บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 12 หน้า 5
“ก็เพื่อจะให้บทเรียนแก่นฤมลไงล่ะคะ อย่าลืมสิว่านฤมลรู้เห็นเป็นใจกับรสสุคนธ์ทุกอย่าง”
อุษามองไปที่โลงศพ สีหน้าเศร้า มีธารินทร์ยืนอยู่ข้างๆ
หน้าบ้านลั่นทม อุษาและ ธารินทร์ยังคุยกันต่อ
“รินทร์อยู่ทานข้าวเป็นเพื่อนษานะคะวันนี้ ษาให้น้าหวานทำแกงมัสมั่นไว้ให้รินทร์ด้วย”
ธารินทร์กุมมืออุษา “เสียดายจัง ผมต้องรีบไปเข้าเวร...วันหน้า ไม่พลาดแน่ครับษา แล้วถ้ามีอะไรคืบหน้า โทรบอกผมด้วยนะ”
“ค่ะ รินทร์...รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะเข้าเวรไม่ทัน”
ทั้งสองเดินไปที่รถของธารินทร์ ธารินทร์ขึ้นรถ อุษารอส่ง จนรถของธารินทร์เคลื่อนไป
ในครัว หวานหาขนมให้เด็กทั้งสองทาน “กินซะ...เฮ้อ นังแม่ก็ไปไหนก็ไม่รู้”
“ก็ไหนว่าไปกับแม่รสไง...ไม่ใช่ป่านนี้มีผัวใหม่ไปแล้วนะ” สวาทประชด
“นั่นสิ ผัวเก่าก็หาย ไปหาผัวใหม่ดีกว่า” จิ้มลิ้มก็พลอยเอออวยไปด้วย
“อุ๊ย อย่างนังรสก็หาได้สิ อย่างพวกเราจะไปหาที่ไหน” ยาใจแอบเซ็ง
หวานปราม“พอๆ พูดอะไรระวังบ้าง...เด็กๆ นั่งหัวโด่อยู่ที่นี่”
อุษาเข้ามามองทุกคน “ษาไปที่สุสานมาค่ะน้าหวาน”
ทุกคนตกใจ หันมาทางอุษา
“แล้ว...เจออะไรหรือเปล่าคะคุณอุษา” สวาทถาม
อุษาส่ายหน้า ถอนใจ
“แสดงว่าคุณผู้ชายไม่ได้อยู่ในนั้น...เอ้อ แล้วดูในโลงศพหรือเปล่าครับ”
“รินทร์ดูแล้วค่ะลุงฉ่ำ แต่ไม่เห็นน้าชีพ มีแต่ร่างของคุณน้า”
สวาทเห็นสมพรกับวิเวกหายใจโล่งอกก็เอ่ยถาม “เป็นอะไรวะไอ้พร ไอ้เวก”
“นึกว่างานจะเข้าฉันสองคนแล้วน่ะสิ” สมพรว่า
“ใช่ๆ ถ้าใช้ฉันสองคนไปเปิดโลงศพ ฉันไม่เอาด้วยนะ” วิเวกรีบปฏิเสธไว้ก่อน
“น้าหวานติดต่อรสสุคนธ์ได้มั้ย”
“เดี๋ยวจะลองติดต่อดูนะคะ ว่าแต่คุณษามีอะไรกับนังรสมันหรือเปล่าคะ”
“คนหายไปพร้อมกันตั้งสามคนนะน้าหวาน มันน่าแปลก”
อุษาเดินออกไป หวานตามออกไปติดๆ
“เกี่ยวอะไรกับแม่รสแล้วก็คุณมลด้วยวะ” จิ้มลิ้มงง
“งานนี้ต้องเกี่ยวสิ ไม่งั้น คุณษาไม่พูดแบบนั้นหรอก” สวาทคิดว่าต้องมีอะไรที่เกี่ยวกันอย่างแน่นอน
“ไอ้พร ไอ้เวก ไปรดน้ำต้นไม้...เราไม่ใช่พวกชอบนินทาเจ้านาย”
วิเวกกับสมพรเห็นด้วยกับฉ่ำเดินออกไป กลุ่มของสวาทมองตามไป