บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 8 หน้า 4
สามคนค่อยๆแยกย้ายกับเก็บของอย่างหวาดๆ อุษาเก็บของไม่แสดงอาการ รสสุคนธ์มองเยาะๆก่อนจะคล้องแขนชีพพากันออกไป ผ่านวิญญาณลั่นทมที่ทำท่าเหมือนจะทำร้ายแต่ก็ข่มใจ หันมามองอุษาอย่างสงสาร ก่อนจะเลือนหายไป
ห้องรับแขกบ้านลั่นทม ไกรนั่งพร้อมกระเป๋าเอกสารรออยู่ ชีพเข้ามากับรสสุคนธ์ ชีพท่าทีปั้นปึ่งพูดห้วนๆ อารมณ์ไม่ดี “ไหนล่ะ”
“รอหนูอุษากับคุณธารินทร์ด้วยครับ”
รสสุคนธ์ตวาดใส่ “นี่อย่าโยกโย้นักเลยคุณทนาย ทำตัวเป็นกลางหน่อย”
“ผมไม่ได้โยกโย้ แต่หนูอุษามีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรง..ส่วนหมวดธารินทร์เป็นตัวแทนรับรู้แทนท่านผู้ว่าท่านสารวัตรใหญ่” ไกรหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งชูให้ดู “นี่ไงครับหนังสือมอบฉันทะที่ท่านทั้งสองส่งมาที่ผม”
ชีพหงุดหงิด “แล้วทำไมยังไม่มาไม่รู้จักหน้าที่”
ธารินทร์เข้ามา “ผมมาแล้วครับ”
ชีพพึมพำแต่จงใจให้ได้ยิน “แส่ทุกเรื่อง”
ธารินทร์รับคำหน้าตาเฉย “ครับ นอกจากมาแทนในเรื่องพินัยกรรมแล้ว ผมยังมีหมายค้นมาจัดการเรื่องคดีของคุณน้าลั่นทมด้วย ว่าทุกอย่างมันเป็นอุบัติเหตุหรือฆาตกรรม”
ชีพหน้าเสีย แต่ทำไม่รู้ไม่ชี้ตะโกนเสียงดัง “เอ้าใครอยู่แถวนี้ไปตามอุษามาหน่อยเร็วๆ”
รสสุคนธ์สีหน้าไม่ค่อยดี คอยสบตาชีพ ชีพจ้องเขม็งให้เฉย ทุกอย่างอยู่ในสายตาธารินทร์ที่มองสองคนอย่างรู้ทัน
ในห้องเล็กชั้นล่างบ้านลั่นทมที่ค่อนข้างคับแคบ อุษานั่งมองสวาท จิ้มลิ้มละยาใจช่วยกันจัดของเข้าที่เข้าทางอย่างเศร้าๆ
หวานเข้ามา “คุณษามาอยู่นี่เองน้าตามหาเสียทั่ว คุณไกร คุณธารินทร์มาค่ะให้เชิญคุณษาไปที่ห้องรับแขก”
“จ้ะ” อุษาพูดกับพวกสวาท “เอาแค่พวกเสื้อผ้าษาเข้าตู้ให้ก็พอจ้ะ ที่เหลือเดี๋ยวษากลับมาจัดเอง”
หวานงง มองข้าวของทั้งหมด “นี่มันอะไรกันคะ”
“ก็หลานสาวน้าไล่คุณษาลงมาอยู่ห้องนี้”
“ถ้าพวกเราไม่ขนลงมาก็ขู่จะไล่ออก”
“ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะน้าหวาน น้าล่ะเป็นน้าแท้ๆไม่คิดจะทำอะไรบ้างเหรอ”
หวานตะลึงมองอุษาแล้วเข้าไปยกมือไหว้ร้องไห้ “น้าขอโทษค่ะคุณษาน้าเสียใจจริงๆ น้าจะไม่ยอมให้มันทำกับคุณษาอย่างนี้ เป็นไงเป็นกันสิ”