บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 1 หน้า 8
10 สิงหาคม 2564 ( 12:00 )
606.2K
1
ไกรไหว้ ลั่นทมไหว้ตอบ หวานเดินไปส่งไกรออกไปจากห้อง แต่ก่อนจะออกไป ลั่นทมก็เรียกไว้
“เดี๋ยวหวาน..”
หวานหันมา “คะ คุณผู้หญิง”
“ไม่ต้องบอกใครเรื่องพินัยกรรมนะ”
หวานตอบหนักแน่น “ค่ะ”
ไกรขับรถออกไป หวานหลังจากยืนส่งไกรเสร็จ กำลังจะเข้าบ้าน รถของชีพก็เข้ามาจอดพอดี ชีพรีบลงมา พูดเสียงเครียด
“หวังว่าลั่นทม คงไม่ได้เคร่งเครียดกับพินัยกรรมจนโรคประหลาดกลับมาเล่นงานอีกนะ...”
หวานนิ่ง ก้มหน้า ชีพเดินไป หวานหน้าซีด
ตอนกลางคืนที่ บ้านรสสุคนธ์ รสสุคนธ์หวีผมอยู่ แล้วหันมาหาแม่ ถามด้วยน้ำเสียงตกใจ
“อะไรนะแม่...พ่อน่ะเหรอมีหนี้เป็นล้าน อะไรจะมากมายยังงั้น...”
“อายชาวบ้านเขา พ่อเอ็งยิ่งเสียใจอยู่นังรส”
“พ่อยอมเขาได้ยังไง...เงินต้นนิดเดียว พวกมันไปเพิ่มตัวเลขจนเป็นล้าน ไอ้พวกหน้าเลือด พ่ออย่าไปยอมมันนะ...”
“วันมะรืนนี้เขาจะมายึดบ้านเรานะลูก”
รสสุคนธ์ตะลึง “ยึดบ้าน...แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหนล่ะแม่ หา...”
แม่น้ำตาไหลพราก ส่ายหน้า พ่อออกมาพอดี
“พ่อจะไม่ยอมให้ใครเอาบ้านหลังนี้ไปได้หรอก...ให้มันมาเลย ไอ้พวกหน้าเลือด ฮึ่ม...”
“พี่สงบสติอารมณ์ซะ พูดจากับเขาดีๆ เขาอาจเมตตาเราบ้าง”
“ไอ้พวกหากินกับความเดือดร้อนของคนยากคนจน...มันไม่รู้จักคำว่าเมตตาหรอก...”
รสสุคนธ์นิ่งอึ้ง มองดูพ่อกับแม่
“ถ้าบ้านเราโดนยึด พวกเราคงอายชาวบ้านแย่...จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกันล่ะ...”
พ่อมองรสสุคนธ์ด้วยความผิดหวัง เสียใจ ก่อนจะเดินออกไป
“นังรส พูดอะไรระวังบ้าง เห็นมั้ยว่าพ่อเขาเสียใจ...”
รสสุคนธ์กระแทกเสียงถามประชด“แล้วแม่จะให้ฉันทำยังไงล่ะ...”