บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 15 (ตอนจบ) หน้า 16

รสสุคนธ์ชูพระเดินเข้ามาหาลั่นทมเกือบติด ลั่นทมร้องเจ็บปวด แต่ในใจพึมพำ “หลวงพ่อเจ้าขายกโทษให้ลูกด้วย ลูกไม่ได้คิดล่วงเกิน แต่ลูกต้องการกำจัดคนชั่ว”

ลั่นทมมองรสสุคนธ์สีหน้าเจ็บปวดมาก รสสุคนธ์ตื่นเต้น “แกตายแน่นังลั่นทม แกตาย”

รสสุคนธ์ยื่นพระเข้ามา ลั่นทมข่มความเจ็บปวด กระชากพระจากมือรสสุคนธ์ตกกระเด็นไป เห็นไฟลุกไหม้ลามมือลั่นทม ลั่นทมกรีดร้อง  รสสุคนธ์ผงะตกใจอย่างมากเพราะคาดไม่ถึง ลั่นทมลุกขึ้นจ้องที่มือ ไฟดับ ลั่นทมแบมือเห็นมือดำเกรียม 

ลั่นทมเงยหน้ามองรสสุคนธ์อย่างดุร้าย “ฉันยอมเจ็บปวดเพื่อแลกกับตัวแกต้องชดใช้” ลั่นทมสะกดรสสุคนธ์ “เข้าไปในสุสานเดี๋ยวนี้”

รสสุคนธ์พยายามฝืน “ไม่..ฉันไม่ไป” รสสุคนธ์เหมือนถูกผลัก ถลาเข้าไปในทางสุสาน ประตูปิด “ไม่..ไม่”

ในสุสานลั่นทม รสสุคนธ์ซมซานเข้ามาในสุสาน น้ำตาไหลพรากด้วยความหวาดกลัว รสสุคนธ์เหมือนรู้ชะตากรรม เพราะไม่มีพระแล้ว  รีบยกมือไหว้ “ลั่นทมฉันขอโทษ..ฉันสำนึกแล้ว อย่าทำฉัน ฉันกลัว”

ลั่นทมตามเข้ามา ยิ้มเยาะ “สำนึกเร็วจริง ทั้งที่เมื่อกี้เธอยังคิดจะเล่นงานฉันอยู่  ฉันปล่อยเธอไม่ได้อีกแล้ว เธอต้องอยู่ในสุสาน”

“ไม่..ฉันกลัว”

“กลัวอะไร..สุสานนี้ เมื่อแรกสร้างไว้สำหรับคนที่ตายทั้งเป็นอย่างฉัน..แต่ตอนนี้ฉันตายไปแล้วก็ควรจะเป็นที่สำหรับคนชั่วคนเลวอย่างเธอ..สุสานคนเป็นไง”

“ไม่ลั่นทม..ปล่อยฉัน แล้วฉันจะไปจากบ้านเธอ ฉันพูดจริงๆ ฉันไม่คิดจะเอาทรัพย์สมบัติของเธออีกแล้ว”

“ถามคุณชีพสุดที่รักของเธอดูสิ..ว่าเขาจะยอมให้เธอออกไปมั้ย ฉันตกลงกับเขาแล้วว่าถ้าเขาไปเธอต้องอยู่”

รสสุคนธ์สะดุ้งตกใจ แต่ก็ยังหวังว่าชีพคงเสียสละ รสสุคนธ์เหลียวมองรอบๆ แล้วทันใดก็เห็นชีพ 

รสสุคนธ์ถลันเข้าหาชีพ ฉุดชีพไว้ “ชีพ..คุณอยู่ก่อนนะ ฉันจะไปหาคนมาช่วย”

ชีพรวบรวมกำลังสะบัดรสสุคนธ์ ชีพปฏิเสธ “ไม่ ! ดูฉันซิ ! ฉันกำลังจะบ้า ต้องคลุกน้ำเลือดน้ำหนองต้องกินเครื่องเซ่นศพ..ต้องอยู่ในสุสานทั้งที่มีชีวิต ฉันทนไม่ไหวแล้ว” ชีพผลักรสสุคนธ์ แล้วซมซานไปที่ประตู  

“ถ้าคุณไปรสสุคนธ์ต้องอยู่”

รสสุคนธ์ปราดเข้าไปฉุดรั้งชีพไว้อีก “ไม่ ฉันไม่อยู่ อย่าทิ้งฉันนะชีพ..อย่า”

ชีพดิ้นรนและผลักรสสุคนธ์  รสสุคนธ์ไม่ยอมปล่อย สองคนยื้อยุดปล้ำกันอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อตัวเองรอด      

“ปล่อยกูนังรส” ชีพรวบรวมกำลังทุบตีเตะรสสุคนธ์      

“โอ๊ย.ชีพ..ทำไมทำกับฉันอย่างนี้” รสสุคนธ์ถลาไปฟุบ จุกอยู่  ชีพเซซังออกจากสุสาน 

ลั่นทมยิ้มเยาะ..รสสุคนธ์ถลาตามแต่ประตูสุสานปิดเสียก่อน รสสุคนธ์ตาเหลือกรีบตะกายทุบประตูให้เปิด แต่ประตูร้อนมากจนรสสุคนธ์ต้องผงะออกมา “โอ๊ย..โอ๊ย..ร้อน”

ลั่นทมหัวเราะเยาะ “ทีนี้ก็รู้แล้วละซีว่าเขารักเธอขนาดไหน..คงเท่ากับที่เธอรักเขานั่นแหละนะ”