บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 12
ในสุสาน วิญญาณลั่นทมเข้ามาคลายสะกดชีพ ชีพลืมตาขึ้นอย่างอ่อนระโหย เมื่อเห็นลั่นทมก็ถอยหนีอย่างรังเกียจ ลั่นทมมองชีพแววตาอ่อนโยน เห็นถาดเครื่องเซ่นวางอยู่ข้างหน้า
“ครึ่งค่อนวันแล้วนะคะ..ทานเถอะค่ะ..ทมอุตส่าห์ให้ออกมานั่งนอกโลงแล้วนะ”
ชีพอ้อนวอน “ปล่อยฉันไปเถอะลั่นทมแล้วฉันจะทำบุญแผ่ส่วนกุศลไปให้”
“ความสุขของทมอยู่ตรงได้เห็นคุณเป็นคนดี...ดีกับทมและคนอื่นๆ อย่างจริงใจ”
“ตกลง ฉันจะเป็นคนดี”
“ไม่จริงค่ะ ฉันรู้ว่าคุณพูดปด”
ชีพโมโห “เสือกรู้อีก”
“คุณไม่มีทางเลือก ถ้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อก็ไปกินอาหาร...ไม่งั้นคุณตาย”
ชีพมองลั่นทมทั้งแค้นทั้งกลัว จำใจลงมือกินอย่างรังเกียจ วิญญาณลั่นทมมองอย่างสมเพช แล้วชีพก็ทนไม่ไหวทุบจาน ชามเครื่องเซ่นแตกพัง “โว้ย...ไม่กิน..ฉันไม่กิน...ฉันไม่ใช่ผี...ฉันเป็นคน”
วิญญาณลั่นทมมองชีพอย่างผิดหวัง ชีพพรวดพราดลุกขึ้นวิ่งเปะปะไปที่ประตู เมื่อจะถึงก็มีลมพัดมาอย่างแรง จนชีพต้องผงะเซถลาเข้ามา แล้วฟุบลงคร่ำครวญอย่างสุดแค้น “ฆ่าฉันซีลั่นทม...เธออยากให้ฉันตายก็ฆ่าเลยซี”
วิญญาณลั่นทมเข้ามาปลอบโยน “ทมฆ่าใครไม่ได้หรอกมันบาป...ทมกลัวต้องชดใช้เวรกรรมอีก”
“เธอทรมานฉันแบบนี้มันก็บาป”
“ไม่หรอกค่ะ ทำคนชั่วไม่บาป”
ชีพโกรธ และคร่ำครวญ “โว้ย ลั่นทม..ไหนๆ เธอก็ตายแล้ว อภัยฉันเถอะ”
“เพราะอภัยน่ะซี ทมถึงมาปรนนิบัติคุณอย่างนี้ เราจะอยู่ด้วยกันในสุสาน..ทมจะไปหาอาหารมาให้ใหม่”
ชีพแผดเสียง “ไม่กิน..ฉันจะออกไปจากที่นี่ ฉันจะไปจะออกไป นังผีบ้า ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้ รส..รสอยู่ไหนทำไมไม่มาช่วยฉัน”
ชีพคร่ำครวญ ลั่นทมมองอย่างผิดหวัง “ยังจะเรียกหามันอีกเหรอ”
ในบ้านลั่นทม หวานชะเง้อมองไปข้างนอก
กลุ่มของสวาท ยาใจและจิ้มลิ้มแอบมองอยู่
ยาใจเปรยเบาๆ “น้าหวานคงเป็นห่วงคุณผู้ชายนะ”
“หรือว่าเป็นห่วงแม่รส เห็นออกไปตามกันตั้งแต่เช้า” จิ้มลิ้มกระซิบตอบ
“นั่นสิ...หรือว่าเป็นอย่างที่เราคิดกัน คุณผู้ชาย” สวาทชักสงสัย