บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 15 (ตอนจบ) หน้า 19
“ไม่มีวี่แววเลยครับ” ฉ่ำบอก
“คุณรสสุคนธ์อาจไม่ได้เข้ามาในนี้ เพราะคุณผู้ชายยังออกมาแล้ว” สมพรออกความเห็น
“นั่นซีนะอุษา” ธารินทร์ก็ชักจะไม่แน่ใจว่ารสสุคนธ์จะอยู่ในสุสาน
“น้าชีพก็ยังไม่พูดอะไรเสียด้วย ไว้รอคุยกับน้าชีพอีกทีดีมั้ยคะ” อุษาถาม
“ในนี้คงไม่มีแน่” ธารินทร์พยักหน้าให้ทุกคนออกไป ทุกคนตาม ที่โลงศพใต้แท่นที่ตั้งโลงศพเห็นรสสุคนธ์นอนตัวแข็งตาเบิกโพลง มีหยดน้ำเหลือง หยดลงใบหน้าพอดี รสสุคนธ์ร้องอย่างขยะแขยง แต่ไม่มีเสียง ลั่นทมมองอยู่อย่างน่ากลัว เสียงประตูปิดปัง รสสุคนธ์แหกปากร้องลั่น
วันรุ่งขึ้น ชีพในชุดเรียบร้อยโซเซมีหวานกับนฤมลประคองลงมานั่งที่โต๊ะอาหาร มีอาหารอ่อนๆ ตั้งอยู่หลายอย่าง อุษาอยู่กับธารินทร์มุมหนึ่ง ไกรเดินเข้ามา
ชีพลงมือตักซุปกินมือสั่น พร้อมกับพูด “คุณไกรมาแต่เช้าเลย”
“ษาเป็นคนโทรไปเรียนเชิญคุณน้าไกรมาเองค่ะ” อุษาบอกกับไกร “คุณน้าเชิญรับอาหารเช้าก่อนมั้ยคะ”
“ไม่เป็นไร..ผมเรียบร้อยแล้วครับ” ไกรเข้ามานั่งตรงข้ามชีพ มองชีพกินข้าวมือสั่นๆ “คุณไปอยู่ไหนมาครับคุณชีพ”
ชีพชะงักช้อน พูดช้าๆเหนื่อยๆ “ในสุสาน นังผีลั่นทม..มันขังฉันไว้ ที่พวกคุณเข้าไปฉันเห็นหมด ฉันร้องจนไม่มีเสียง แต่พวกคุณไม่ได้ยิน”
ธารินทร์รีบถาม “แล้วคุณรสละครับ ตอนนี้เธอหายไป เธออยู่ในสุสานหรือเปล่า”
“ใช่ มันปล่อยฉันออกมาแล้วเอาตัวรสไว้แทน”
หวานร้องไห้โฮ “นังรส..โธ่เอ๊ย น้าเตือนแล้วไม่เชื่อ”
“ผมกับเจ้าหน้าที่เข้าไปตรวจดูทั้งคืนก็ไม่เห็น”
“มันไม่ให้เห็นน่ะสิ มันพรางตาพวกคุณเหมือนที่ฉันเคยโดน” ชีพอิ่มข้าวนิ่งนึกแล้วเหมือนคิดได้ โซเซไปที่สิ่งของมีค่าในบ้านหยิบเครื่องลายคราม
“คุณจะเอาไปไหนคุณชีพ” ไกรถาม
“ขาย..ฉันต้องการเงิน..ฉันจะไปอยู่ที่อื่น..ครบ 6 เดือนแล้วฉันจะกลับมา คงไม่มีอะไรขัดข้องนะ”
“แต่คุณจะมีความผิดฐานลักทรัพย์ และผมสามารถจับคุณได้ทันที” ธารินทร์รีบบอกให้ชีพรู้
ชีพโกรธ วางของโครม “อะไรวะ นี่ของของเมียฉัน”
“แต่คุณลั่นทมเขียนไว้ในพินัยกรรมหมดแล้ว” ไกรอธิบาย
ชีพผิดหวังทุบตู้โครม “พินัยกรรม อะไรๆ ก็พินัยกรรม ฉันจะบ้าอยู่แล้ว”
หวานยกมือไหว้ทุกคน พูดทั้งๆสะอื้น “ตอนนี้หาทางช่วยนังรสมันก่อนได้มั้ยคะ อิฉันกลัวมันจะตาย”
ชีพอึ้งคิดหนัก อุษากับธารินทร์ครุ่นคิด หวานร้องไห้
บริเวณวัดเหนือ ที่ศาลาเห็นสัปเหร่อกำลังรินน้ำร้อนกิน ชีพกระหืดกระหอบเข้ามา
สัปเหร่อชะงัก มองชีพสีหน้ามีพิรุธ “อ้อ คุณชีพ..มีอะไรหรือครับ”