บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 1 หน้า 5
รามิลมองด้วยความอึ้งๆ ขำๆ “มีแฟนมาดูแลแล้วนี่..” แล้วรามิลก็ใส่เสื้อโค้ทตัวเองกลับเข้าไปใหม่ ก่อนจะหันไปแอบดูวายูนกับนิโคไลต่อไป เห็นทั้งสองชะเง้อมองออกไปข้างนอก ประมาณว่าเห็นว่าฝนหยุดตกแล้ว นิโคไลจึงพาวายูนเดินออกไป
รามิลส่ายหน้าให้กับตัวเองอย่างขำๆ ขำตัวเองที่แอบมองวายูนได้อยู่เป็นนานสองนานอย่างเพลิดเพลินจนตัวเขาเองยังแปลกใจ..ศิวาวิ่งกลับเข้ามา “ผมเอารถมาแล้วครับคุณรามิล” รามิลพยักหน้ารับแล้วเดินออกไปกับศิวา
วายูนกับนิโคไลเดินเข้ามาในมหาวิทยาลัยเวียนนา
“วายูน คุณไม่มีเรียนวันนี้นี่ แล้วมามหา’ลัยทำไมไม่ไปทำงานที่ร้านอาหารไทยเหรอ”
วายูนหน้าเศร้า “โดนเขาไล่ออกมาแล้วน่ะสินิโคไล”
“อ้าว..เกิดอะไรขึ้นล่ะวายูน”
“ฉันทำอาหารหกใส่แขกคนสำคัญของร้านเข้าน่ะสิ”
“แต่เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้เสมอนะ”
“ช่างเถอะนิโคไล ยังไงๆเรื่องมันจบไปแล้ว และฉันก็คงต้องหางานใหม่ทำ”
ที่บอร์ดของมหาวิทยาลัยซึ่งเอาไว้ติดประกาศรับสมัครงานพิเศษตำแหน่งต่างๆ วายูนกับนิโคไลกำลังยืนมองบอร์ดที่ว่างเปล่า ไม่มีตำแหน่งงานอะไรกำลังเป็นที่ต้องการเลย วายูนหน้าเสีย
“ไม่มีประกาศรับสมัครนักศึกษาทำงานพาร์ตไทม์เลย”
วายูนถอนใจใหญ่ “แต่ฉันก็คงต้องมองหางานที่อื่นต่อไปน่ะ จะเป็นงานที่ยากลำบากแค่ไหนฉันก็จะทำ”
นิโคไลมองวายูนแววตาชื่นชมและหลงรักอย่างเห็นได้ชัด แต่วายูนมัวแต่หมกมุ่นอยู่กับเรื่องของตัวเองเลยมองไม่เห็น
ที่บ้านท่านทูต คุณหญิงนิต้าเดินนำท่านทูตเข้ามาด้วยสีหน้าฉุนเฉียวเพราะทะเลาะกันเรื่องวายูนมา
“ทำไมคุณต้องทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย คุณบีบให้เจ้าของร้านไล่เด็กนั่นออก ทั้งๆที่คุณก็รู้ว่าที่นี่หางานยากขนาดไหน ผมว่าคุณทำเกินไป”
“รู้สึกคุณจะเอ็นดูนังเด็กนั่นมากจริงนะคะ”
ท่านทูตสีหน้ารำคาญจัด แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไรกันต่อ กัญญารัตน์เดินเข้ามาพอดี “ท่านทูตคะ มีแขกมาขอพบค่ะ”
“ใคร?“
กัญญารัตน์ไม่ตอบ แต่เปิดทางให้ “แขก” เดินเข้ามา
พอคุณหญิงนิต้าเห็นหน้าแขกก็ตาโต ดีใจมาก “รามิล!!“
รามิลยกมือไหว้ท่านทูตและคุณหญิงนิต้าอย่างนอบน้อม