บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 8 หน้า 5
หวานจะออกไป อุษารีบคว้ามือ “ช่างเถอะน้าหวาน อย่าให้มีเรื่องมีราวกันเลย รสกำลังบ้าอำนาจเขาไม่ฟังใครหรอก ษาเองก็คงอยู่ที่นี่อีกไม่นาน”
“คุณษาจะไปไหนคะ”
“คุณไปอยู่บ้านใหม่กับคุณธารินทร์ใช่มั้ยคะหวาดไปด้วยนะคะ”
“พวกเราด้วยนะคะ”
“ษาคงไม่มีเงินจ้างหรอกจ้ะ”
“ไม่ต้องให้เงินหรอกค่ะพวกเราแค่มีข้าวกินมีที่ซุกหัวนอนก็พอแล้ว”
“ไว้ษาจะถามรินทร์ให้นะจ๊ะ”
สามคนดีใจ “เย้ไชโย”
อุษายิ้มๆเดินออกไป หวานมองตามอย่างสงสารจับใจ
ห้องรับแขกบ้านลั่นทม ทุกคนนั่งกันพร้อม ไกรยื่นพินัยกรรมชุดเดิมให้ชีพ ในกระเป๋าเอกสารไม่มีพินัยกรรมหรือเอกสารอื่นใดอีก “เท่านี้เหรอ”
“ครับ”
รสสุคนธ์นั่งใกล้ชีพ “บัญชีทรัพย์สินล่ะ”
“จะนำมาหลังวันที่หมอผันรักษาคุณลั่นทมเสร็จ..พร้อมพินัยกรรมส่วนอื่น”
“แต่ผมต้องการเงินสดในบัญชีลั่นทมมาใช้หมุนเวียน”
“คุณต้องใช้เงินในบัญชีส่วนตัวคุณไปก่อน”
ชีพทะลึ่งลุกลืมตัว “อะไรกันวะ”
ธารินทร์กับอุษาสบตากัน รสสุคนธ์เจ้ากี้เจ้าการด้วย “แล้วเงินใช้จ่ายที่โรงงานล่ะจะให้ทำยังไง”
“คุณชีพมีสิทธิ์เบิกจ่ายได้กับหนูอุษาเพราะเธอคุมบัญชีอยู่แล้ว”
“นี่คุณไกร คุณกำลังเล่นตลกอะไร ผมเป็นผัวลั่นทมจะใช้เงินต้องขอเบิกจากอุษาเหรอ มันมากไปแล้วนะ”
“ผมทำตามที่พินัยกรรมระบุ”
ชีพมองดูพินัยกรรมในมือแล้วปาทิ้งอย่างเดือดดาล “ไอ้คนเขียนพินัยกรรมฉบับนี้มันบ้า..มันวิปริต นี่คุณ..ลั่นทมมีโรคร้ายประจำตัว สติสตังไม่สมบูรณ์..จะเชื่อได้ยังไง”
ไกรเก็บพินัยกรรมใส่กระเป๋าเอกสารหน้าตาเฉย “สมบูรณ์ครับ..เพราะมีพยานรู้เห็นครบถ้วน”
“ไม่เป็นไรค่ะชีพ..เขาไม่ให้เราเบิกเราก็เอาเครื่องเพชรลั่นทมที่อยู่กับคุณ ขายใช้จ่ายก่อนก็ได้ หวังว่าคงไม่มีปัญหานะคะ”