บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 7
หญิงเจ้าของเก้สต์เฮ้าส์เปิดประตูห้องพักห้องหนึ่งให้วายูนกับรามิลเข้าไป “ห้องนี้ละ พอจะอยู่กันได้ไม๊”
“สบายมาก ขอบคุณมาก”
“รอเดี๋ยวนะ ไอจะไปเอาเสื้อผ้าแห้งๆมาให้ยูสองคนเปลี่ยน” หญิงเจ้าของเก้สท์เฮ้าส์ออกไป
รามิลหันมามองวายูนอย่างเป็นห่วง “วายูน..เป็นยังไงบ้าง”
“หนาวค่ะ”
รามิลดึงตัววายูนมากอด แล้วเอามือถูแขนสองข้างของวายูนให้ความอุ่น “ดีขึ้นไหม”
“ค่ะ”
“เป็นความผิดของผมเอง..”
หญิงเจ้าของเก้สต์เฮ้าส์เดินกลับมาใหม่ เอาผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าหนานุ่มมาส่งให้รามิลกับวายูน “เสื้อของสามีไอ กับไอเอง ตัวใหญ่หน่อยนะ แต่รับรองว่าอุ่น”
“แค่นี้เราสองคนก็ขอบคุณมากแล้วค่ะ”
“ไอจะไปหาซุปร้อนๆให้ยูสองคนกิน” หญิงเจ้าของเก้สต์เฮ้าส์ออกไป
“คุณรีบล้างเนื้อล้างตัวเปลี่ยนชุดเถอะวายูน เดี๋ยวจะไม่สบาย” วายูนพยักหน้ารับ เอาผ้าเช็ดตัวกับเสื้อเดินเข้าห้องน้ำไป รามิลมองตาม
รามิลกับวายูนเปลี่ยนชุดใหม่ เป็นชุดของเจ้าของเก้สต์เฮ้าส์ที่หลวมโพลก ดูน่าตลกทั้งสองคน พอสองคนมองกันเองก็อดหัวเราะขำไม่ได้ มีเสียงเคาะประตู รามิลเดินไปเปิด หญิงเจ้าของเก้สต์เฮ้าส์เดินถือถาดใส่ถ้วยซุป 2 ถ้วยเข้ามา พร้อมแก้วใส่บรั่นดีอีก 2 แก้ว รามิลรับถาดนั้นไว้
“ซุปร้อนๆ กับบรั่นดี คงช่วยแก้หนาวให้ยูได้มากเลยละ”
“ขอบคุณมาก”
“ตามสบายนะ”
รามิลเดินไปปิดประตูแล้วกลับมาเอาซุปให้วายูนกิน “กินซะวายูน คุณคงหิวแย่แล้ว”
วายูนรับถ้วยซุปมากิน รามิลลงนั่งกินด้วยกัน