บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 1 หน้า 2

ที่ร้านอาหารไทยแห่งหนึ่ง พ่อครัวคนไทยกำลังทำกับข้าววุ่นวายอยู่หน้าเตา คุณจินดายกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูสีหน้าหงุดหงิดแต่ยังไม่ทันพูดอะไร วายูนก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา คุณจินดาหันไปมองสีหน้าดุจัด  

วายูนหน้าเสีย  รีบยกมือไหว้ “ขอโทษค่ะคุณจินดา พอดีว่าเช้านี้เพื่อนวา..” 

“มาช้าแล้วก็รีบๆเข้าเถอะย่ะ แขกเข้าร้านแล้ว”

วายูนละล่ำละลัก “ค่ะๆๆ” วายูนรีบถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกแขวน เปลี่ยนเป็นเครื่องแบบพนักงานเสิร์ฟของร้านอย่างรีบร้อน พ่อครัวเอาจานอาหารจานหนึ่งวางลงที่เคาน์เตอร์ วายูนรีบยกจานอาหารออกไปทันที

วายูนยกจานอาหารออกมาเสริฟลูกค้าที่โต๊ะหนึ่ง  แล้วหันไปเห็นคุณหญิงนิต้ากับท่านทูตเดินเข้ามา มองหาโต๊ะว่าง  วายูนรีบเข้าไปต้อนรับทันที วายูนยกมือไหว้ท่านทูตและคุณหญิงนิต้าอย่างนอบน้อม “สวัสดีค่ะท่านทูต  สวัสดีค่ะคุณหญิง” ท่านทูตยกมือรับไหว้วายูนอย่างใจดี  แต่คุณหญิงนิต้าแค่พยักหน้ารับแกนๆ วายูนยังยิ้มแย้มแจ่มใสต้อนรับ “เชิญที่โต๊ะริมหน้าต่างเลยค่ะ”  

วายูนพาทั้งคู่ไปที่โต๊ะริมหน้าต่าง จัดแจงเอาเมนูมาส่งให้อย่างรู้งาน คุณหญิงนิต้ารับไปอ่าน ไม่ไยดีอะไรกับวายูนเลย  แต่ท่านทูตไม่สนใจเมนู กลับทักทายวายูนอย่างเมตตา “ไงวายูน ได้ข่าวว่าเทอมนี้คุณลงทะเบียนเรียนเต็มที่เลยนี่ อย่าหักโหมจนเกินไปนักนะ ล้มป่วยไปจะลำบาก”

วายูนยกมือไหว้ “ขอบพระคุณค่ะท่านที่เป็นห่วง แต่วาอยากเรียนจบให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้น่ะค่ะ”

ท่านทูตทำท่าจะคุยต่อ แต่คุณหญิงนิต้าพูดขึ้นเสียก่อน “เอ้า! มารับออเดอร์สิหล่อน“

“ค่ะๆๆ” วายูนยกกระดาษปากกาเตรียมจด

ท่านทูตแอบมองหน้าคุณหญิงนิต้าอย่างไม่พอใจที่คุณหญิงไม่มีเมตตาแต่ไม่พูดอะไรออกมา ท่านทูตเหลือบมองดูวายูน เห็นวายูนก้มหน้าจดรายการอาหารที่คุณหญิงสั่งอย่างขมีขมัน ทำหน้าที่อย่างตั้งใจสุดๆ

หน้าตึกทึมๆ แห่งหนึ่ง คาร์ลเดินประคองไฮดี้เข้ามา ทั้งคู่มีสีหน้ากังวลจัด

“คุณยังอยากทำ.....อยู่ไม๊ไฮดี้?“

“ทำสิคาร์ล รีบๆไปทำให้มันจบๆเถอะ”

วายูนกำลังรอพ่อครัวทำอาหารให้ครบ แล้วจะได้ยกออกไปเสิร์ฟ จังหวะว่างนี้วายูนอดคิดเป็นห่วงไฮดี้ไม่ได้พึมพำกับตัวเอง “ตกลงคาร์ลพาไฮดี้ไปหาหมอไม๊เนี่ย..”

พ่อครัวเอาจานอาหารที่ทำเสร็จแล้ววางลงบนโต๊ะเตรียมอาหารและตบกระดิ่ง เป็นสัญญาณว่าอาหารเสร็จแล้ว  วายูนสะดุ้ง แล้วรีบยกจานอาหารใส่ถาดอย่างรีบร้อน

วายูนกำลังยกจานอาหารหลายจานออกมาจากครัวด้านหลังแล้วเดินเสิร์ฟตามโต๊ะต่างๆอย่างคล่องแคล่ว ท่านทูตหันไปมองอย่างชื่นชม