บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 2 หน้า 2
11 สิงหาคม 2564 ( 12:23 )
605.9K
1
ในครัว หวานเข้ามา เห็นน้ำส้มคั้นสดๆ กับน้ำเปล่าสะอาดใส่แก้วไว้เรียบร้อย หวานทำท่าจะยกไป
“ลิ้มยกให้ดีกว่าค่ะ...”
“วันนี้ดูแม่หวานไม่ค่อยสบาย เหมือนคนอดนอนมาทั้งคืน...ห้องใหม่มีแอร์เย็นฉ่ำ ทำไมถึงนอนไม่หลับ”
“เรื่องของข้า...”
ยาใจหน้าเสียไป จิ้มลิ้มยกถาดเครื่องดื่มไปแล้ว หวานเดินตามไป
ยาใจวางเครื่องดื่มให้ลั่นทม หวานตามเข้ามา
“คุณผู้หญิงไปไหว้พระมาหรือเจ้าคะ”
“ใช่...ไปไหว้พระแล้วสบายใจจนไม่อยากรับรู้เรื่องอะไรที่ทำให้เป็นทุกข์...”
หวานก้มหน้า ไม่กล้าบอกเรื่องสร้อยข้อมือ
“ดีแล้วล่ะค่ะ...ถ้าคุณผู้หญิงจะขึ้นไปพักผ่อนข้างบนก็บอกอิฉันนะคะ...”
“ขอนั่งเล่นตรงนี้ก่อน ถ้าจะขึ้นข้างบนจะบอก แม่หวานมีอะไรก็ไปทำเถอะ ทั้งสองคนนั่นแหละ...”
“เจ้าค่ะ...”
หวานกับยาใจออกมา ลั่นทมหยิบนิตยสารที่วางอยู่ใกล้ๆ มาพลิกดู
บรืเวณหน้าบ้านลั่นทม วิเวกยืนแต่งกิ่งไม้อยู่ หวานยืนอยู่มุมหน้าบ้านสีหน้ากังวล หยิบถุงใส่สร้อยข้อมือมาดู
“จะทำให้คุณผู้หญิงไม่สบายใจ...เฮ้อ...”
หวานเก็บเข้าในกระเป๋า
“ห่ออะไรน่ะแม่หวาน...สีแดงๆ “
“จะรู้ไปทำไมวะไอ้เวก...”
สวาทกับฉ่ำเข้ามา
“ถ้าตาฉันไม่บอด...ฉันว่าถุงใส่ทอง...นี่แม่หวานมีเงินซื้อทองใส่กับเขาเหรอ” ฉ่ำสงสัย
“ไหน ขอดูหน่อยสิแม่หวาน” สวาทอยากรู้บ้าง
“ นั่นสิ ขอฉันดูด้วย...” ยาใจเสริม
หวานปัดป้อง “นังพวกนี้...ยุ่งอะไรกับข้าวะ...”
ยาใจจะล้วงกระเป๋าเสื้อ หวานตีมือ ยาใจสะดุ้ง “แหม ขอดูแค่นี้ก็ไม่ได้”
“หลานสาวซื้อให้เหรอ...เงินเดือนเดือนแรกก็ได้ทองใส่ เดือนต่อไปแม่หวานจะได้อะไรอีกเนี่ย...คงไม่ได้บ้านใหญ่โต แบบหลังนี้หรอกนะ...”
สวาทปิดปากหัวเราะ หวานอึ้งไป เงื้อมือขู่
“ปากเสียนังหวาด...ข้าทำงานมาทั้งชีวิต ข้าก็ต้องมีสมบัติติดตัวบ้างสิวะ...ไม่ใช่อย่างพวกเอ็ง มีเงินเท่าไหร่ก็ใช้หมด” หวานเดินไป ท่าทางหงุดหงิด ทุกคนจ๋อยไป