บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 4 หน้า 3
“อ้าว..เดี๋ยวสิวายูน”
แต่วายูนเดินไปแล้ว รามิลจะตาม มือถือดังซะก่อน รามิลกดรับ แล้วเลยตามวายูนไม่ทัน รามิลได้แต่มองตามหลังไป
มหาวิทยาลัยเวียนนา วายูนทรุดลงนั่งหน้าเซ็งตรงหน้านิโคไล มีคอมพ์เจ๊งๆวางอยู่บนโต๊ะ “ช่างเขาว่าซ่อมไม่ได้น่ะนิโคไล ต้องซื้อใหม่กันอย่างเดียวเลย”
“แล้วคุณมีเงินซื้อเครื่องใหม่เหรอ”
วายูนส่ายหน้า หน้าเครียด “ช่วงนี้ฉันจะต้องไปใช้คอมพ์ที่ห้องสมุดมหา’ลัยไปพลางๆก่อนละ”
นิโคไลพยักหน้ารับ
วายูนกับนิโคไลเดินเข้ามาในห้องสมุด ตรงมุมที่มีคอมพ์ตั้งไว้ให้นักศึกษาใช้ฟรี แต่ก็มีนักศึกษาคนอื่นนั่งใช้คอมพ์กันอยู่ทุกเครื่อง ไม่มีว่างเลยวายูนหน้าเซ็ง
“ผมบอกแล้วว่าคอมพ์มหา’ลัยไม่เคยว่างหรอก คนแย่งกันใช้จะตาย ถ้าคุณจะได้ใช้ละก็ คุณต้องนั่งเฝ้ารอใช้เครื่องเลย”
“ฉันไม่ว่างขนาดนั้นหรอก แค่วิ่งไปเรียนตามตึกเรียนต่างๆก็แทบแย่แล้ว คุณก็รู้”
“แล้วคุณจะทำยังไงต่อล่ะวายูน”
วายูนกับนิโคไลกำลังยืนอยู่หน้าบ้านที่วายูนเคยไปเลี้ยงเด็กให้ แม่เด็กพูดกับวายูนแล้วส่ายหน้า ก่อนจะปิดประตูบ้านไป
วายูนหน้าเซ็งสุดๆ เดินออกมาจากหน้าบ้านหลังนั้น “ฉันก็นึกอยู่เหมือนกันแหละว่าเขาต้องหาคนเลี้ยงเด็กคนใหม่ได้แล้ว แต่มันก็ต้องลองเสี่ยงมาถามดูก่อนดีกว่าอยู่เปล่าๆ จริงไหมนิโคไล”
“คุณเอาคอมพ์ผมไปใช้ก่อนไหม”
“คุณก็ต้องใช้ทำรายงานส่งอาจารย์เหมือนกันแหละ”
“แล้วคุณล่ะ คุณจะทำรายงานยังไง”
ที่หอพัก วายูนกำลังนั่งเขียนรายงานส่งอาจารย์ด้วยมือ ไฮดี้เดินเข้ามาดู “อาจารย์เขาไม่รับรายงานที่เขียนด้วยลายมือหรอกนะวายูน เธอก็รู้..”
“แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรเอาไปส่งอาจารย์เลยน่ะ”
วายูนก้มหน้าก้มตาเขียนต่ออย่างไม่ย่อท้อ ไฮดี้มองวายูนอย่างเห็นใจ