บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 14 หน้า 4
“อย่าห่วงเลยไฮดี้ ฉันจะช่วยวายูนเลี้ยงลีล่าเอง ฉันเหลือชั่วโมงเรียนไม่มากแล้ว เพราะใกล้จบเต็มที ถ้าไม่ต้องไปพบอาจารย์ที่ปรึกษา หรือเข้าสอบอะไร ฉันก็ช่วยเลี้ยงหลานได้ตลอดเวลาเลย”
ทุกคนหันมามองนิโคไลอย่างซาบซึ้งใจ โดยเฉพาะวายูน
ไฮดี้กับคาร์ลเดินคุยกันมา “เฮ้อ..ทำไมวายูนถึงไม่รักนิโคไลให้รู้แล้วรู้รอดไปสักทีน๊านิโคไลออกจะดีแสนดี ยิ่งฉันเห็นยังงี้นะคาร์ล ฉันก็ยิ่งเกลียดนักการทูตคนนั้นมากขึ้นไปอีก เขาจะรู้มั่งไหมเนี่ยว่าเขาทำร้ายคนดีๆสองคนนี้ไว้มากขนาดไหน”
ทางด้านรามิลทำงานไม่เงยหน้าเลย อนุชาเดินเข้ามา “หลังๆมานี่คุณรามิลโหมงานหนักมากนะครับ ไม่พักเสียบ้าง..ระวังจะป่วยนะครับ”
“ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับคุณอนุชา” รามิลก็ก้มหน้าทำงานต่อ อนุชาส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ
นิตยากำลังคุยกับคุณหญิงนิต้าอยู่ สีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส กัญญารัตน์อยู่ด้วย ค่อยเงี่ยหูฟังตลอด
“ถ้าตารามิลมุ่งมั่นทำแต่งานอย่างงี้ไปเรื่อยๆ ดิฉันก็เห็นจะสบายใจแล้วล่ะค่ะคุณหญิง”
“คุณนิตยาคงได้ฤกษ์จัดงานมงคลปีนี้สักทีนะคะ”
“ค่ะ ตอนนี้ก็รอแค่ให้ท่านหญิงจงกลนีหายป่วยเสียก่อนเท่านั้นล่ะค่ะ”
วายูนกำลังล่ำลาพ่อ-แม่ไฮดี้เพื่อกลับเวียนนาอยู่ นิโคไลเป็นคนอุ้มลีล่า
“นี่ถ้าวายูนไม่ติดว่าจะต้องกลับไปเรียนละก็ พ่อยังไม่อยากให้กลับเลย” พ่อเล่นกับลีล่า “โดยเฉพาะยายตัวน้อยนี่”
“วาต้องขอบคุณคุณพ่อ-คุณแม่มากเลยนะคะ ที่ดูแลเป็นอย่างดีตลอดเวลาที่วาอยู่ที่นี่ วาจะไม่ลืมบุญคุณครั้งนี้เลยค่ะ”
“อย่ามาพูดถึงบุญคงบุญคุณอะไร ลืมแล้วรึไงว่าวาก็เป็นลูกสาวคนหนึ่งของเราเหมือนกัน”
วายูนอึ้งไปด้วยความตื้นตันใจ แม่วายูนคว้าตัววายูนมากอด คราวนี้วายูนน้ำตาร่วงเลย แม่เลยกอดเอาไว้แน่นขึ้นไปอีก คนอื่นๆมองแล้วพลอยจะร้องไห้ไปด้วย
จนคาร์ลต้องขัดขึ้น “จวนได้เวลารถไฟออกแล้วนะครับ”
แม่ไฮดี้จึงยอมปล่อยวายูน แต่ก็จูบแก้มซ้ายขวาล่ำลาด้วยความรักใคร่ พ่อก็เข้ามาจูบแก้มวายูนซ้ายขวาเช่นกัน ก่อนจะไปจูบไฮดี้ ทั้งหมดล่ำลากัน
รามิลยังนั่งทำงานง่วนอยู่ อนุชาเดินเข้ามา “คุณรามิลครับ มีแขกมาขอพบครับ”
เพียงเพ็ญเดินเข้ามาทันที ยิ้มหวานให้รามิล “เพ็ญทราบมาว่าวันนี้คุณรามิลไม่ได้ออกไปประชุมที่ไหน ก็เลยคิดว่ามาชวนไปทานกลางวันด้วยกันน่ะค่ะ”