บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 17 หน้า 3
“เพื่อความมั่นคงของจันทรปุระใช่รึไม่”
“ข้ามิอาจปฏิเสธเทวะบัญชาได้”
“นั่นละคือคำตอบ..เพื่อจันทรปุระ..ข้าเชื่อว่าอริยะรักเจ้าไม่น้อย เขาอาจหุนหันพลันแล่นไปบ้าง แต่ปัญหาทุกสิ่งจะคลี่คลายไปเองเพียงแต่เจ้าอดทนแลให้อภัย” เกศอาภานิ่งอึ้งเหมือนได้คิด “สองสิ่งนี้เท่านั้นที่จะหล่อเลี้ยงความรักให้งอกงามเติบโตต่อไปได้ อดทนแลให้อภัย”
ในสวน วังสูริยะ ปุณณะเปิดอกคุยกับอริยะ “ในฐานะที่เป็นพ่อ ลูกสาวที่ออกเรือนไปแล้วก็ถือว่ามิใช่สมบัติของข้าอีกต่อไป แต่ความทุกข์ที่นางต้องทนแบกรับอยู่ตอนนี้มันหนักหนา จนนางออกปากกับข้าว่านางขอกลับไปเป็นคนธรรมดา เพราะนางพบแล้วว่าตำแหน่งใดๆ สูงส่งเหนือคนอื่นขนาดไหน ก็มิใช่สิ่งที่เป็นความสุขสำหรับนางเลย ข้าต้องคุยกับท่านอย่างเปิดอก ในเมื่อท่านสิ้นรักสิ้นความไว้เนื้อเชื่อใจนางเสียแล้ว ข้าก็ขอลูกสาวข้าคืนจะได้รึไม่”
อริยะแน่นในอกเหมือนถูกด่าอย่างสุภาพ
คุกหลวง อุษาเกาะลูกกรงขังด้านนอกเอ่ยระบายกับคีริน “เรื่องวุ่นวายทั้งหมดนี่ ข้าว่าเกิดขึ้นเพราะนางคนเดียว นางวางแผนเอาไว้หมดแล้ว”
“ความคิดนางสกปรกมาก ที่ใช้ข้าเป็นเครื่องมือ”
“คีริน...เจ้าว่าเป็นไปได้รึไม่ที่นางรู้ว่าเจ้าล่วงรู้ความลับของนาง”
“ความลับเรื่องที่นางจ้างวานไอ้หมอผีทำมนต์ดำให้องค์อริยะลุ่มหลงนะรึ”
“ใช่ นางจะได้กำจัดเจ้าโดยมิต้องลงมือเอง เยี่ยงไรเล่า”
“ร้ายกาจมาก”
“ข้าว่าคนอย่างนาง ไม่มีทางยอมหยุดอยู่แค่นี้เป็นแน่” อุษาท่าทางหวาดหวั่น
เรือนเกศอาภา สมุนไพรมัดหนึ่ง ทำเป็นฟ่อนถูกยื่นให้บริวาร บริวารรับไปมีการซักถามพูดคุยกับหมอหลวงพอประมาณ หลังจากบริวารผละออกไปแล้ว หมอหลวงก็เร้นกายออกไปอีกทางอย่างระมัดระวัง
อริยะตอบปุณณะ “ท่านแม่ทัพโปรดเห็นใจข้าด้วย สิ่งที่ข้าได้รับคือความอับอาย คนที่ข้าไว้ใจที่สุดข้างกายข้าสองคนร่วมมือกันทรยศหักหลังข้า หากไม่เห็นแก่ความเป็นเพื่อน ข้าคงตัดหัวมันไปแล้ว”
“ท่านคิดว่าคนอย่างคีรินที่เติบโตมาพร้อมกับท่าน กล้าทำสิ่งนั้นจริงๆ รึ”
“ข้าเค้นความจริงจากลูกสาวท่าน นางก็ได้แต่ประชดประชัน แล้วจะให้ข้าคิดเยี่ยงไร”
“ท่านปล่อยนางเป็นอิสระเสียเถิด ไม่ว่าเยี่ยงไร นางก็ต้องเลี้ยงดูลูกของท่านอย่างดี เพียงแต่วันข้างหน้านางคงไม่ยอมบอกลูกเท่านั้นว่าพ่อของเขาคือใคร”
“ท่านพูดอะไร ลูกใคร ท่านแม่ทัพ”
“นี่ท่านไม่รู้รึว่าเกศอาภากำลังตั้งครรภ์ลูกของท่าน”
อริยะช็อกตาค้าง พูดะไรไม่ออก