บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 4 หน้า 5
เพียงเพ็ญกำลังรอการมาของรามิลท่าทางตื่นเต้น สักครู่มีเสียงเคาะประตู เพียงเพ็ญยิ้มดีใจ รีบวิ่งไปที่ประตู แล้วรีบทำหน้าเครียด ก่อนจะเปิดประตู “คุณรามิลช่วยเพ็ญด้วยค่ะ” แล้วชะงักเมื่อเห็นว่าคนที่มาเคาะประตูหน้าห้องไม่ใช่รามิล แต่เป็นอนุชา
“ผม..อนุชา ทำงานที่สถานทูตครับ คุณรามิลให้ผมมาแทน บอกว่าคุณเพียงเพ็ญโทรไปบอกว่ามีขโมยขึ้นห้องเลยให้ผมมาดูว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง”
“แล้วทำไมคุณรามิลถึงไม่มาเองล่ะคะ”
ทางด้านวายูนกำลังนั่งเขียนรายงานส่งอาจารย์ด้วยมือ มีเสียงออดดัง
“ฉันทายว่านิโคไลต้องมาช่วยเธอทำรายงานแน่ๆเลยวายูน” ไฮดี้เดินไปเปิดประตู วายูนหันไปมอง แล้วสองสาวก็หน้าเหวอเมื่อเห็นคนที่มา
“คุณรามิล” วายูนอุทาน
เพียงเพ็ญมาส่งอนุชาที่หน้าประตูห้อง “ฝากบอกคุณรามิลด้วยนะคะว่าฉันขอบคุณมาก แล้วคราวหน้าคราวหลังฉันจะล็อคห้องให้ดีกว่านี้”
“ถ้ามีเรื่องอะไรอีกก็โทรตามผมได้เลยนะครับ”
เพียงเพ็ญพยักหน้ารับเนือยๆ อนุชาออกไป เพียงเพ็ญปิดประตูห้องแล้วเดินหน้าเซ็งกลับเข้ามาข้างใน เปิดตู้ แล้วหยิบเอาคอมพ์ออกมาวางที่โต๊ะเขียนหนังสือตามเดิม มีเสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น เพียงเพ็ญชะงัก เดินไปเปิดประตูอย่างสงสัยว่าใครมา แล้วก็ต้องอึ้งไปเมื่อว่าคนที่มาเคาะประตูห้องคือดามพ์
“เซอร์ไพรส์ !!”
เพียงเพ็ญอ้าปากค้าง
รามิลกำลังปลุกปล้ำซ่อมคอมพ์ให้วายูนอยู่อย่างเอาจริงเอาจัง ไฮดี้ทำทีเป็นไปนั่งอ่านหนังสืออยู่ห่างออกไป แต่ตาแอบเหลือบมองคู่นี้อย่างสนใจตลอดเวลา
“ช่างมันเถอะค่ะคุณรามิล อย่าไปเสียเวลากับมันเลย ช่างเขาบอกแล้วว่าซ่อมไม่ได้ คงต้องซื้อใหม่กันอย่างเดียวเลย”
“แล้วคุณจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อ”
“ดิฉันพอมีเงินอยู่บ้าง”
“แต่ถ้าต้องเอาเงินไปซื้อคอมพ์หมด แล้วคุณจะเอาเงินที่ไหนกินอยู่”
“ดิฉันจะหาจ๊อบทำ”
“อ้าว ถ้าคุณพอมีเวลารับจ๊อบได้ ทำไมคุณไม่รับจ๊อบพาผมเที่ยวเหมือนเคยล่ะ” วายูนนิ่งไป รามิลจ้องหน้า ปะติดปะต่อเรื่องได้ทันที “คุณน้าผมมาเจอคุณแล้วใช่ไหม”