บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 5 หน้า 4
14 สิงหาคม 2564 ( 21:09 )
605.9K
1
ธารินทร์ค่อยๆ ย่องเข้ามาแตะแขนอุษา อุษา เงยหน้าขึ้นทันที ธารินทร์ทำท่าจุ๊ปากไม่ให้ส่งเสียงดัง แล้วดึงมืออุษาออกมาข้างนอก
ที่ระเบียงนอกห้อง อุษาตามธารินทร์มา ฉ่ำยืนรออยู่ก่อนแล้ว
“มีอะไรคะรินทร์”
“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ท่านเจ้าอาวาสรู้แล้วว่าศพคุณน้า หายไป”
“แล้ว..แล้วยังไงคะ”
“ผมก็รับแจ้งความแล้วรีบมาบอกคุณ ยังไงคืนนี้คุณต้อง รีบเอาไปคืน”
“ค่ะๆ แต่ตอนนี้ยากำลังงวดจะได้ที่แล้ว ต้องรอกรอกยาคุณน้าก่อน หมอผันสวดทั้งคืน เคี่ยวจนเหลือเพียงถ้วยเดียว กรอกปากแล้วใช้ได้เลย”
ธารินทร์มองเข้าไปข้างใน “บอกพ่อด้วยว่าต้องเร่งมือหน่อย..เดี๋ยวเกิดเรื่อง เอ้อ..คุณหลับบ้างรึเปล่า”
อุษาส่ายหน้า “ไม่เป็นไรค่ะ” อุษาหันไปมองข้างใน “ษาต้องรีบเข้าไปแล้ว คุณลุงหมอบอกเกือบจะได้ที่แล้ว..คุณลุงก็ยังไม่ได้นอนเลย”
“งั้นเดี๋ยวผมกลับบ้านก่อน เป็นห่วงต้อยติ่ง..แล้วจะรีบกลับมา”
“ได้ค่ะ”
ธารินทร์กับฉ่ำเดินออก อุษาบอกเบาๆ
“ช่วยภาวนาด้วยนะคะรินทร์”
ธารินทร์ในชุดนายตำรวจเข้ามาในบ้านด้วยสีหน้าไม่สบายใจ ฉ่ำตามเข้ามานั่งสัปหงกอยู่ทางหนึ่ง ธารินทร์ยื่นผ้าเช็ดตัวให้ “อาบน้ำก่อนมั้ย”
ต้อยติ่งในชุดนอน เดินออกมาจากข้างใน งัวเงีย
“หมวดอาบเถอะครับ ผมอยากกลับไปดูผลเต็มทีแล้ว”
“พี่..เมื่อคืนพ่อไม่ได้กลับบ้าน”
“พ่ออยู่กับพี่อุษา” ธารินทร์หยิบเงินให้ต้อยติ่งจำนวนหนึ่ง “ซื้อข้าวกิน แล้วกลับมาอยู่บ้านนะ วันนี้วันหยุดไม่ต้องไปไหน”
ธารินทร์เลี่ยงไปทางหนึ่งเพื่ออาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า ต้อยติ่งมองนิ่งอย่างคิดอะไรอยู่
ที่หน้าบ้านหมอผัน ธารินทร์กับฉ่ำออกมาจากบ้านไปยังรถที่จอดอยู่ ภายในรถต้อยติ่งแอบมาขึ้นรถธารินทร์ในที่นั่งตอนหลัง หมอบไม่ให้ใครเห็น
ธารินทร์บอกกับฉ่ำ “เอางี้..ลุงกลับบ้านเถอะเดี๋ยวทางโน้นเรียกหาจะเดือดร้อน”
“แต่ผมอยากไปดู..คุณนาย ผมสังหรณ์ใจชอบกล”
“ยังไงก็ต้องเอาศพกลับคืนสุสาน..ผมว่ายังไงก็คงไม่ฟื้น ถ้าฟื้นคงฟื้นแล้วล่ะ เอาจักรยานไปนะ”
“ได้ครับ”
ฉ่ำลังเลแล้วขึ้นจักรยานขี่ไป ธารินทร์ขึ้นรถโดยไม่ทันเห็นต้อยติ่ง