บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 8 หน้า 3
รสสุคนธ์หันกลับมาเห็นชีพเดินเข้าไปหาลั่นทมที่นอนสงบนิ่งอยู่บนเตียง ชีพแค้น เขย่าตัวลั่นทมอย่างโมโห “นอนเฉยอยู่ทำไม ลุกขึ้นอาละวาดสิ แน่จริงลุกขึ้นมา ฉันเกลียดเธอ ลั่นทม ได้ยินมั้ย ฉันเกลียดเธอ”
ชีพปล่อยลั่นทมลงอย่างแรง ลั่นทมนอนนิ่งไม่มีปฏิกิริยา ชีพหัวเราะสะใจ “มันก็ไอ้แค่ซากศพที่กำลังจะเน่าเปื่อย” ชีพโอบรสสุคนธ์หัวเราะเยาะกันก่อนจะเดินออกไป ลั่นทมลืมตาโพลง ตาแดงก่ำหันหน้ามองชีพกับรสสุคนธ์ที่ออกไปอย่างแค้นมาก
ในห้องนอน อุษาเข้ามาในห้องแล้วไปนั่งบนเตียง ยกมือปิดหน้าร้องไห้ วิญญาณลั่นทมปรากฏร่างขึ้นนั่งลงใกล้ๆลูบผมอุษา “คุณน้าขา ษาสงสารคุณน้าเหลือเกิน ษาไม่รู้จะช่วยคุณน้าได้ยังไง”
“ไม่เป็นไรษา น้าจะอดทน น้าไม่อยากสร้างบาปกับใครอีก แต่น้าก็ไม่รู้ว่าจะทนได้อีกแค่ไหน”
อุษาชะงักมองรอบๆตัวรู้สึกแปลกๆ
“น้าอยากให้ษาเห็นน้า แต่น้าก็ไม่อยากให้ษากลัว”
ลั่นทมชะงักมองไปที่ประตู อุษาก็มองไปด้วย รสสุคนธ์เปิดเข้ามา ตามด้วยสวาท จิ้มลิ้มและยาใจ
“ขนของอุษาลงไปห้องเล็กข้างล่างให้หมด”
พวกสวาทอึกอักมองอุษาอย่างเกรงใจ ลั่นทมลุกขึ้นมองรสสุคนธ์อย่างโกรธมาก
อุษาลุกขึ้นถามเรียบๆ “เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งแบบนี้”
ชีพเข้ามา ยืนเคียงข้างรสสุคนธ์พูดแทน “สิทธิ์ที่รสเป็นเมียน้าก็เหมือนเจ้าของบ้านคนหนึ่ง”
“แต่น้าชีพยังไม่ได้เป็นเจ้าของบ้านนี้”
“ทำไมจะไม่ได้เป็น ไหนว่าไม่เคยต้องการอะไรไงล่ะ กะอีแค่ย้ายห้องต้องโยกโย้ทำไม นังหวาด นังจิ้มลิ้ม นังยาใจ ถ้าพวกแกไม่อยากถูกไล่ออก ก็รีบไปขนของซะ”
พวกสวาทยังไม่กล้า อุษาข่มใจพูดกับพวกสวาท “มาขนกันไปเถอะจ้ะ” อุษามองชีพกับรส “ที่ฉันยอมย้ายไม่ใช่เพราะกลัว แต่ฉันเองก็รังเกียจที่จะอยู่ใกล้พวกบาปหนาเต็มที”
อุษาเดินไปเก็บข้าวของส่วนตัวไม่สนชีพกับรสสุคนธ์อีก ลั่นทมโกรธ หายตัวไปยืนข้างหลังพวกสวาท พวกสวาทกำลังจะเดินผ่านรสสุคนธ์ไปเก็บของ ลั่นทมจ้องตาแดง พวกสวาทถลาไปเหมือนถูกผลัก ชนรสสุคนธ์อย่างแรงจนกระเด็นไปล้ม
รสสุคนธ์โมโหรีบลุกขึ้นมาแว้ดใส่พวกสวาทที่ยืนงงๆ “อีพวกบ้าเดินประสาอะไรหรือว่าคิดจะแกล้งฉัน”
“เปล่านะนังใจมันผลักฉันมา”
“ก็นังจิ้มลิ้มมันผลักฉันก่อน”
“ฉันก็โดนผลักเหมือนกัน” จิ้มลิ้มหันไปมองข้างหลังว่างเปล่า จิ้มลิ้มงง “แล้วใครผลักฉัน”
จิ้มลิ้มตกใจกระโดดเข้ากลุ่มสวาท ยาใจร้องลั่นๆ “เฮ้ยหรือว่าคุณผู้หญิง” สามคนตัวสั่นกันมองเลิ่กลั่ก รสสุคนธ์ตวาด “เลิกบ้าที ก็บอกแล้วว่าผีนังลั่นทมมันไม่มี ใครพูดอีกฉันจะไล่ออก ไปรีบไปเก็บของ”