บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 7 หน้า 4
วายูนกับรามิลเดินออกมาจากร้านเช่าเรือไปทางหนึ่ง ปัทมากับกัญญารัตน์ที่เดินเข้ามาจากอีกทางหนึ่ง ทั้งคู่เข้าไปถามเจ้าของเรือ เรื่องเรือที่รามิลเช่าไปแล้วสองสาวก็วิ่งหน้าตาตื่นออกมานอกร้าน ช่วยกันกวาดตา มองหารามิลกับวายูนแต่ก็ไม่เห็นแล้ว
ปัทมาเจ็บใจสุดๆ “ฮึ่ย! เรามาช้าไปแค่นิดเดียวเอง! แล้วนี่จะไปตามหาตัวคุณรามิลที่ไหนกันต่อล่ะคะคุณกัญญา มืดแปดด้านไปหมดเลย ไม่น่ากินไวน์ขวดนั้นเล้ย หมดกัน คว้าน้ำเหลวจนได้”
“ฉันคิดออกแล้วค่ะว่าจะเอายังไงกันต่อดี”
“คิดออกด้วยเหรอคะ คุณกัญญายังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยนะ”
กัญญารัตน์เสียงอ่อย “ฉันกินสแน็คในตู้เย็นไปค่ะ”
“แล้วคุณกัญญาคิดอะไรออกคะ”
“คุณอนุชาบอกว่า คุณรามิลลางานแค่ 3 วัน เพราะฉะนั้นยังไงๆคุณรามิลต้องกลับเวียนนาวันนี้แน่ เพราะฉะนั้นเราก็ต้อง..”
ปัทมาพยักหน้าเข้าใจ “กลับเวียนนา..”
กัญญารัตน์พยักหน้าทันที
ที่หอพักไฮดี้หิ้วกระเป๋าเดินทางใบเล็กออกมาจากห้องนอน แล้วเดินเอากระดาษโน้ตใบหนึ่งไปแปะไว้ที่หน้าประตูห้องนอนของวายูนแล้วออกไป
ศิราณีเปิดประตูรับปรัชญาเข้ามาในบ้าน “คุณรามิลยังไม่กลับมาเลยค่ะคุณปรัชญ์ แต่คิดว่าน่าจะกลับวันนี้ คุณปรัชญ์จะสั่งธุระไว้ไหมคะ”
“ไม่..ผมจะรอ”
“แปลกจริงค่ะ วันนี้มีแต่คนอยากจะพบคุณรามิล”
“ใครอีกล่ะครับ”
ปรัชญาหน้าฉงนเมื่อเห็นว่าคนที่มารอพบรามิลอีกคน คือ เพียงเพ็ญ “คุณเพียงเพ็ญ”
“อ้าว..คุณปรัชญา ! ก็มารอพบคุณรามิลเหมือนกันหรือคะเนี่ย”
“ครับ ผมมีธุระสำคัญจะต้องคุยกับมัน”
“ใช่เรื่องที่ว่าคุณรามิลกำลังจะแต่งงานรึเปล่าคะ”
“คุณก็รู้”
“แปลว่ามันเป็นเรื่องจริง” ปรัชญาพยักหน้าเศร้าๆ เพียงเพ็ญหน้าเสีย “งั้นแสดงว่าที่คุณนิตยาบินด่วนกลับไปกรุงเทพฯคราวนี้ ก็ไปเพื่อเรื่องนี้จริงๆ”
แล้วสองคนก็จมอยู่กับความคิดตัวเอง ไม่ได้พูดอะไรอีก