บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ รักเร่ ตอนที่ 15 (2/2) หน้า 15
ที่มหาวิทยาลัยวายูนยืนรอนิโคไลอยู่ก่อนแล้ว นิโคไลเดินเข้ามาหา “คุณนัดผมมาที่นี่ทำไมรึวายูน”
“ก็เราสองคน..ได้รู้จักกันที่นี่ไงนิโคไล..” วายูนคว้ามือนิโคไลมา เอาแหวนหมั้นยัดใส่มือนิโคไลไว้แล้วจับมือเขาให้กำแหวนไว้ “ฉันเก็บแหวนวงนี้ไว้ไม่ได้หรอกนิโคไล มันเป็นแหวนของคุณ”
“แต่ผมอยากให้คุณไว้ เพราะแม่ของผมบอกว่า..ให้ผมให้แหวนวงนี้ไว้กับผู้หญิงที่ผมรัก..ซึ่งคือคุณ”
นิโคไลจะคืนแหวนให้วายูน แต่วายูนไม่ยอมรับไว้ “แต่ฉันรับไว้ไม่ได้ค่ะ..มันมีค่าเกินไป” แล้ววายูนก็วิ่งร้องไห้ออกไป
นิโคไลได้แต่ยืนมองดูแหวนในมืออย่างเศร้าสร้อย
วายูนเดินกลับเข้ามาในอพาร์ตเม้นต์คนเดียว ตาแดงช้ำ เข้าไปเล่นกับลูก อาพร้อมจิตหันมามอง รอให้วายูนพูด
“วาเอาแหวนไปคืนนิโคไลเขาแล้วค่ะอา”
“ดีแล้วลูก”
“อาคะ วาตัดสินใจลาพักร้อนเดือนนึง วาคิดว่าจะไปเที่ยวพักผ่อนที่ซัลสบวร์กสักหน่อย เลยอยากฝากยายลีล่าไว้กับอาแล้วก็คุณพริ้งหน่อยน่ะค่ะ”
“ไปเถอะวา..ไปพักผ่อนนอนคิดอะไรให้มันเรียบร้อยก่อนแล้วค่อยกลับมา ไม่ต้องห่วงทางนี้หรอกจ้ะ อาจะดูยายลีล่าให้เอง”
“แต่อาคะ คุณพริ้งคะ วามีเรื่องจะขอร้อง อย่าบอกคุณรามิลนะคะว่าวาไปไหน รวมทั้งเรื่องถอนหมั้นด้วย”
อาพร้อมจิตและพริ้งพยักหน้ารับอย่างจำใจ
รามิลเดินเข้ามาในห้องกับท่านทูต เพื่อรอประชุม
“วันนี้ได้มาประชุมที่นี่ ผมคงมีโอกาสได้เจอวายูนล่ะสิ”
“ก็น่าจะได้เจอนะครับ เพราะปกติวายูนกับนิโคไลจะเป็นล่ามให้ที่ประชุมที่นี่ทุกวัน”
คนเข้าร่วมประชุมเริ่มเดินเข้ามา รามิลมองหาแต่ไม่เห็นทั้งวายูนและนิโคไลก็แปลกใจ รามิลอดรนทนไม่ได้ เดินเข้าไปหาล่ามที่มาทำหน้าที่แทนวายูน ถามอะไรอยู่สักครู่ก็เดินหน้างงๆกลับมาหาท่านทูต
“ตกลงวายูนไม่มาเหรอรามิล”
“คนที่มาทำหน้าที่ล่ามแทนวายูนเขาบอกว่า..วายูนลาพักร้อนเดือนนึงครับ ส่วนนิโคไล..คู่หมั้นของเขานั่นลาออกเลย เพราะจะกลับไปทำงานที่มอสโคว์”
“งั้น..วายูนคงจะลาหยุดไปเพื่อเตรียมตัวย้ายไปมอสโคว์กับคู่หมั้นเขาละสิ”
รามิลไม่ตอบแต่หน้าเครียดไป
รามิลเคาะประตูห้องอพาร์ตเม้นต์วายูนระรัวด้วยความร้อนใจ อาพร้อมจิตรีบมาเปิดประตูอย่างตกใจ พออาพร้อมจิตเปิดประตูปุ๊บ รามิลก็รีบถามทันที “วายูนอยู่ไหมครับ”
“ไม่อยู่จ้ะ”