บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 17 หน้า 5
เรือนบุษกร ถุงใส่เงินถูกโยนลงมาตรงหน้าหมอหลวง หมอหลวงกล้าๆ กลัวๆ ยังไม่ยอมเก็บถุงเงินนั้น
“เจ้าไม่ต้องกลัวไปหรอก นั่นแค่รางวัลเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น ทันทีที่งานของเจ้าเสร็จจนข้าพอใจ เจ้าจะได้อีกมาก มากจนเกินกว่าที่เจ้าจะฝันถึงด้วยซ้ำ พ่อข้าพอใจในความภักดีที่เจ้ามอบให้ข้าเป็นอย่างยิ่ง ท่านยังฝากขอบใจเจ้ามาด้วย แลฝากฝังให้ข้าตอบแทนน้ำใจของเจ้าให้เต็มที่ รับไปสิ”
หมอหลวงเอื้อมมือมาเก็บถุงเงินไป
เกศอาภาดันสำรับกับข้าวออกไปจากตัว “ยกออกไปเถอะอุษา ข้ากินไม่ลงจริงๆ”
“กินสักคำสองคำก็ยังดี” อุษาพยายามตื๊อ แต่เกศอาภาไม่มีทีท่าจะกิน
“อย่าฝืนใจข้าเลย”
อุษาท้อ “ไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย แล้วจะเอาเรี่ยวแรงมากจากไหนกัน”
“ขอน้ำข้าสักถ้วยก็พอแล้ว”
อุษาถอนใจ
อริยะรีบมุ่งหน้าไปที่เรือนเกศอาภา คีรินวิ่งออกมาจากทางหนึ่ง มุ่งหน้าไปที่เรือนเหมือนกัน อริยะกำดาบในมือกระชับ อริยะตวาดเสียงดัง “คีริน” คีรินหยุดชะงัก หันหลับมาเห็นอริยะก็ตกใจ “เจ้าออกมาได้อย่างไร ในเมื่อข้ายังมิได้เปลี่ยนแปลงคำสั่ง”
“ท่านขังข้าไม่สำเร็จหรอก ถึงเวลานี้สิ่งไรก็ไม่สำคัญเท่าหน้าที่” คีรินตอบโต้แบบไม่เกรงกลัว
“หน้าที่ของเจ้า คือรับฟังคำสั่งข้า”
“หน้าที่ของข้าคือปกป้องคุ้มครองราชย์บัลลังก์จันทรปุระต่างหาก”
“คีริน”
“พระอัครชายากำลังตกอยู่ในอันตรายนั่นละคือหน้าที่ของข้า ท่านโปรดเข้าใจด้วย”
เกศอาภาดื่มกินน้ำจากจอกจนหมด “น้ำต้มสมุนไพรนี่กินแล้วชื่นใจดีอุษา”
อุษาค้อน “กินแต่น้ำแล้วจะมีเรี่ยวแรงได้อย่างไร แต่ก็เอาเถอะ ยังดีกว่าไม่มีอะไรตกถึงท้องเสียเลย” อุษารินน้ำต้มสมุนไพรเติมใส่จอกให้อีก
เรือนบุษกร บุษกรย้ำกับตัวเอง “เยี่ยงไรเสีย จันทรปุระก็มีพระอัครชายาได้เพียงคนเดียวนะเกศอาภา”
เกศอาภาดื่มน้ำสมุนไพรจนหมดจอก อริยะกับคีรินวิ่งพรวดตามกันเข้ามาพอดี
“เกศอาภา” เกศอาภา อุษา หันมามอง อริยะเข้ามาหา “ทำไมเจ้าไม่บอกความจริงกับข้าเรื่องลูกของเรา เจ้ารู้รึไม่ว่าข้าเสียใจที่ข่าวดีนี้ ข้าต้องรับรู้จากปากผู้อื่นแทนที่จะเป็นเจ้า” เกศอาภาก้มหน้านิ่ง “ข้ามาเพื่อกล่าวคำขอโทษต่อหน้าเจ้า ข้าพลั้งพลาดไปด้วยความโกรธ ข้าตามืดบอดไปดังเจ้าว่าจริงๆ แต่นั่นก็เพราะข้ารักเจ้า หวงเจ้ามากเกินไป ยกโทษให้ข้าด้วยเถิดเกศอาภา” อริยะคุกเข่าลงต่อหน้าเกศอาภา
“ท่านอย่าทำเยี่ยงนี้เลย”
“ข้าจะไม่ยอมลุกขึ้น ข้าจะคุกเข่าอยู่เยี่ยงนี้ จนกว่าเจ้าจะอภัยให้ข้า” อริยะคุกเข่าสำนึกผิด
เกศอาภาน้ำตาร่วง “ข้าจะถือโทษโกรธเคืองผู้ที่เป็นเจ้าชีวิตของข้าได้เยี่ยงไรกัน”
เกศอาภาร้องไห้หนักมาก อริยะขยับเข้าไปและสวมกอดเอาไว้แน่นอย่างสำนึกผิด คีริน อุษามองคนทั้งคู่อย่างตื้นตันใจ เกศอาภากับอริยะกอดกันแน่น