บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 11 หน้า 5
“อย่าพูดอย่างนี้อีกนะโหน่ง เราเสียพ่อไปคนหนึ่งแล้ว จะให้แม่ยอมแพ้พวกมัน ออกไปจากบ้านนี้โดยไม่ได้อะไรติดตัวไปเลยเหรอ แม่ไม่ยอมหรอก ไปๆๆ ไปห้องของเราได้แล้ว ไปสิ”
หนุ่ยและโหน่งหน้ามุ่ยเดินออกไป นฤมลหน้าเครียดไม่พอใจ
ในครัวบ้านลั่นทม คนทั้งหมดแต่งตัวใหม่ เตรียมนอน สวาทปะแป้งขาวเว่อร์ ส่วนทุกคนแต่งตัวกันตามสบาย
“คุณรินทร์เล่าว่าของมีค่าเห็นอยู่กับตา ก็หายไปต่อหน้าต่อตาเลย”
“คนทำไม่ได้หรอก ต้องผีเท่านั้นแหละ” ฉ่ำขนลุก
ทุกคนมองหน้ากัน หวาดๆ สวาทถามเสียงสั่น “ก็...ก็...หมายความว่าคุณผู้หญิงเหรอ”
“จะมีใครซะอีกล่ะน้าหวาด” ยาใจตอบแทนทุกคน
“เจ้าประคู้น อย่าได้มาหากันเลยนะ..ยังไงนังลิ้มก็ขอไม่รู้ไม่เห็นอะไรสักอย่าง”
เสียงหมาหอนมาแต่ไกลๆ ทุกคนมองหน้ากัน
“ข้า...ข้าว่า...ไป...ไปนอนกันเถอะว่ะ” สวาทชวน
“คะ ใคร...ใคร ไม่...ไม่ไป ข้าไป” วิเวกลุกขึ้นเป็นคนแรก แล้วก็วิ่งออกไป ทุกคนตามไป เหลือหวานนั่งอยู่คนเดียว
“คุณผู้หญิง ยังไงก็คุ้มครองคุณอุษาด้วยนะเจ้าคะ”
ลั่นทมปรากฏร่างขึ้นมุมหนึ่ง “ไม่ต้องห่วงหรอกแม่หวาน ใครที่มันทำอุษา มันต้องตาย”
หวานเหลียวมองไปรอบๆ “คุณผู้หญิง คุณผู้หญิงใช่มั้ยคะ” หวานมองไปรอบๆ น้ำตาคลอ
ในสุสานลั่นทม อุษาปักธูปที่กระถางธูปหน้าโลงศพ หวานนั่งอยู่ข้างๆ ถาดเครื่องเซ่นวางอยู่ตรงหน้า
“วันนี้มีประชุมที่บริษัททั้งวันเลย ษาฝากน้าหวานไปดูน้าชีพกับรสสุคนธ์ด้วยนะจ๊ะ ซื้อของไปให้พวกเขาด้วย ซื้อไปเยอะๆ จะได้เผื่อคนไข้อื่นๆ ด้วย”
“น้ำใจคุณอุษาช่างงามจริงๆ อิฉันอยากให้นังรสมันมาได้ยินกับหู มันจะได้รู้สำนึกเสียบ้าง”
“ช่างเถอะค่ะน้าหวาน...ไปเถอะ ษาต้องรีบไปทำงาน”
“ค่ะคุณษา”
อุษาแตะโลงศพของลั่นทม พูดเสียงเครือ “คุณน้าขา...ษาคิดถึงคุณน้าค่ะ”
อุษากับหวานออกไปแล้ว วิญญาณลั่นทมปรากฏตัวขึ้น มองตามไป สีหน้าเศร้าๆ
“ขอบใจษา...ขอบใจ แต่น้ายังมีงานที่ต้องทำอยู่ งานของน้ายังไม่เสร็จ”
ในห้องคนไข้พิเศษในโรงพยาบาล ชีพลืมตาขึ้นกวาดตาไปทั่วห้อง ไม่เห็นลั่นทม ก็ยิ้มออก “ไปแล้วเหรอนังผีลั่นทม...อย่าให้ฉันออกไปจากที่นี่ได้นะ ฉันเอาหมอผีจัดการแกแน่”
วิญญาณลั่นทมปรากฏขึ้นนั่งเคียงชีพ สีหน้าตัดพ้อ “ทำไมชีพใจร้ายกับทมนักล่ะคะ”