บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 12 หน้า 33
“สุสาน” ธารินทร์มองไป ด้านที่สุสานตั้งอยู่ แล้วเดินนำไปก่อน
สวาทเรียกพวก “ไป” สวาท จิ้มลิ้มและยาใจก้าวตามไปติดๆ
ธารินทร์ สวาท ยาใจ และจิ้มลิ้มเข้าไปในสุสาน
“ษา ทำอะไร”
“ท่านสมภารให้ยกโลงศพลงมาค่ะ” หวานบอกให้ธารินทร์ทราบ
“หลวงพ่อ ถ้าจะมัดตราสังข์เวลานี้ คงไม่ได้หรอกค่ะ ศพคุณน้าคงไม่อยู่ในสภาพที่ดีแล้ว ษาต้องการให้หลวงพ่อบอกคุณน้าให้ละความพยาบาทเท่านั้นแหละค่ะ”
ธารินทร์จับมืออุษาปลอบใจ “แต่ษา วันก่อนก็เห็นศพคุณน้าลั่นทมยังดีอยู่ไม่ใช่เหรอ ถ้าจะต้อง”
ธารินทร์ยังพูดไม่จบ อุษาก็สะบัดมือ ออกจากการเกาะกุมของธารินทร์ ไม่พอใจ “ไม่ค่ะ ษาไม่ต้องการให้ทำยังงั้น คุณน้าไม่ได้ร้ายกาจกับทุกคน รินทร์ก็รู้นี่คะ ถ้าใครไม่ทำคุณน้าก่อน คุณน้าก็ไม่ทำร้าย”
“เอาเถอะ ถ้างั้นช่วยเปิดโลงหน่อย หลวงพ่อจะสวดให้พรเขา แล้วก็จะอุทิศบุญให้เขาด้วย”
“เป็นวิธีการของท่านน่ะครับ” สัปเหร่ออธิบาย
“แค่เปิดฝาโลงใช่มั้ยครับ” ธารินทร์ถาม
หลวงพ่อพยักหน้า “อาตมารับปากว่าจะไม่ทำอะไรนอกจากนี้”
“ถ้าหลวงพ่อรับปาก ษาก็ยอมค่ะ ลุงฉ่ำ”
ฉ่ำสะดุ้ง “ครับคุณษา”
“ช่วยเปิดฝาโลงหน่อย แง้มนิดหน่อยก็ได้ สมพร วิเวกช่วยกันหน่อยนะคะ”
หวาน สวาท ยาใจและ จิ้มลิ้มพากันมองไปที่โลงศพ
สวาทยกมือไหว้ “อย่าทำอะไรไอ้ฉ่ำนะคะ คุณผู้หญิง”
ในโลงศพ ชีพหัวเราะในลำคอ “เสร็จแน่ นังปีศาจ”
ลั่นทมนิ่ง ไม่สะทกสะท้าน ระบายยิ้มน้อยๆ ฉ่ำ สมพร และวิเวกเดินไปที่โลงศพ
ธารินทร์อาสาด้วย “ผมช่วย”
ทั้งสี่คนอยู่ที่ฝาโลง จะเปิดฝาโลงออก แต่หนักจนยกไม่ขึ้น และไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย
“ทำไมหนักยังงี้”
“ไม่ได้การละครับ หนักยิ่งกว่าหินอีก”
“สงสัยไม่ได้”
“ออกแรงพร้อมกันอีกที”
ทั้งสี่ช่วยกันเปิดฝาโลง แต่ก็เปิดไม่ได้ สัปเหร่อขอร้องหลวงพ่อ “หลวงพ่อช่วยหน่อยเถอะครับ”
หลวงพ่อพนมมือภาวนาเบาๆ
“เอ้า ทีนี้ลองกันอีกทีนะครับ”
ทั้งสี่ช่วยกันเปิดฝาโลงศพ ปรากฏว่าฝาโลงขยับได้หน่อยหนึ่ง กลิ่นเหม็นเน่าโชยออกมา ทุกคนจะอ้วก