแล้วฉันจะไม่กล้าไล่ออก”
หวานแสดงท่าทางไม่กลัว “แกไม่ต้องมาไล่ข้าหรอกนังรส ข้าก็ไม่อยากอยู่ดูความโสมมของแกนักหรอก”
รสสุคนธ์อึ้ง ชีพเห็นท่าไม่ดีรีบเข้ามาพูดกับหวานดีๆ “ไม่เอาน่าน้าหวาน ยังไงรสก็เป็นเมียฉันแล้ว ฉันรู้ว่าน้าหวาน จงรักภักดีกับลั่นทม แต่เขาก็ตายไปแล้วเขาไม่อยู่แล้ว
“อยู่สิคะ คุณผู้หญิงยังอยู่ยังรับรู้ทุกอย่าง นายฉ่ำก็ยังเห็น”
“จริงครับคุณผู้ชาย ผมไม่ได้ตาฝาด ผมเห็นผีคุณผู้หญิงจริงๆ”
ชีพยิ้ม แต่เป็นยิ้มที่ดุร้าย “ถ้างั้นฉันขอเจอหน่อยซิ” ชีพดึงทะเบียนสมรสจากมือรสสุคนธ์ “ฉันจะได้เอาไอ้นี่ให้ดู”
“อย่านะคะ อย่าทำอย่างนั้น คุณผู้หญิงจะเสียใจมาก” หวานขอร้อง