บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ รักเร่ ตอนที่ 15 (2/2) หน้า 12
อาพร้อมจิตนั่งอยู่บนเตียงกับวายูน วายูนพยายามระงับสติอารมณ์ตัวเองอยู่
“วารู้ตัวไหมว่าเดี๋ยวนี้วาอารมณ์รุนแรงขึ้นกว่าแต่ก่อนมากโดยเฉพาะ..เรื่องอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับคุณรามิล..”
“อาก็รู้นี่คะว่าวาเกลียดเขา”
“แต่อาว่า..วายังรักเขามากกว่า”
“ไม่จริง!”
อาพร้อมจิตสวนทันควัน “จริง เพราะวารักเขาอยู่ วาจึงเสียใจและเจ็บแค้นกับสิ่งที่เขาทำกับวาในอดีตไม่รู้ลืม แล้วอาก็อยากให้วาถามตัวเองดีๆว่า..ที่จะแต่งงานกับนิโคไล แต่งเพราะรักเขา หรือแต่งเพราะจะหนีใจตัวเองกันแน่”
วายูนถึงกับอึ้งไปเมื่อได้ฟังอาพร้อมจิตพูด
วายูนเดินเข้ามาหานิโคไลที่กำลังนั่งคิดอะไรเงียบๆอยู่ “นิโคไล..เมื่อกี้ฉันขอโทษนะที่เอ็ดคุณ ฉันอารมณ์เสียไปหน่อย”
“ไม่เป็นไร ผมเข้าใจ วันนี้คุณคงเหนื่อยมาจากที่ทำงานด้วยน่ะ งั้นผมกลับก่อนนะ คุณจะได้พักผ่อน..” วายูนพยักหน้ารับ “ฝากลาคุณอาทั้งสองของคุณด้วยก็แล้วกัน..” นิโคไลเดินออกไป
วายูนเดินตามไปปิดประตูแล้วถอนใจ
นิโคไลเดินอย่างเหงาๆ แล้วลงนั่งคิดถึงเรื่องของวายูน สักครู่เขาก็หยิบเอาแหวนหมั้นขึ้นมาดูด้วยสีหน้าครุ่นคิด มือถือนิโคไลดังนิโคไลหยิบขึ้นมากดรับสาย เมื่อฟังปลายสายถึงกับหน้าเครียดไป
รามิลเดินเข้ามาในบ้าน ศิราณีรีบวิ่งเข้ามารายงาน “วันนี้ช่างเข้ามาติดตั้งผ้าม่านในห้องคุณหนูลีล่าเสร็จแล้วค่ะคุณรามิล แต่ว่า”
รามิลขมวดคิ้ว “แต่ว่าอะไร”
รามิลยืนดูสภาพห้องลีล่าอย่างอึ้งๆ ในห้องสีสาดเลอะไปทั่วทั้งห้อง ศิราณีหน้าแหย รามิลหน้าเครียดก่อนที่จะเดินออกไป
รามิลเดินเข้ามาหานิตยาที่นั่งอ่านหนังสืออยู่อย่างสบายใจเฉิบ “ทำไมคุณน้าทำยังงี้ครับ”
นิตยาจ้องหน้ารามิลอย่างเอาเรื่อง “น้าจะไม่ยอมให้นังเด็กนั่นมันเข้ามาอยู่ในบ้านนี้เด็ดขาด”
รามิลฮึดฮัดๆทำอะไรนิตยาไม่ได้เลยเดินปึงปังออกไป นิตยายิ้มสะใจ
รามิลเดินเข้ามาในห้องนอนแล้วทรุดลงนั่งกุมหัว รามิลถอนใจด้วยความเครียดและเซ็ง