บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 5
สุสานคนเป็น ตอนที่ 5
สมานผู้ดูแลวัดกับสัปเหร่อกลับจากการดวลสุราผ่านมาทางสุสานที่ไว้ศพลั่นทม ทั้งคู่ร้องเพลงพึมพำอย่างเป็นสุข พลันก้อนอิฐที่ปิดปากช่องที่ไว้ศพลั่นทมซึ่งพวกฉ่ำทำไว้ไม่เรียบร้อยหลุดออกมา สมานชะงัก ดึงไฟฉายจากกระเป๋าหลัง
“เฮ้ยๆ หยุดก่อน”
สัปเหร่อพอจะรู้ว่าพวกอุษาคงทำไว้ไม่เรียบร้อยก็พยายามฉุดสมานออกไป
“มันหลุดออกมาได้ยังไง”
“เฮ้ย พรุ่งนี้ค่อยมาดู”
“ไม่เอาดูเดี๋ยวนี้เลย..เอาให้หายสงสัย ข้าว่า..ผู้หญิง สวยๆ ที่เป็นหลานคุณนายน่ะมีอะไรแปลกๆ ว่ะ”
สมานส่องไฟฉายเข้าไปในซองที่ไว้ศพลั่นทม ในซองมีโลงศพแต่ไม่ได้อยู่ในที่ในทาง ฝาโลงเผยอ สมานพยายามเพ่งมองเพราะคิดว่าตัวเองเมาตาลาย แต่เมื่อดึงโลงออกมาเปิดฝาโลงดูก็ชะงักแน่ชัดว่าไม่มีศพอยู่ในโลงก็ถึงกับตาค้าง
“ศะศพหาย”
สมานเดินนำหน้าสัปเหรือไปอย่างรวดเร็ว สัปเหร่อพยายามดึงแขนสมานไว้
“เฮ้ยหมาน..จะไปไหน”
“ก็ไปบอกหลวงพ่อน่ะสิ ฉันดูแลอยู่น่ะ ศพหายไปเรื่องใหญ่นะเอ็ง นึกอยู่แล้ว เห็นจ่ายเงินเอาๆ”
“แต่..เราก็รับ”
“อ้าว ก็เขาไม่ได้บอกนี่ว่าให้เงินเราเพื่อเอาศพออกไปถ้าบอกก่อนฉันก็ไม่รับหรอกเงินน่ะมันไม่คุ้ม ถ้ามีคนขโมยศพไป”
สัปเหร่อหน้าซีด “ใครจะมาขโมยศพไป”
“แต่ศพมันหาย”
“เจ้าของเขาอาจจะ..เอาไป”
“แล้วถ้าไม่ใช่เจ้าของล่ะ ฉันต้องไปบอกหลวงพ่อเอาตัว รอดก่อน”
“แล้วเรื่องเงิน”
“ก็ไม่ต้องพูดซิ ให้เงินใครก็อยากได้ แต่ถ้าศพหายมันอีกเรื่องไปกันเถอะ
“ยุ่งแล้วมั้ยล่ะ”