บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 2 หน้า 3
11 สิงหาคม 2564 ( 12:23 )
605.9K
1
มุมเงียบๆ นอกบ้านลั่นทม หวานกุมถุงใส่สร้อยข้อมือ สีหน้ากลุ้มใจมาก มองแล้วก็ได้แต่ถอนใจ
“ไม่เป็นไร ไว้ถ้าคุณผู้หญิงสบายใจขึ้นแล้ว เราก็จะคืนให้ท่าน แล้วก็จะเฉดหัวนังหลานเนรคุณออกไปจากชีวิต”
รสสุคนธ์กับชีพนั่งทานอาหารกันอยู่ในร้าน
“เป็นไง ย้ายงานขึ้นมาข้างบนแล้ว ดีขึ้นมั้ย”
“ก็ดีค่ะ ไม่ต้องอุดอู้อยู่กับพวกคนงานข้างล่าง...คุณชีพมาทานข้าวกับรสยังงี้ ไม่กลัวคนมาเห็นเหรอ”
“ถึงเห็นแล้วใครจะกล้า...”
รสสุคนธ์ยิ้มอย่างผู้มีชัย ก้มหน้าทานอาหารต่อ อดซ่อนยิ้มไว้ไม่ได้
ที่นอกร้านอาหาร ชีพขับรถออกไปโดยมีรสสุคนธ์นั่งอยู่ข้างๆ อุษากับธารินทร์มองตามอยู่
“ษาสงสารคุณน้าลั่นทม...”
ธารินทร์จับมืออุษาบีบปลอบใจ “อย่าเพิ่งคิดมากสิ...อาจไม่เลวร้ายอย่างที่เราคิดก็ได้”
“ท้าทายกันยังงี้ ออกมากินข้าวด้วยกัน ไม่กลัวคนนินทา ยังจะไม่น่ากลัวอีกเหรอคะรินทร์...”
ธารินทร์พูดยิ้มๆ “ยังไงก็ดีกว่าเขามาตื๊อษาให้ออกมากับเขาไม่ใช่เหรอ...”
“โธ่ รินทร์ ษาเป็นห่วงคุณน้าลั่นทมมากกว่าค่ะ...”
“อย่าเพิ่งบอกให้ท่านทราบสิครับ...วันที่ท่านแข็งแรงแล้ว ผมว่าท่านไม่ปล่อยให้ผู้หญิงที่ชื่อรสสุคนธ์ลอยนวลอยู่ได้หรอก ...”
ธารินทร์เดินนำเข้าไปในร้านอาหาร อุษาตามเข้าไป
หน้าห้องทำงานของชีพ รสสุคนธ์เดินตามชีพเข้ามา ชีพเดินผ่านไป รสสุคนธ์นั่งลงที่โต๊ะทำงานของตน ไม่มีใครกล้าสบตาด้วย สายสมรถือแฟ้มมาที่โต๊ะของรสสุคนธ์
“ช่วยหาข้อมูลบริษัทนี้ให้หน่อย เขาจะมาเจรจาซื้อสินค้าเรา...”
“หน้าที่ของฉันด้วยเหรอคะคุณสายสมร”
“หน้าที่ของคนที่ต้องทำงานในตำแหน่งคุณค่ะ ถ้าคุณอยู่ในตำแหน่งนี้ คุณก็ต้องทำ...”
รสสุคนธ์มองหน้า ลุกขึ้นยืน “กล้าสั่งฉันเหรอ...”
“ดิฉันเป็นหัวหน้างานคุณนี่คะ...”
รสสุคนธ์กระชากแฟ้มมาจากมือของสายสมร ทำท่าจะเดินไปที่ห้องของชีพ อุษาเดินเข้ามา“มีหน้าที่อะไรก็ต้องทำตามหน้าที่สิรสสุคนธ์...”
“แต่...”
“ไม่มีแต่...อย่าลืมนะว่าเธอยังไม่ผ่านประเมินงาน...ถ้าไม่ผ่านก็หมายความว่าต้องออกจากที่นี่ไป เพราะ ฉะนั้นทำตามที่คุณสายสมรสั่งดีกว่า”
รสสุคนธ์กระแทกตัวลงนั่ง วางแฟ้มลงอย่างแรง พนักงานพากันเงยหน้ามอง
“มองอะไร ไม่เคยเห็นคนเหรอไง”