บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 3 หน้า 4
12 สิงหาคม 2564 ( 13:10 )
605.9K
1
ธารินทร์ปลอบใจอุษา “ษา คุณหมอพยายามกันเต็มที่แล้วนะครับ และคราวนี้คุณน้า ก็เป็นนานกว่าทุกครั้ง”
“ไม่ค่ะรินทร์...ไม่...คุณน้าต้องลืมตา รู้สึกตัวแล้วก็กลับบ้าน ได้เหมือนทุกครั้ง”
รสสุคนธ์เบ้ปาก “หมอเขาเพิ่งบอกว่าหมดหวัง”
อุษาหันไปแหวใส่ทันที “ไม่ใช่เรื่องของเธอ อย่ามายุ่ง”
“นังรส...ออกไป” หวานจ้องหน้าดุๆ
รสสุคนธ์ยักไหล่ “รสก็แค่หวังดี...อยากให้ทุกคนทำใจค่ะ คนตายไปแล้ว ก็ต้องตาย ไม่มีวันฟื้นขึ้นมาได้หรอก”
“เผื่อใจไว้บ้างก็ดีนะอุษา...ไม่ใช่ว่าไม่มีใครเสียใจ แต่ว่ามันสุดวิสัยของหมอแล้ว ษาก็ได้ยินนี่”
อุษาร้องไห้ รสสุคนธ์สะใจที่ชีพเข้าข้าง รสสุคนธ์ออกไปข้างนอก
“ออกไปกันให้หมด ษาอยากอยู่กับคุณน้า...โธ่ คุณน้าขา” อุษาคร่ำครวญกับร่างของลั่นทม
หยาดน้ำตาไหลออกมาทางหางตาของลั่นทม ‘ษา...น้ายังไม่ตาย...น้ายังไม่ตาย’ ลั่นทมพยายามรวบรวมกำลัง ‘อึ๊บ...อึ๊บ’ เงาร่างของลั่นทมหมดแรงนอนลงไป อุษากอดร่างลั่นทมร้องไห้
ทุกคนเดินออกมาสมทบกับพวกที่นั่งอยู่ก่อนที่หน้าห้องฉุกเฉิน
“ติดต่อศาลาได้แล้วล่ะค่ะ...แขกเหรื่อก็ต้องรีบเชิญ แล้วยังต้องนิมนต์พระอีกนะคะ”
หวานกระตุกมือรสสุคนธ์ ปรามด้วยสายตา พูดเสียงเครียด “ไม่ต้องออกความเห็น นังรส”
“รสเห็นทุกคนอยู่ในอาการตกตะลึง เศร้าโศก นี่รสช่วยยังหาว่าไม่ดีอีกเหรอน้าหวาน ไม่คิดเลยว่าทำคุณบูชาโทษ คุณชีพมีอะไรให้รสช่วยก็บอกเลยนะคะ...รสเสียใจค่ะ”
“ก็คงต้องจัดการตามที่รสสุคนธ์พูด”
สวาท ฉ่ำ สมพรและวิเวกแทบจะอ้าปากค้าง เช่นเดียวกับจิ้มลิ้มกับยาใจที่มองหน้ากันทันที รสสุคนธ์เชิดหน้า ธารินทร์ระบายลมหายใจ รู้สึกอึดอัด
ในห้องฉุกเฉิน ผู้ช่วยหมอเข้ามาพร้อมกับเข็มฉีดฟอร์มาลีน
“ขอโทษครับ”
อุษาเห็นเข็มฉีดยาก็ตกใจ “อะไรน่ะ”
“ต้องฉีดครับ ไม่งั้นละก็เน่า ส่งกลิ่นเหม็นแย่”
“ไม่นะ อย่าแตะต้องคุณน้าเป็นอันขาด”
“ถ้าไม่ฉีด..สองวันก็เหม็นไปทั้งงานแล้วนะครับ”
“ไม่...ฉันไม่ยอมให้ฉีด”
อุษากางกั้นไม่ให้ผู้ช่วยหมอฉีดยาศพได้ จ้องหน้าดุๆ พร้อมจะเอาเรื่อง
“ถ้าคุณแตะต้องคุณน้าลั่นทม...ษายอมตายค่ะ”
ผู้ช่วยอึ้งไป พยายามจะอธิบาย แต่อุษาไม่ฟัง “คือว่า...ศพ”