บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 1

สุสานคนเป็น ตอนที่ 1

ตอนเช้า รถของลั่นทมแล่นมาบนถนนสายนอกเมือง มีเสียงชีพดังมาจากในรถ 

“ทม...ผมขับเองดีกว่า...คุณยิ่งไม่ค่อยสบายอยู่ด้วย”

“ไม่ค่ะ ทมหายดีแล้ว...อยู่บ้านก็อุดอู้ ออกมาโรงงานดีกว่า”

ชีพนั่งอยู่ข้างๆ มองดูลั่นทมด้วยความเป็นห่วง ลั่นทมมีสีหน้าแจ่มใส  สักพักสีหน้าเริ่มเครียด  สายตาลั่นทมเริ่มพร่ามัว รถที่ขับเริ่มเฉออกนอกทาง ชีพตกใจ 

“ทม..ไหวมั้ย”

ขาดคำของชีพ  หน้าของลั่นทมก็ฟุบไปที่พวงมาลัย รถไถลตกลงไปข้างทาง ชีพร้องเสียงหลง

“เฮ้ย...”

หลังจากที่รถไถลเข้าไปหยุดในพงหญ้า ชีพได้สติจึงเขย่าตัวลั่นทม

“ทม...ทม...ทม...ได้ยินผมมั้ยทม...”

ชีพออกจากรถ อ้อมมาเปิดประตูฝั่งลั่นทม  ลมเย็นพัดเข้ามา  จนเห็นผมของลั่นทมปลิว ชีพเขย่าอีกสองสามที จับศีรษะของลั่นทมเอนพิงกับเบาะ รถของธารินทร์มาจอดต่อท้าย  อุษาและธารินทร์รีบวิ่งลงมาด้วยความตกใจ

“คุณน้า...คุณน้าเป็นยังไงบ้างคะ...น้าชีพไม่น่าให้คุณน้าลั่นทมขับรถเองเลย...”

“น้าบอกแล้ว แต่น้าลั่นทมไม่ยอม”

“อย่าเพิ่งเถียงกันเลยครับ...พาคุณลั่นทมไปโรงพยาบาลดีกว่า”

ชีพช้อนร่างของลั่นทมขึ้น วิ่งไปที่รถของธารินทร์ ลั่นทมยังคงหลับสนิทในอ้อมแขนของชีพ

ท่ามกลางความมืด ได้ยินเสียงลั่นทมร้องขอความช่วยเหลือ

“ช่วยด้วย...ช่วยด้วย...”

แสงสว่างค่อยๆ ปรากฏ เห็นลั่นทมนอนคว่ำหน้าซบอยู่กับพื้น ค่อยๆ เงยหน้ามอง ดวงตาลั่นทมเบิกโพลง  เมื่อเห็นผีสาวผมปิดใบหน้ายืนคร่อมอยู่ ลั่นทมกรีดร้องกระเสือกกระสนคลานหนีทั้งที่ไม่มีแรง ผีสาววูบหายไป ลั่นทมคลานไปครางไปด้วยความหวาดกลัวเต็มที่จนชนเข้ากับผนัง  เสียงหัวเราะของผีสาวดังมารอบห้อง 

ลั่นทมหันมา ตกใจ  มองไปที่ปลายขา  เห็นมือแข็งแกร่งจับข้อเท้าของลั่นทมไว้แน่น ลั่นทมสะบัดอย่างแรง ก็ไม่หลุด ลั่นทมพยายามสะบัดให้หลุดจากการเกาะกุม กรีดร้องสุดเสียง