บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 1 หน้า 4
ตอนนั้น อาพร้อมจิตกอดวายูนเอาไว้เพื่อปลอบโยน อาภักดิ์ และตาผินก็นั่งอยู่ด้วย
“ถึงพ่อกับแม่ของหนูจะไม่อยู่แล้ว แต่คุณตา และอาสองคนก็ยังอยู่นะลูก”
ตาผินเสริม “เราจะดูแลวาเอง”
อาภักดิ์ให้กำลังใจ “แล้วเรื่องไปเรียนต่อ ในเมื่อมหา’ลัยทางโน้นเขาตอบรับมาแล้ว ก็ไปเถอะ โอกาสอย่างนี้ไม่ได้มีบ่อยๆนะลูก”
“แต่วาไม่อยากเป็นภาระให้คุณอา “
อาภักดิ์ขัด “ฮื้อ! ภาระอะไร! วาก็เหมือนลูกสาวของอาสองคนอยู่แล้ว ไปเถอะวา อย่าทิ้งโอกาสดีๆของชีวิตไป”
“งั้นวาจะขอรบกวนคุณอาแต่เฉพาะค่าเล่าเรียนเท่านั้นนะคะ ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายอื่นๆ วาขอรับผิดชอบเองค่ะ”
ตาผิน อาภักดิ์ อาพร้อมจิต หันมามองหน้ากันอย่างเหนื่อยใจ แล้วหันมามองหน้าวายูนที่มุ่งมั่นจะทำตามอย่างที่พูดจริงๆ
เมื่อนึกถึงอดีตก็ต้องมานั่งกลุ้มใจต่อ “เฮ้อ! ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย.. “ วายูนคิดอะไรได้ “ลองไปดูที่บอร์ดประกาศรับสมัครงานของมหา’ลัยดีกว่า” วายูนลุกขึ้นจะไป แต่แล้วก็ชะงัก แบมือรองละอองฝน แหงนมองฟ้า “บ้าจริง! ฝนมาตกตอนนี้ได้ไงเนี่ย ?” วายูนยกมือขึ้นบังน้ำฝนแล้ววิ่งไป
รามิลกับศิวาวิ่งเข้ามาหลบฝนที่ใต้ร่มตึกแห่งหนึ่ง
ศิวาบ่น “โอ้วววว..ใครจะนึกนะครับ มาถึงเวียนนาวันแรกก็เจอฝนซะแล้ว”
“นั่นสิ“
“คุณรามิลรออยู่ตรงนี้เดี๋ยวนะครับ ผมจะไปเอารถมารับ”
รามิลพยักหน้ารับ ศิวาวิ่งออกไป รามิลปัดละอองฝนออกจากเสื้อแล้วมองๆไปรอบๆ สักครู่วายูนก็วิ่งหลบฝนเข้ามาใต้ร่มตึกเดียวกัน รามิลหันไปมองเห็นเพียงเสี้ยวหน้าของวายูนรู้แต่ว่าเป็นคนเอเชีย แต่ยังไม่รู้ว่าเป็นคนไทย แล้วรู้สึกว่าเธอสวยดีจึงแอบดูต่อ วายูนปัดละอองฝนออกจากตัวแล้วห่อตัวท่าทางหนาว พลางชะเง้อออกไปด้านนอก เพื่อดูว่าฝนจะหยุดรึยัง เห็นว่าฝนยังไม่หยุดก็ได้แต่หลบในรอต่อไป
รามิลบ่นพึมพำกับตัวเอง “คงไม่ใช่คนไทยหรอกน่า” วายูนเริ่มตัวสั่นด้วยความหนาวกอดอกแน่น แล้วจาม รามิลมองแล้วชักรู้สึกเป็นห่วง “ท่าทางจะเป็นหวัดเสียแล้วสาวน้อย..” รามิลก้มมองเสื้อโค้ทของตัวเองแล้วคิดว่าจะเอาไปให้วายูนใส่กันหนาว รามิลจึงถอดเสื้อโค้ทออกจากตัว ขยับจะเดินเข้าไปหาวายูน แต่แล้วก็ต้องชะงักเห็นนิโคไลวิ่งเข้ามาที่เดียวกัน
นิโคไลเห็นวายูนก็ชะงักร้องทัก แต่รามิลไม่ได้ยินเพราะอยู่ไกล “วายูน คุณมาทำอะไรที่นี่!?“
“ฉันกำลังจะไปที่มหาวิทยาลัย แต่ฝนตกเสียก่อนเลยวิ่งเข้ามาหลบในนี้”
นิโคไลมองสภาพวายูนด้วยแววตาห่วงใยเป็นอย่างยิ่ง ทางด้านรามิลยังคงแอบดูอยู่ “ท่าทางคุณหนาวแย่” นิโคไลตัดสินใจถอดเสื้อโค้ทตัวเองออกคลุมร่างให้วายูน