บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 3 หน้า 2
12 สิงหาคม 2564 ( 13:10 )
605.9K
1
ในห้องฉุกเฉิน เครื่องวัดหัวใจบ่งบอกว่าหัวใจไม่ทำงาน พยาบาลหันมาบอกทันที่เห็นกลุ่มของชีพเข้ามา
“หัวใจไม่ทำงานแล้วค่ะคุณหมอ...”
“ฉีดยากระตุ้นหัวใจ..” หมอจัดการฉีดยา เครื่องแสดงกราฟหัวใจ เห็นหัวใจไม่ทำงานเหมือนเดิม พยาบาลมองหน้าวัฒนาเหมือนขอความเห็น วัฒนาพยักหน้า พยาบาลใช้เครื่องปั๊มหัวใจกับลั่นทม ลั่นทมผวาสะดุ้ง รสสุคนธ์มองอย่างสะใจ แต่ก็ซ่อนความรู้สึกไว้ อุษาร้องไห้ น้ำตาไหลพราก
“คุณน้า...รู้สึกตัวสิคะ คุณหมออย่าทำยังงี้เลยค่ะ คุณน้าเจ็บ เดี๋ยวคุณน้าก็รู้สึกตัว คุณน้าเป็นอย่างนี้บ่อยๆ”
วัฒนามองหน้าอุษา ส่ายหน้า “แต่ตอนนี้หัวใจคนไข้ไม่ทำงานแล้วนะครับ”
“หยุดหายใจนานกว่าทุกครั้งนะษา”
อุษามองหน้าชีพไม่พอใจ “น้าชีพ...ทุกครั้งคุณน้าก็รู้สึกตัว...ครั้งนี้ก็ต้องรู้สึก”
อุษาหันมาทางคุณหมอกับวัฒนา “จริงๆ นะคะคุณหมอ..คุณน้าหยุดหายใจ แต่คุณน้ารู้สึกทุกอย่างค่ะ”
วัฒนามองอุษาเหมือนมองคนที่พูดจาไม่รู้เรื่อง ไม่มีเหตุผลรองรับ...
“ให้อยู่ในความดูแลของหมอดีกว่าน่าษา”
ธารินทร์จับมืออุษา เตือนสติ รสสุคนธ์เมินไปทางอื่น..
“เชิญทุกคนข้างนอกก่อนดีกว่าครับ...ขอคุณชีพไว้คนเดียวพอ เชิญครับ”
“ไปเถอะษา” ธารินทร์พาอุษาออกมาข้างนอก รสสุคนธ์ตามมาด้วย พยาบาลปั๊มหัวใจ เห็นเงาร่างลั่นทมเจ็บปวดสะดุ้งซ้อนอยู่บนร่างที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง เสียงของลั่นทมร้องขอความช่วยเหลือแต่ไม่มีใครได้ยิน
‘ษา...อย่าทิ้งน้าไป...น้าเจ็บ...ช่วยน้าด้วย...โอ๊ย’
ธารินทร์ และรสสุคนธ์ออกมาจากหน้าห้องฉุกเฉิน หวานร้องไห้สะอึกสะอื้น ขณะที่ทุกคนก็หน้าเศร้าไม่ต่างกัน หวานเสียงเครือ “คุณผู้หญิงเป็นยังไงบ้างคะ”
“เดี๋ยวคุณน้าก็รู้สึกตัว...คงไม่มีอะไรหรอกจ้ะน้าหวาน”
“แต่ครั้งนี้หยุดหายใจไปนานจนน่าเป็นห่วง” ทุกคนมองหน้ารสสุคนธ์ รสสุคนธ์จึงพูดแก้เก้อ “ฉันพูดตามความเห็นของหมอ...ไม่เชื่อถามอุษาดูสิ...ยังไม่รู้เลยว่าจะฟื้นหรือเปล่า”
อุษาพูดกับรสสุคนธ์เสียงเข้ม “อย่าใช้คำว่าฟื้น...คุณน้าลั่นทมยังไม่ตาย...และก็จะไม่มีวันตายด้วย”
รสสุคนธ์อมยิ้ม หวานหยิกจ้องหน้าดุๆ พูดเสียงเครียดลอดมาจากริมฝีปาก
“ไม่ใช่เรื่องของเอ็งนังรส...จะพูดจะจาอะไรก็รู้จักเกรงใจคนอื่นบ้าง”
รสสุคนธ์สะบัด หันไปทางอื่น ก็มาเจอสายตาปรามจากธารินทร์ รสสุคนธ์เลยนั่งหน้าเชิด
“คนดีอย่างคุณน้า พระต้องคุ้มครอง”
รสสุคนธ์ก้มหน้า ซ่อนยิ้มสะใจ