บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 14 หน้า 3
วายูนมองนิโคไลอยู่ครู่หนึ่งก็หน้าสลดลง เมื่อคิดว่า..คนที่ควรจะได้อุ้มลูกเธอเวลานี้น่าจะเป็นรามิลมากกว่า พอดีกับมีเสียงเคาะประตูอีก ไฮดี้กับคาร์ลเดินเข้ามาพร้อมกระเช้าดอกไม้เยี่ยมไข้ขนาดใหญ่
ไฮดี้พอเห็นเด็กทารกในอ้อมอกนิโคไลก็กรี๊ดกร๊าดตื่นเต้นเป็นการใหญ่ “อ๊ายยยยยย..ยายหนูหน้าตาน่าเกลียดน่าชังจริงๆวายูน” ไฮดี้เล่นกับเด็กอยู่พักนึง แล้วหันไปพยักหน้าให้สัญญาณคาร์ล
คาร์ลเดินเอากล่องใส่สายสร้อยทองเส้นจิ๋วๆมาส่งให้วายูน “สำหรับสมาชิกคนใหม่..จากเราสองคน..”
วายูนมองของที่คาร์ลส่งให้แล้วร้องไห้ ไฮดี้ เดินมาคว้าตัววายูนกอดปลอบโยน “โอ๋ๆๆๆๆ อย่าร้องไห้สิจ๊ะคนสวย วันนี้ควรเป็นวันดีนะเป็นวันที่เรามีสมาชิกใหม่ เจ้าตัวน้อยนั่นชื่ออะไรล่ะวายูน ตั้งชื่อรึยัง”
“ชื่อลีล่า นิโคไลเป็นคนตั้งให้เมื่อกี้นี้เอง”
นิโคไลก็หันไปยิ้มกับวายูน ไฮดี้กับคาร์ลแอบสบตากัน ลุ้นให้วายูนใจอ่อนกับนิโคไลสักที
ที่บ้านพักรามิล รามิลกลับมาทิ้งตัวลงนอนที่เตียงอย่างกลุ้มใจ คิดถึงสิ่งที่ดามพ์พูด
“แล้วแกอย่าลืมนะว่า..ถ้าแกยังขืนไปยุ่งเกี่ยวกับยายวายูนนั่นอีกคุณน้าแกไม่อยู่เฉยแน่ๆ และคนที่จะซวย..ก็คือ..วายูน”
รามิลถอนใจแรงๆด้วยความเครียด แล้วหลับตาลงช้าๆ คิดถึงวันเวลาที่มีความสุขกับวายูน ชายหนุ่มน้ำตาไหลทั้งๆที่ยังหลับตา ตัดสินใจว่าต้องตัดใจจากวายูน เพราะห่วงวายูนกลัวจะมีอันตราย
โรงพยาบาลที่วาเค้า วายูนกำลังอุ้มลูกกล่อมให้หลับ โดยมีนิโคไลคอยช่วยเหลืออยู่ไม่ห่าง
ส่วนรามิลนั่งก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างคร่ำเคร่งทุ่มทำงานเพื่อให้ลืมวายูน
นิโคไลอุ้มลีล่าพาดบ่าให้เรอหลังกินนม วายูนมองนิโคไลอย่างชื่นชม
รามิลกำลังประชุม ท่าทางเอาจริงเอาจัง
นิโคไลกำลังอุ้มลีล่า ลีล่าแหวะใส่นิโคไล นิโคไลหน้าเหวอ วายูนหัวเราะแล้วเดินไปรับตัวลีล่ามา นิโคไลส่ายหน้าแต่ไม่มีทีท่ารังเกียจแหวะเด็กเลย
สักครู่ไฮดี้กับคาร์ลก็เดินเข้ามา “ไงจ๊ะเจ้าตัวน้อย ฝากรักลุงนิโคไลแต่เช้าเลยเหรอจ๊ะ” ทุกคนหัวเราะแล้วเล่นกับลีล่ากันอย่างคุ้นเคย “ตกลงหมอเขาให้เธอออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไหร่น่ะ”
“วันนี้จ้ะ แล้วคงกลับไปอยู่ที่บ้านคุณพ่อของเธออีกสักอาทิตย์นึงก็ว่าจะกลับเวียนนาแล้วละ ฉันจะต้องรีบกลับไปทำเรื่องขอกลับเข้าเรียนต่อน่ะ”
“วายูน ฉันจะย้ายออกจากหอพักของเรานะ”
“เราไปเช่าอพาร์ตเม้นต์อยู่ใหม่ด้วยกันน่ะ แล้วพอเราสองคนเริ่มทำงานมีเงินเก็บบ้าง ก็ค่อยขยับขยายอีกที”
ไฮดี้เดินมาจับมือวายูน “แต่ฉันก็เป็นห่วงว่าเธอจะอยู่คนเดียวได้ไหม เพราะตอนนี้เธอมีนางฟ้าตัวน้อยๆนี่ที่ต้องดูแลเพิ่มขึ้นอีกชีวิตนึงด้วย”