บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 3 หน้า 5
12 สิงหาคม 2564 ( 13:10 )
605.9K
1
อุษาสวนไปทันที “ไม่ค่ะ...ออกไป จะไม่มีการฉีดยาอะไรทั้งนั้น”
วัฒนาเดินเข้ามา “ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการเอง”
ผู้ช่วยหมอฯ ออกไป อุษาร้องไห้ขอร้องวัฒนา
“พี่วัฒน์ษาขอละนะ อย่าฉีดยาคุณน้า คุณน้ายังไม่ตาย เชื่อษาสิคะ”
วัฒนามีสีหน้าอึดอัด ลั่นทมรวบรวมพลังอีกครั้ง มือลั่นทมเอื้อมจับอุษา อุษาตกใจ
“คุณน้า..พี่วัฒน์ คุณน้ารู้สึกตัวแล้ว”
มือของลั่นทมอ่อนแรงปล่อยลง วัฒนาถอนใจ ไม่เชื่อ อุษามองดูลั่นทม ผิดหวัง อุษาร้องไห้“คุณน้า...ทำไมคุณน้าไม่สู้เลยล่ะคะ..คุณน้าจะปล่อยให้เขาชนะได้ยังไง”
เงาร่างของลั่นทมพยายามดิ้นรน เงาร่างของลั่นทมน้ำตาไหล
‘ษา...น้าพยายามแล้ว...แต่น้าทำไม่ได้ น้าไม่มีแรงเลย’
“คุณน้า ถ้าคุณน้าตาย เขาสองคนจะมีความสุขด้วยกัน บนกองเงินกองทองที่คุณน้าหามาทั้งชีวิตนะคะ..คุณน้าต้องสู้ สู้สิคะคุณน้า”
‘ษา...ษาพูดอะไรน่ะ น้าได้ยินนะ แต่น้าไม่เข้าใจ’
วัฒนาแตะตัวอุษาเบาๆ “ทำใจเสียเถอะน้องษา”
อุษาจำยอมถอยห่างออกมา วัฒนาดึงผ้าปิดหน้าลั่นทม
‘เอาออกไป ฉันหายใจไม่ออก เอาออกไป’
หน้าห้องฉุกเฉิน บุรุษพยาบาลเข็นเตียงของลั่นทมออกมา มีผ้าคลุมหน้าไว้ ทุกคนหันไป หวานและสวาทปล่อยโฮออกมา พร้อมสะอื้นเบาๆ ยาใจกับจิ้มลิ้มปาดน้ำตา ฉ่ำ สมพรและวิเวกหน้าเศร้าไป
“โธ่ คุณผู้หญิง”
ชีพได้สติ รีบก้าวไปกับเตียงที่เข็นผ่านหน้าไป “ลั่นทม...ลั่นทม”
ทุกคนรีบตามไป รสสุคนธ์เบ้ปาก มองตามไป สะกดอารมณ์ กลัวคนเห็น อุษาก้าวออกมาจากห้องฉุกเฉิน สีหน้าเหมือนช็อกเสียใจ น้ำตาไหลพราก ธารินทร์ปราดเข้าไปหา “ษา”
รสสุคนธ์รู้สึกหมั่นไส้ แกมสะใจ หัวเราะในลำคอแล้วเดินไปอย่างไม่แคร์
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
อุษาเสียงเครือ น้ำตาไหล “คุณน้าไม่รู้สึกตัวค่ะรินทร์”
“ท่านหมดสตินานเกินไป คงสายไปเสียแล้ว...ผมจะไปนิมนต์พระแล้วก็ติดต่อศาลาให้นะ”
อุษาพยักหน้า รีบบอกธารินทร์ “อย่าให้สัปเหร่อฉีดยาคุณน้านะคะ...ษาอยากลองดูค่ะรินทร์”
ธารินทร์อึ้งไปนิดหน่อยแต่ก็รับคำ “จ้ะษา”
หน้าโรงพยาบาล เจ้าหน้าที่ยกร่างของลั่นทมขึ้นรถของโรงพยาบาลไป เจ้าหน้าที่กระแทกแรงไม่ปรานีปราศรัย เงาร่างของลั่นทมโอดโอย
‘โอ๊ย เบาๆ สิ เจ็บนะ’